Skip to main content

Post#3-157: กระโจนขึ้นบันได

Post#3-157:
ช่วงเย็นวันนี้ ผมมีโอกาสได้คุยกับอดีตลูกน้องท่านหนึ่ง (สมมติว่าชื่อน้อง C นะครับ)...หลักๆ แล้วเราก็แลกเปลี่ยนมุมมองกันในเรื่องของการเปลี่ยนงาน

น้อง C เล่าว่า เธอไม่ได้ปลื้มกับงานที่ทำอยู่ในตอนนี้สักเท่าไหร่...จนใจก็แต่เธอพึ่งมาทำงานนี้ได้ไม่นาน อยากจะอยู่ให้ครบปีก่อน

ผมฟังแล้วก็ยิ้ม แล้วก็ถามเธอต่อว่า ทำไมต้องทำให้ครบปีด้วยล่ะ อะไรคือเหตุผล?

น้อง C บอกว่า เธอไม่อยากให้ประวัติการทำงานดูแย่ เลยอยากอยู่ให้ครบปีก่อน...อีกอย่าง ที่นี่ให้เงินเดือนเยอะกว่าที่เดิมด้วย

งั้นผมขอถามท่านอื่นๆ บ้างดีกว่าครับ ว่าเหตุผลนี้เป็นคำตอบที่ดีพอหรือไม่...ให้เวลาคิด 5 นาทีครับ ^^

...

ผมบอกน้อง C ว่า สำหรับผู้บริหารแล้ว เวลาดู CV ของผู้สมัคร ไม่ว่าจะทำงานที่ไหนไม่ครบปี, ครบปี หรือนานกว่านั้นนิดๆ ก็ไม่ทำให้ความสงสัยนั้นต่างกัน

ถ้าประวัติโดยรวมของการทำงานดูดี ไม่ได้ย้ายงานบ่อยๆ แล้ว การจะอยู่ที่ใดที่หนึ่งในช่วงเวลาที่สั้นไปบ้าง...ตราบใดที่ผู้สมัครสามารถให้เหตุผลที่ "เข้าท่า" และ "เต็มไปด้วยตรรกะ" ได้...ผมก็ไม่เห็นว่า จะเป็นการทำให้ CV แย่แต่อย่างใด

แต่ประเด็นที่ผมฝากน้อง C ไปคิดให้มากๆ น่ะ อยู่ที่ ทำไมถึงมุ่งไปที่การอยากอยู่ให้ครบปี แต่ไม่ยักจะฉุกคิดว่า ระหว่างที่ต้องทนทำงานอยู่นี่น่ะ คิดบ้างมั๊ยว่า ตัวเองต้องเสียโอกาสในการเรียนรู้งานไปแค่ไหน?

...

ส่วนประเด็นที่น้อง C ได้เงินเดือนเยอะกว่าที่เดิมที่เธอจากมานั้น...ผมอยากเตือนให้มากเป็นพิเศษว่า

สำหรับน้องๆ ที่ยังเป็น Junior แล้ว, ควร "ต้อง" คิดถึงโอกาสในการเรียนรู้งานให้ "ไม่น้อยกว่า" เรื่องของผลตอบแทน

ตำแหน่งงานเรายังไม่สูง ย้ายงานไปเพราะเห็นแก่เรื่องเงินเพียงอย่างเดียว...อาจส่งผลให้ชีวิตลำบากได้

เหตุเพราะประสบการณ์เรายังไม่กล้าแกร่งพอ...เราอาจจะยังไม่พร้อมกับการรับเงินเดือนที่มากกว่าความสามารถที่แท้จริง

แปลว่า ถ้ายังไม่มั่นใจว่า "พร้อม" อย่าพึ่งรีบกระโจนขึ้นบันได...พลาดพลั้งขั้นเบาะๆ ก็อาจจะทำให้แข้งขาฟกช้ำ แต่หากพลาดหนักก็อาจถึงขั้นตกบันไดขาหักได้

...

จะสร้างตึกสูงๆ ต้องเริ่มจากการสร้างรากฐานให้แข็งแกร่ง...

จะขึ้นตำแหน่งที่สูงขึ้น จึงต้องหมั่นตรวจสอบและเสริมสร้างรากฐานของตัวเราเองให้แข็งแกร่งพอ

ถึงตรงนี้ อาจมีคนสงสัยว่า แล้วจะรู้ได้ยังไงว่า รากฐานของเราแข็งแรงเพียงพอแล้วหรือยัง?

ตอบง่ายๆ ว่า "ก็ต่อเมื่อเรา "เข้าใจ" ในงานที่ทำอย่างถ่องแท้ รู้ว่าทำไปเพราะอะไร ส่งผลอะไร และต้องปรับปรุงยังไง...ไม่ใช่สักแต่ทำและทำเหมือนหุ่นยนต์ที่โดนโปรแกรมไว้ ไงล่ะครับ

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...