Post#4-006:
หลายๆ ท่านคงพอจะทราบวีรกรรมของชาวบ้านบางระจันกันมาบ้างนะครับ?
แล้วเคยได้ยินเรื่อง ทัพหน้าซึ่งนำโดยซุนเกี๋ยน เมื่อคราวที่โจโฉชูธงเชิญ 18 หัวเมืองมารวมตัวกันภายใต้การนำของอ้วนเสี้ยว เพื่อขับไล่ตั๋งโต๊ะ หรือไม่ครับ?
ทั้ง 2 เรื่อง 2 สัญชาติ ต่างพูดถึงความกล้าหาญในการต่อสู้กับข้าศึกที่พร้อมมูล แต่ตัวเองต้องเผชิญกับสภาพที่ไม่พร้อมรบเอาเสียเลย
ตอนจบของการรบ, ตัวเอกของทั้ง 2 เรื่องนี้ พ่ายแพ้ยับเยินทั้งหมด และกลายเป็นโศกนาฏกรรมที่เล่าขานกันต่อๆ มา
...
ในชีวิตจริง...เราเคยเผชิญกับสภาพการณ์แบบนี้บ้างมั๊ยครับ?
เป็นต้นว่า ต้องออกไปเจรจาธุรกิจ แต่ไม่ได้รับการสนับสนุนจากเจ้านาย, เบิกค่าเดินทางยังไม่ได้เลย
หรือเช่นฝ่ายขายอยากส่งสินค้าให้ลูกค้า...แต่ดันมาติดแค่ว่า ฝ่ายคลังบอกไม่อยากทำ OT
เรียกว่า เราอยากหวังผลเลิศ...แต่ต้องมาสะดุดเพราะเหตุปัจจัยที่ไม่น่าจะเป็น หรือโดนปัดแข้งปัดขาจากคนกันเอง...ซะอย่างงั้น
...
ดังนั้น ก่อนจะมีชัยเหนือศัตรู จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมีชัยเหนือฝ่ายเดียวกันให้ได้อย่างเด็ดขาดเสียก่อน
การออกรบโดยต้องเผชิญทั้งศึกนอกกับศึกในไปพร้อมๆ กันนั้นน่ะ...แม้ว่าท้ายสุดจะจบลงด้วยชัยชนะก็ตาม...แต่ผมรับรองได้ว่า ได้ไม่คุ้มค่ากับทรัพยากรที่ทุ่มเทลงไปแน่ๆ
ส่วนกุศโลบายในการเอาชนะใจคนกันเองนั้น ต้องแสวงหากันเอาเองครับ...ต่างกรรมต่างวาระ ต่างเหตุต่างปัจจัย
...
ถ้าได้ปืนใหญ่สนับสนุน...สงครามของชาวบ้านบางระจัน ย่อมไม่จบลงเยี่ยงนี้
ถ้าซุนเกี๋ยนไม่โดนตัดเสบียง...การรบที่ยึดเยื้ออีกกว่า 50-60 ปี ก็คงจะไม่เกิดขึ้น
และหากถ้าเราจะต้องพ่ายแพ้ ก็ควรต้องพ่ายแพ้ให้กับความเกรียงไกรของศัตรู...หาควรใช่พังพินาศเพราะศัตรูภายในไม่
แบบแรก...จะกลายเป็นวีรกรรมอันน่าชื่นชมของผู้พ่ายแพ้
...ส่วนแบบหลัง...จะกลายเป็นความน่าสมเพช...ที่ไม่ว่าใครต่างก็ยิ้มเยาะให้กับความแพ้พ่ายที่น่าอดสูแบบนี้...
หลายๆ ท่านคงพอจะทราบวีรกรรมของชาวบ้านบางระจันกันมาบ้างนะครับ?
แล้วเคยได้ยินเรื่อง ทัพหน้าซึ่งนำโดยซุนเกี๋ยน เมื่อคราวที่โจโฉชูธงเชิญ 18 หัวเมืองมารวมตัวกันภายใต้การนำของอ้วนเสี้ยว เพื่อขับไล่ตั๋งโต๊ะ หรือไม่ครับ?
ทั้ง 2 เรื่อง 2 สัญชาติ ต่างพูดถึงความกล้าหาญในการต่อสู้กับข้าศึกที่พร้อมมูล แต่ตัวเองต้องเผชิญกับสภาพที่ไม่พร้อมรบเอาเสียเลย
ตอนจบของการรบ, ตัวเอกของทั้ง 2 เรื่องนี้ พ่ายแพ้ยับเยินทั้งหมด และกลายเป็นโศกนาฏกรรมที่เล่าขานกันต่อๆ มา
...
ในชีวิตจริง...เราเคยเผชิญกับสภาพการณ์แบบนี้บ้างมั๊ยครับ?
เป็นต้นว่า ต้องออกไปเจรจาธุรกิจ แต่ไม่ได้รับการสนับสนุนจากเจ้านาย, เบิกค่าเดินทางยังไม่ได้เลย
หรือเช่นฝ่ายขายอยากส่งสินค้าให้ลูกค้า...แต่ดันมาติดแค่ว่า ฝ่ายคลังบอกไม่อยากทำ OT
เรียกว่า เราอยากหวังผลเลิศ...แต่ต้องมาสะดุดเพราะเหตุปัจจัยที่ไม่น่าจะเป็น หรือโดนปัดแข้งปัดขาจากคนกันเอง...ซะอย่างงั้น
...
ดังนั้น ก่อนจะมีชัยเหนือศัตรู จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมีชัยเหนือฝ่ายเดียวกันให้ได้อย่างเด็ดขาดเสียก่อน
การออกรบโดยต้องเผชิญทั้งศึกนอกกับศึกในไปพร้อมๆ กันนั้นน่ะ...แม้ว่าท้ายสุดจะจบลงด้วยชัยชนะก็ตาม...แต่ผมรับรองได้ว่า ได้ไม่คุ้มค่ากับทรัพยากรที่ทุ่มเทลงไปแน่ๆ
ส่วนกุศโลบายในการเอาชนะใจคนกันเองนั้น ต้องแสวงหากันเอาเองครับ...ต่างกรรมต่างวาระ ต่างเหตุต่างปัจจัย
...
ถ้าได้ปืนใหญ่สนับสนุน...สงครามของชาวบ้านบางระจัน ย่อมไม่จบลงเยี่ยงนี้
ถ้าซุนเกี๋ยนไม่โดนตัดเสบียง...การรบที่ยึดเยื้ออีกกว่า 50-60 ปี ก็คงจะไม่เกิดขึ้น
และหากถ้าเราจะต้องพ่ายแพ้ ก็ควรต้องพ่ายแพ้ให้กับความเกรียงไกรของศัตรู...หาควรใช่พังพินาศเพราะศัตรูภายในไม่
แบบแรก...จะกลายเป็นวีรกรรมอันน่าชื่นชมของผู้พ่ายแพ้
...ส่วนแบบหลัง...จะกลายเป็นความน่าสมเพช...ที่ไม่ว่าใครต่างก็ยิ้มเยาะให้กับความแพ้พ่ายที่น่าอดสูแบบนี้...
Comments
Post a Comment