Skip to main content

Post#3-89: ภารกิจแห่งคนเป็น "พ่อ"

Post#3-89:
เนื่องในวโรกาสวันเฉลิมพระชนมพรรษาแห่งองค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว...ผมขอเชิญ Fanpage ทุกท่าน ร่วมกันถวายพระพรครับ

...

ขอเดชะฝ่าละอองธุลีปกเกล้าปกกระหม่อม

ข้าพระพุทธเจ้า ขอกราบอารธนาคุณอันพิสุทธิ์แห่งองค์พระรัตนตรัย ตลอดจนอานุภาพแห่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในสากลพิภพ อีกทั้งพระเดชานุภาพแห่งองค์พระบูรพกษัตราธิราชเจ้าทุกพระองค์

ได้โปรดอภิบาลรักษาใต้ฝ่าละอองธุรีพระบาท ให้ทรงพระเจริญทุกทิพาราตรีกาล มีพระชนมายุยิ่งยืนนาน ทรงพระเกษมสำราญ เพียบพร้อมด้วยจตุรพิธพรชัย

หากทรงมีพระราชประสงค์จำนงหมายสิ่งใด ขอจงสัมฤทธิ์สมพระราชหฤทัยปรารถนา

สถิตเป็นพระมิ่งขวัญปกเกล้าปกกระหม่อมปวงข้าพระพุทธเจ้าและพสกนิกรชาวไทย ตราบกาลนานเทอญ

ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ

...

วันนี้ไปไหนมาไหน ก็เห็นว่าใครๆ ก็ไปกับพ่อ...ก็แน่นอนครับ เพราะวันนี้เป็น "วันพ่อแห่งชาติ"

...ก็ถือเป็นวันที่โอกาสที่ลูกๆ จะได้แสดงความรักให้พ่อได้รับรู้...แม้ว่าในความเป็นจริง เราไม่ได้รักพ่อแค่วันเดียวเสียหน่อย

แต่เท่าที่ผมสังเกตและสอบถาม ส่วนใหญ่ของคนเป็นพ่อ มักแสดงออกว่ารักไม่ค่อยเก่ง...และเช่นเดียวกับที่ความกระด้างของความเป็นผู้ชาย ก็ไม่ค่อยเอื้อให้ลูกๆ ได้แสดงความรักได้อย่างออกหน้าออกตาได้เท่าที่ควร

...

ยิ่งโดยเฉพาะ, จากการสังเกตอีกเช่นกัน, การที่ลูกชายที่โตจนออกเรือนไปแล้ว จะมาแสดงความรักต่อพ่อ เหมือนที่แสดงต่อแม่ ด้วยแล้ว...ทั้งพ่อและลูกชาย ต่างก็ "เขิน" พอๆ กัน นั่นแหละครับ

วันนี้จึงเป็นเหมือน Symbolic Day ที่ทำให้ลูกชายบอกรักพ่อและแสดงความรักที่มีต่อพ่อ ได้โดยไม่ต้องเขินมากนัก...และแน่นอนว่าพ่อก็เช่นกัน...วันนี้ให้ลูกชายบอกรัก ก็ไม่ค่อยเขินสักเท่าไหร่ ^^

ทุกร้านรวง ทุกแห่งหน, โดยเฉพาะอย่างยิ่งร้านอาหาร, ที่เราไปเยือนในวันนี้ จึงล้วนคราคร่ำไปด้วยคนสวมเสื้อเหลือง ที่ต่างก็รายล้อมเอาใจ ชายผู้ซึ่งสังเกตลักษณะได้ว่าเป็น "พ่อ"

...

แม้ชายผู้ซึ่งสังเกตลักษณะได้ว่าเป็น "พ่อ" จะมีสีหน้าเหมือนปกติธรรมดา บางคนก็ทำหน้าเหมือนไม่ยี่หระบ้าง ทำสีหน้าเหมือนรำคาญที่มีคนมาล้อมหน้าล้อมหลังเอาใจบ้าง

แต่ในฐานะของ "พ่อ" ผมก็พอจะบอกได้ว่า ส่วนใหญ่ของชายผู้ซึ่งสังเกตลักษณะได้ว่าเป็น "พ่อ" เหล่านั้น ก็แค่ทำไปเพราะเขินเสียมากกว่า...ลึกๆ ในใจน่ะ ยิ้มกว้างไปถึงใบหู เลยทีเดียวครับ

หลายคนจึงอาจยังไม่ทราบว่า คนเป็น "พ่อ" หลายๆ คน ให้ความสำคัญกับ "วันพ่อ" มากกว่า "วันเกิด" ของตัวเอง ด้วยซ้ำไป

เพราะวันเกิด ผู้ชายคนนั้นเกิดมาเพื่อตัวเอง...แต่วันพ่อ ผู้ชายธรรมดาๆ ที่ว่า ได้เกิดใหม่ในฐานะ "พ่อ" ผู้ซึ่งมีภารกิจสำคัญให้รับผิดชอบ

...

ผมเคยแชร์ไว้หลายครั้ง ว่าคนเราจะเข้มแข็งและแข็งแกร่งมากขึ้น เมื่อมีใครให้ปกป้อง...

และแน่นอนว่า สำหรับคนเป็น "พ่อ" แล้ว...ไม่มีเกียรติยศและความภาคภูมิใจใดๆ จะมากไปกว่า การที่เค้าได้ทำงานหนักและปกป้องดูแล คนที่เรียกเค้าว่า "พ่อ"

แม้ว่าส่วนใหญ่แล้ว พ่ออาจจะไม่ได้ใกล้ชิดกับลูกเท่ากับแม่...แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า พ่อจะรักลูกน้อยกว่าที่แม่รักลูก แต่อย่างใดเลย

สุขสันต์วันพ่อ...แด่พ่อทุกท่านนะครับ

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...