Skip to main content

Post#4-005: มันใช่จริงๆ ใช่มั๊ย?

Post#4-005:
ว่ากันที่จริงแล้ว...ผมก็เป็นเหมือนผู้คนส่วนใหญ่ที่ชอบช้อบปิ้งมาก

ลองสังเกตดูแล้วพบว่า ไม่ว่าเราจะอยู่ในอารมณ์เบิกบานหรืออารมณ์มัวขุ่น...เราก็สามารถใช้การช้อบปิ้งมาบำบัดอารมณ์ได้เสมอ

และไม่ว่าจะช้อบปิ้งจริงๆ หรือจะเป็นแค่วินโดร์ช้อบปิ้ง...ก็ให้ผลไม่ต่างกันมากนัก

...

ผมไม่แน่ใจว่า ใครมีประสบการณ์แบบนี้บ้างมั๊ย...ตรงที่เมื่อตั้งใจจะซื้อ มักไม่ได้ซื้อ และเมื่อตั้งใจจะไปเดินชิลล์ๆ โฉบฉาย มักจะได้ซื้อ

เรียกว่าเป็นเรื่องตลกของการช้อบปิ้ง...ประมาณนั้น

แต่ได้ลองถามตัวเองมั๊ยครับ ว่าของที่เราไม่ตั้งใจจะไปซื้อ แต่ลงท้ายด้วยการซื้อนั้น...จริงๆ แล้วเป็นของที่เราต้องการแน่ๆ ใช่มั๊ย?

...

บ่อยครั้งที่เราปล่อยให้สภาพแวดล้อมมาทำให้การตัดสินใจของเราไขว้เขวไป...เช่นเดียวกับการซื้อของที่ไม่ได้ตั้งใจจะซื้อ

พอกลับมาถึงบ้าน...เปิดถุงออกมาดู หยิบชุดออกมาลอง แล้วเราก็อาจจะถามตัวเองว่า "ซื้อมาทำไมหนอ?"

ไม่ว่าจะซื้อเพราะมันถูก, ซื้อเพราะเพื่อนยุ, ซื้อเพราะเกรงใจพนักงานขาย, ซื้อเพราะของแถม หรือซื้อเพราะเหตุปัจจัยอื่นๆ

ก่อนจะตัดสินใจสุดท้าย...ต้องถามตัวเองแน่ๆ ว่า "อยากได้จริงๆ ใช่มั๊ย?"

...

ในชีวิตจริง...เราก็มักจะเจอเหตุการณ์คล้ายๆ กับการช้อบปิ้งของที่เราไม่ได้อยากได้...ได้เช่นกัน

เรียนคณะที่ไม่ได้ชอบ, ทำงานที่ไม่ได้รัก, เป็นแฟนกับคนที่เพื่อนเชียร์, ฯลฯ

เหล่านี้...ล้วนเพราะมักจะคิดกันว่า "เอาไว้ก่อน" หรือ "ดีกว่าไม่ได้อะไร"

จริงหรือ?

...

ทนได้ใช่มั๊ย กับการต้องเรียนอะไรที่ไม่ชอบ 4 ปี?

ทำงานไปงั้นๆ แบบหุ่นยนต์ที่เคลื่อนไหวแบบไร้หัวใจ...ดีแล้วงั้นหรือ?

คบกับคนที่ไม่ชอบ...นับถอยหลังรอวันเลิกรา...แล้วคบกันเพื่อ?

...ใจเร็วด่วนได้จนเกินไป...ลงท้ายก็อาจพลาดโอกาสที่ตัวเองต้องการจริงๆ...

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...