Skip to main content

Post#3-365: ดอกน้ำใจได้เบ่งบาน

Post#3-365:
เช้าวันนี้ ผมมีโอกาสได้ไปมอบรางวัลเล็กๆ ให้กับทีมขายขององค์กรขนาดยักษ์แห่งหนึ่ง (ซึ่งเป็นลูกค้าของผม) เพื่อเป็นการกระตุ้นให้เกิดความคึกคักในการขาย

ยังจำบริษัทของพี่ B (ที่ผมเล่าถึงใน Post#3-329) ได้มั๊ยครับ?...นั่นล่ะครับ องค์กรขนาดยักษ์ที่ผมกำลังหมายถึง

กว่าจะมาถึงวันนี้...ผมบอกได้เลยครับ ว่าไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะต้องผ่านปัญหาและอุปสรรคมามากมาย

ต้องวางแผน, ลงมือ, แก้ไข และปรับปรุง มานับครั้งไม่ถ้วน...แก้ปัญหาจบไปหนึ่งเรื่อง ก็จะมีเรื่องใหม่ๆ มาท้าทายเสมอ

...

ผ่านมาหลายเดือน, แม้ปัญหาที่เกิดขึ้นจะยังคงมิซ่างซา แต่สิ่งที่เกิดขึ้นมาคู่กันก็คือมิตรภาพและความผูกพัน

แม้จะมีทั้งเรื่องที่ทำให้ขุ่นข้องหมองใจและเข้าใจกันผิด...แต่ต่างฝ่ายต่างก็ประคับประคองเพื่อไปให้ถึงเป้าหมายร่วมกัน

ผมรู้สึกได้ถึงการต้อนรับให้ผมและทีมงาน...ได้เป็นส่วนหนึ่งของทีมงานของพี่ B อย่างไม่มีกำแพง

...

นับเกือบจะ 20 ปีที่ผมทำงานมา...ต้องยอมรับว่า ยังไม่เคยเจอ "ลูกค้า" ที่มีความจริงใจและให้โอกาส กับคู่ค้า ได้มากเช่นนี้ มาก่อน

ผิดพลาดก็ไม่ได้ซ้ำเติม, แต่ชวนหารือถึงแนวทางแก้ปัญหา มากกว่าจะมัวมาตั้งแง่ว่าใครสร้างปัญหา

จึงนับเป็นความประทับใจที่หาได้ไม่ง่ายนัก...ท่ามกลางสภาพเศรษฐกิจที่ต่างต้องเอาตัวเองให้รอดเป็นสำคัญ

...

การที่ผมมีโอกาสได้ทำงานกับทีมงานที่ดีเยี่ยมของลูกค้าได้แบบนี้...แน่นอนว่า ย่อมเป็นผลมาจาก "เจตจำนงแห่งองค์กร" ที่แข็งแกร่ง

เริ่มตั้งแต่ท่านผู้เป็นผู้ก่อตั้งบริษัท, สืบต่อมายังพี่ B และถูกถ่ายทอดต่อไปถึงทีมงาน...จนทุกคนมีเจตจำนงของการ "คิดดี" อยู่ในตัว

อาจไม่แปลกที่เจตจำนงแห่งองค์กรจะถูกถ่ายทอดจากท่านผู้ก่อตั้งไปสู่พี่ B ผ่านทางสายเลือด

แต่การส่งผ่านเจตจำนงที่ว่าไปสู่ทีมงานที่มิใช่สายเลือด...ตั้งแต่ระดับบริหารไปจนถึงระดับปฏิบัติการนั้น...

ต้องถือเป็นหนึ่งในความงดงามอันอัศจรรย์ที่มิอาจเกิดขึ้นได้ในชั่วข้ามคืน

และนั่นย่อมเป็นสิ่งยืนยันถึงเจตจำนงอันแรงกล้าของท่านผู้ก่อตั้ง และพี่ B ก็สานต่อความเชื่อมั่นต่อเจตจำนงนั้น ด้วยการทุ่มเทบ่มเพาะให้กับทีมงาน

...สำคัญอย่างยิ่งก็คือ เจตจำนงแห่งองค์กรนี้ จะแสดงผลลัพธ์อันยอดเยี่ยมออกมามิได้ หากไร้ซึ่งความศรัทธาที่ทีมงานทุกคนมีต่อท่านผู้ก่อตั้งและพี่ B

...

โดยความสัตย์จริง...ผมมิได้มีเจตนาจะสอพลอหรือยกยอพี่ B และทีมงาน เพื่อผลลัพธ์ทางธุรกิจ

หากแต่ผมเชื่อว่า คนทำดีสมควรได้รับการยกย่องและเชิดชู...และสิ่งที่ผมสาธยายมานั้น จริงหรือเท็จประการใด, พี่ B และทีมงาน ล้วนทราบดีอยู่ในหัวใจ

...พี่ B และทีมงาน ได้สอนผมแล้วอย่างชัดเจนเหลือเกินครับ...ว่าคุณธรรมและน้ำมิตร ก็มีคุณค่ามิได้ย่อหย่อนไปกว่า ผลสำเร็จทางธุรกิจ...

#ขอคารวะด้วยร้อยกรองครับ

...หนทางพิสูจน์ม้า
กาลเวลาพิสูจน์คน
ไม้หยั่งลึกสายชล
วิกฤตไซร้ใช้หยั่งใจ

ท่ามกลางการขันแข่ง
ต่างแสวงแต่กำไร
ยังมีที่ยืนให้
ดอกน้ำใจได้เบ่งบาน...

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...