Post#4-013: Oh...Baby!

Post#4-013:
มื้อเย็นวันนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวพร้อมกับลูกสาว...แล้วก็ดู Funny Clip ใน Youtube ไปด้วย

หนึ่งใน clip ที่ดูไปขำไปทุกครั้งก็คือ clip ที่เกี่ยวกับหมา, แมว หรือสัตว์อื่นๆ...แต่ที่เจ๋งสุดก็คือ clip ที่เกี่ยวกับ Baby ล่ะครับ

ทั้งน่ารัก, น่าชัง, น่าขำ ไปพร้อมๆ กับน่าสงสาร เวลาที่หนูๆ ถูกแกล้งให้ร้องไห้

...

ดูไปหลาย clip ก็ชักจะรู้สึกว่า อันตัว Baby นี้ น่าจะเป็นที่รวมของเสียงที่สดใสที่สุดในโลกและเสียงที่เข้าใจยากที่สุดในโลก ไว้ในร่างเดียว

เสียงที่สดใสที่สุดในโลก...ไม่มีเสียงไหนเกินกว่า เสียงหัวเราะของเด็ก เพราะมันเป็นเสียงที่บริสุทธิ์แบบไม่มีอะไรเคลือบแฝง

ส่วนเสียงที่เข้าใจยากที่สุด...ผมว่าไม่มีเสียงไหนเข้าใจยากเท่าเสียงร้องไห้ของ Baby อีกแล้ว เพราะมันเป็นเสียงแบบเดียวกันหมด ไม่ว่าจะหิว, ขับถ่าย, ไม่สบาย, ง่วงนอน ฯลฯ

...

จะว่าไป ชีวิตเราก็เหมือนเสียง 2 แบบของ Baby ตรงที่ว่า บางวันก็สดใส และบางวันก็มีน้ำตา

ลองคิดภาพ Baby ที่หัวเราะทั้งวัน หรือร้องไห้ไม่หยุดดูสิครับ...ว่าจะน่าประหลาดขนาดไหน?

Baby ที่ทั้งหัวเราะและร้องไห้ จึงนับเป็นคนโดยสมบูรณ์ ดังนั้น ชีวิตที่มีทั้งเสียงหัวเราะและมีน้ำตา จึงควรนับเป็นชีวิตที่แท้เช่นกัน

ต่างกันตรงที่ Baby นั้น ร้องไห้แป๊บๆ ก็หัวเราะอีกแล้ว...แล้วเราล่ะครับ ถ้ามัวแต่ร้องไห้สมเพชชีวิตนานเกินไป มันก็น่าอาย Baby นะครับ

...เคล็ดลับของ Baby ก็คือ พวกเค้าอยู่กับปัจจุบันมากกว่าอดีต และไม่อนาทรกับอนาคต...ซึ่งผมว่า ถ้าเราเอาอย่าง Baby ได้แค่วันละชั่วโมง ชีวิตก็สุขล้นเหลือแล้วล่ะครับ...