Skip to main content

Post#3-106: ความผิดพลาดเล็กๆ ที่ผิดที่ผิดเวลา

Post#3-106:
ช่วงวันสองวันนี้ มีแต่ดราม่าเรื่องการประกาศชื่อ Miss Universe 2015 ผิด...เป็นการผิดชนิดบาดหัวใจคนทุกคน โดยเฉพาะกับ Miss Colombia และชาว Colombia ทั้งประเทศ

และทำให้เจ้าของตำแหน่งตัวจริง อย่าง Miss Philippines ต้องมาพลอยเสียรังวัดไปด้วย...

เรื่องจริงเป็นยังไงผมไม่ทราบ...แต่เท่าที่ดูสีหน้าและอากัปกิริยาของ Miss Philippines แล้ว ผมก็เชื่อว่า เธอไม่น่าจะมีส่วนรู้เห็นอะไรด้วยเลย

...

ทั้ง Miss Colombia และ Miss Philippines คงไม่อาจลืมเหตุการณ์ในครั้งนี้ เล่นเดียวกับผู้คนกว่าพันล้านคน ที่ได้ดูการถ่ายทอดสด และอีกหลายพันล้านคนที่จะนำบันทึกเหตุการณ์มาดูและวิพากย์กันไปอีกนานแสนนาน

ส่วนผู้ดำเนินรายการ Mr.Harvey น่ะ ผมยังเดาไม่ออกเลย ว่าอนาคตทางด้านการงานของเค้าจะเป็นไปในทิศทางใด?

ผมไม่ได้ดูเทปการประกวดแบบต่อเนื่องตลอดเวลา แค่เปิด TV ไว้เป็นเพื่อนขณะนั่งทำงาน แต่เท่าที่ดูและฟังแบบผ่านๆ ผมว่า Mr.Harvey นั้นทำหน้าที่ได้ดี

แต่กลับมาตกม้าตายแบบไม่น่าเชื่อ...

และไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่า บางครั้งความผิดพลาดเล็กๆ น้อยๆ ที่เกิดขึ้นผิดที่และผิดเวลา กลับส่งผลกระทบต่อตัวเราและผู้คนในวงกว้าง ได้ถึงเพียงนี้

...

ลองสมมติตัวดูว่า ถ้าเราเป็น Miss Colombia, Miss Philippines และ Mr.Harvey...เราจะทำยังไงต่อ เพราะต่อนี้ไป ไม่ว่าจะไปที่ไหน ก็จะมีแต่คนถามถึงเรื่องนี้แน่ๆ?

Miss Colombia น่ะ ดีหน่อยตรงที่ได้คะแนนสงสารท่วมท้น กลายเป็นเสมือนนางเอกที่ถูกกลั่นแกล้ง...

ส่วน Miss Philippines อาจกลายเป็นเสมือนนางร้ายที่แย่งตำแหน่งคนอื่น ทั้งๆ ที่เธอคือเจ้าของตำแหน่งตัวจริง

แต่สำหรับ Mr.Harvey, ผมว่าหนักสุด...ทั้งชื่อเสียงที่ทำมา ทั้งความน่าเชื่อถือในการงาน ล้วนแต่สั่นคลอน นี่ยังไม่นับเสียงก่นด่าและสาปแช่งจากผู้คนอีกไม่รู้กี่ล้านคน

...

เรื่องนี้จริงๆ ไม่ได้ไกลตัวเราเลยครับ วันดีคืนร้ายเราอาจกลายเป็นตัวร้ายไปโดยไม่รู้ตัว จากความผิดพลาดเล็กๆ ที่ผิดที่ผิดเวลาแบบนี้ได้ง่ายๆ

ถ้าคุณต้องรับผิดชอบงานคล้ายๆ Mr.Harvey ที่ความผิดพลาดเพียงเล็กน้อย อาจหมายถึงหายนะในวงกว้าง...คุณจึงควรต้องเพิ่มความระมัดระวังให้มากเป็นพิเศษ

เปรียบเสมือน การทำแก้วแตกให้ดีดังเดิมนั้น ย่อมยากกว่าการระมัดระวังไม่ให้แก้วแตก...

หาไม่แล้ว ไม่เฉพาะคุณที่จะเดือดร้อน แต่คุณอาจจะทำให้เกิดคนที่โชคร้ายเหมือน Miss Colombia และ Miss Philippines โดยไม่ได้ตั้งใจ

และไม่ว่าจะเป็นนางเอกโดยสถานการณ์หรือนางร้ายโดยปริยาย...ก็ล้วนแต่น่าเห็นใจทั้งสิ้นครับ

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...