Skip to main content

Post#3-149: จะพยายาม

Post#3-149:
โดยความเป็นจริง ผมชอบคนที่พยายาม แต่ผมไม่ค่อยชอบคนที่พูดว่า "จะพยายาม"

เปล่าครับ...ผมไม่ได้เล่นลิ้น หากแต่รู้สึกแบบนี้จริงๆ

เหตุเพราะการกระทำกับคำพูดนั้น มันยาก-ง่ายแบบต่างกันสุดขั้ว และผมเชื่อว่า "การกระทำนั้น สำคัญกว่าคำพูด"

มันง่ายที่จะพูดว่า "จะพยายาม" แต่การกระทำต่างหากที่เป็นตัวบอกว่า เราได้ "พยายาม" อยู่ จริงๆ หรือไม่?

...

แม้ว่า คนพูดอาจจะมีความตั้งใจจริงๆ หากแต่ความตั้งใจเพียงอย่างเดียว ก็มิอาจทำให้ความพยายามนั้น สามารถถูกจับต้องได้

สุดท้ายคำพูดว่า "จะพยายาม" มันจึงกลายเป็นเพียงแค่ "ลมปาก" ที่ไม่อาจเกิดขึ้นจริงเสียที

และมากครั้งที่ การพูดว่า "จะพยายาม" อาจเป็นแค่คำพูดส่งๆ เพื่อเอาตัวรอดของคนที่ไม่ค่อยรับผิดชอบหลายๆ คน

...เอาไว้ใช้เป็นไม้ตายเวลาโดนต่อว่าถึงผลงานที่ล้มเหลวและผิดพลาด

...

ไม่ว่าจะเกิดจากสาเหตุใด ลงท้ายแล้ว คำว่า "จะพยายาม" ก็จะเป็นได้แค่ความอยากหรือคำพูดที่ปราศจากการลงมือ

ดังนั้น คนที่พูดว่า "จะพยายาม" จึงต่างจากคนที่กำลัง "พยายาม" อยู่

ว่าแล้ว ก็ขอตั้งข้อควรระวังไว้หน่อยว่า การพยายามแบบผิดๆ และไร้แผนงาน จึงไม่ต่างจาก การลงไปจับปลาด้วยมือเปล่า...ซึ่งมักลงท้ายด้วยการ "คว้าน้ำเหลว" และเสียเวลา

ส่วนการพูดว่า "จะพยายาม" ก็คงไม่ต่างจากการถือเบ็ดตกปลามานั่งริมน้ำเฉยๆ...ซึ่งดูงี่เง่า และเป็นการผลาญเวลาไปโดยสูญเปล่าด้วย

...

ทบทวนดูให้ดีครับ เรา (หมายรวมถึงผมด้วย) เป็นแบบไหนบ่อยกว่ากัน?

เป็นแบบที่พูดว่า "จะพยายาม" แต่ไม่รู้จะทำยังไงให้สัมฤทธิ์ผล?...เรียกว่า มีแต่ใจแต่ไร้แผนงาน

หรือเป็นแบบที่ชอบพูดว่า "จะพยายาม" แต่แท้ที่จริงไม่เคยคิดจะพยายาม...เรียกว่า พวก nato

ใครเป็นแบบแรกบ่อยกว่า ต้องแก้ที่ "วิธีคิด"...ส่วนใครเป็นแบบหลังบ่อยกว่า ต้องแก้ที่ "วิธีสำนึก" นะครับ -"-

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...