Skip to main content

Post#4-022: PPAP

Post#4-022:
ว่าจะไม่เขียนถึง PPAP แล้ว...แต่กระแสเค้าแรงดีจริงๆ ครับ ^^

ขณะที่ผมเขียน Post นี้อยู่...ก็ปาเข้าไปกว่า 6 ล้าน view แล้ว (ภายใน 3 วัน เท่านั้น) ซึ่งยังไม่นับรวม Version อื่นๆ ที่คนดังทั่วโลกต่างก็มาทำ cover อีก

ทำไม PPAP ถึงเป็นกระแสขนาดนี้?

...อันนี้ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ...ได้ยินคำบอกเล่าหรืออ่านตาม News Feed ว่าจะทำให้เกิดอาการ Earworm ขนาดหนัก

ว่าแล้วผมก็ลองกับเค้าบ้าง...ผลหรือครับ ไม่มี effect ที่ว่าเกิดขึ้นกับผมเลยสักนิด

เอาใหม่...ลองเปิดให้ภรรยาและลูกสาวฟัง...ได้ข้อสรุปแบบเดิม คือไม่เกิดอาการ Earworm ที่ว่าเลย

ผมทดลองฟัง PPAP เมื่อวานตอนดึกมากๆ...และจนกระทั่งถึงตอนนี้ ผมก็ไม่ได้นึกถึง PPAP อีกเลย

...

เท่าที่จับสังเกตดู ผมก็แค่รู้สึกว่าทำนองเพลง PPAP นั้น สนุกสนานดี แล้วก็เสียงของ อ.Pico กับท่าเต้นนั้น ออกไปทางกวนประสาทเหลือร้าย

ดูไปและฟังไป ก็ทำให้เกิดรอยยิ้มไปพร้อมกับข้อกังขาไปด้วยว่า "เพ่ต้องการอะไรจากสังคมครับเพ่" (จริงๆ ก็ทราบครับ ว่า อ.Pico ต้องการทดลองอะไรบางอย่าง)

แต่ถามว่าชอบมั๊ย...บอกเลยว่า "ชอบ" ครับ

...

ผมลองวิเคราะห์ดู (โดยไม่ได้ Google เรื่องอาการ Earworm) ว่าทำไม PPAP จึงทำให้เกิดอาการ Earworm?...แต่เท่าแล้วเท่ารอดก็ไม่อาจฟันธงได้

แต่ถ้าจะให้วิเคราะห์...ผมสรุปได้แบบนี้ครับ

1.PPAP มีเนื้อร้องไม่กี่คำ ร้องแป๊บเดียวก็จำได้แล้ว

2.PPAP มีทำนองที่สนุกติดหู และมีลักษณะวน loop

3.ไม่รู้ว่า PPAP ตั้งใจให้เราตั้งคำถามในหัวว่า Pen เกี่ยวอะไรกับ Apple และ Pineapple เกี่ยวอะไรกับ Pen / ทำไมต้อง a Apple ไม่ใช้ an Apple?

...พอเราสงสัยมาถึงตรงจุดนี้ เราเลยคิดวนไปวนมาในหัว (มั๊งครับ?)

ขณะที่เราคิดว่า เราไม่ได้คิดถึง PPAP แต่สมองของเราก็คงจะพยายามหาคำตอบจากคำถามที่ยังไม่ได้คำตอบไปเรื่อยๆ...จึงกลายเป็นเรามัวแต่คิดถึง PPAP โดยเราไม่อาจควบคุมได้

ลงท้ายเลยกลายเป็นอาการ Earworm รึเปล่าเอ่ย?

...

อย่าเชื่อผมนะครับ...เพราะเป็นบทวิเคราะห์ที่ไม่มีหลักวิชาการใดๆ รองรับเลยแม้แต่น้อย

ผมเพียงแต่จะบอกว่า...บางครั้งมันก็เป็นเรื่องสนุกไม่น้อยที่จะออกกำลังสมองในการคิดหาคำตอบที่ไม่จำเป็นต้องสนใจว่าถูกหรือผิด...ขอเพียงให้มีตรรกะรองรับคำตอบนั้น ก็พอแล้ว

...เรียกว่า บางครั้ง เราก็ชนะตั้งแต่รู้จักตั้งคำถามและพยายามหาคำตอบแล้วล่ะครับ...

#PenPineappleApplePen #จนแล้วจนรอดก็นึกไม่ออกว่าเพ่ต้องการอะไร^^ #Earwormสินะ

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...