Post#3-173:
บ่ายวันนี้ ผมประชุมกับหุ้นส่วนท่านหนึ่ง แล้วก็ไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไหร่ เพราะเค้าเอาแต่บ่นถึงความผิดพลาดที่ผ่านไปแล้ว
บางครั้งก็มีเรื่องเหนือความคาดหมายในทางร้ายเกิดขึ้นกับเราอย่างน่าเจ็บใจ แต่ผมก็อยากจะบอกว่า ชีวิตก็เป็นอย่างนี้
ผมนึกไม่ออกว่า จะมีประโยชน์อะไร ที่เราจะมัวแต่สาปแช่งอดีต ก่นด่าชะตากรรม หรือคร่ำครวญถึงสิ่งที่เสียไป
สู้เอาเวลามาคิดหาหนทางเดินต่อ หาลู่ทางไปสู่อนาคต จะเป็นประโยชน์มากกว่ามั๊ย?
...
การมัวแต่จมอยู่กับสิ่งที่ผ่านไป จะทำให้เรากลายเป็นพวก "ขี้โทษ" โทษนั่นโทษนี่, ด่าคนนั้นบ่นคนนี้ แต่สุดท้ายแล้ว การขี้โทษก็ไม่ได้ส่งเราไปไหน นอกจากจมอยู่กับสิ่งที่ผ่านไปแล้ว
ไม่ว่าจะส่วนน้อยหรือส่วนใหญ่...ความผิดพลาดที่ผ่านไป ล้วนเป็นผลส่วนหนึ่งมาจากตัวเราเองด้วยแน่ๆ อยู่ที่ว่าเราจะมองเห็นความผิดของตัวเองบ้างมั๊ย หรือมัวแต่โทษฟ้าโทษดินอยู่ร่ำไป
ผมอยากจะบอกทุกคนที่ยังลืมความผิดพลาดที่ผ่านมาไม่ได้ ด้วยวาทะเตือนใจของฝรั่งที่ว่า...
"Don't look back, you're not going that way" (แปลว่า "อย่ามัวแต่มองไปข้างหลัง, คุณไม่ได้กำลังจะไปทางนั้นสักหน่อย")
...
แม้ว่าแว่บหนึ่งของความคิด คุณจะอดนึกถึงความผิดพลาดนั้นไม่ได้...มันก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายแต่อย่างใดหรอกครับ หากว่าคุณรู้จักดึงสติไม่ให้จมจ่อมกับมันจนเกินงาม
และแม้ว่าการตัดใจลืมอดีต จะไม่อาจเปลี่ยนสิ่งที่เกิดขึ้นไปแล้วได้...แต่มันจะทำให้อนาคตของคุณเปลี่ยนแปลงได้แน่ๆ
ระหว่างคนที่เอาแต่มองเหลียวหลังกับคนที่มองตรงไปข้างหน้า...ก็ใครล่ะครับ ที่จะเดินได้ตรงทางมากกว่ากัน?
บ่ายวันนี้ ผมประชุมกับหุ้นส่วนท่านหนึ่ง แล้วก็ไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไหร่ เพราะเค้าเอาแต่บ่นถึงความผิดพลาดที่ผ่านไปแล้ว
บางครั้งก็มีเรื่องเหนือความคาดหมายในทางร้ายเกิดขึ้นกับเราอย่างน่าเจ็บใจ แต่ผมก็อยากจะบอกว่า ชีวิตก็เป็นอย่างนี้
ผมนึกไม่ออกว่า จะมีประโยชน์อะไร ที่เราจะมัวแต่สาปแช่งอดีต ก่นด่าชะตากรรม หรือคร่ำครวญถึงสิ่งที่เสียไป
สู้เอาเวลามาคิดหาหนทางเดินต่อ หาลู่ทางไปสู่อนาคต จะเป็นประโยชน์มากกว่ามั๊ย?
...
การมัวแต่จมอยู่กับสิ่งที่ผ่านไป จะทำให้เรากลายเป็นพวก "ขี้โทษ" โทษนั่นโทษนี่, ด่าคนนั้นบ่นคนนี้ แต่สุดท้ายแล้ว การขี้โทษก็ไม่ได้ส่งเราไปไหน นอกจากจมอยู่กับสิ่งที่ผ่านไปแล้ว
ไม่ว่าจะส่วนน้อยหรือส่วนใหญ่...ความผิดพลาดที่ผ่านไป ล้วนเป็นผลส่วนหนึ่งมาจากตัวเราเองด้วยแน่ๆ อยู่ที่ว่าเราจะมองเห็นความผิดของตัวเองบ้างมั๊ย หรือมัวแต่โทษฟ้าโทษดินอยู่ร่ำไป
ผมอยากจะบอกทุกคนที่ยังลืมความผิดพลาดที่ผ่านมาไม่ได้ ด้วยวาทะเตือนใจของฝรั่งที่ว่า...
"Don't look back, you're not going that way" (แปลว่า "อย่ามัวแต่มองไปข้างหลัง, คุณไม่ได้กำลังจะไปทางนั้นสักหน่อย")
...
แม้ว่าแว่บหนึ่งของความคิด คุณจะอดนึกถึงความผิดพลาดนั้นไม่ได้...มันก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายแต่อย่างใดหรอกครับ หากว่าคุณรู้จักดึงสติไม่ให้จมจ่อมกับมันจนเกินงาม
และแม้ว่าการตัดใจลืมอดีต จะไม่อาจเปลี่ยนสิ่งที่เกิดขึ้นไปแล้วได้...แต่มันจะทำให้อนาคตของคุณเปลี่ยนแปลงได้แน่ๆ
ระหว่างคนที่เอาแต่มองเหลียวหลังกับคนที่มองตรงไปข้างหน้า...ก็ใครล่ะครับ ที่จะเดินได้ตรงทางมากกว่ากัน?
Comments
Post a Comment