The Cocoon of Thoughts

Post#4-359:  ในแต่ละวัน ผมต้องเดินทางไปโน่นมานี่หลายต่อหลายที่เหลือเกิน ... รวมๆ แล้ววันหนึ่ง ก็นับได้เป็นร้อยกิโลฯ โชคดีที่ผมมีพนักงานช่วยขับรถให้ ... ทำให้ผมมีโอกาสได้ใช้เวลาระหว่างเดินทางทำอะไรได้มากมาย ไม่ว่าจะทำงานนั่น นู่น นี่ , อ่านหนังสือ , เล่น Game หรือแม้กระทั่งงีบหลับพักสายตา แม้ว่าต้นทุนของการจ้างพนักงานขับรถจะ " ไม่ถูก "... แต่การตัดสินใจจ้างพนักงานขับรถ เป็นเรื่อง " ถูก " ... งานที่ผมรับผิดชอบมีค่อนข้างหลากหลาย ... ผมจึงจำเป็นที่จะต้องมีทีมงานเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ แน่นอนว่า หลายๆ เรื่อง หลายๆ อย่าง ย่อมจะดีกว่าแน่ๆ ถ้าผมลงมือทำเอง ... แต่ผมก็ไม่มีทั้งเวลาและเรี่ยวแรงที่จะไปทำทุกเรื่องได้ทั้งหมด แม้ว่า การมอบหมายงานให้ทีมงานทำ อาจจะทำได้แค่ 60%-70% ของความคาดหวัง ... แต่ก็ต้องอย่าลืมว่า 70% ของเรื่องต่าง ๆ  เป็นสิบๆ เรื่อง ย่อมจะดีกว่า 100% ของสองสามเรื่อง ... ทั้งสองเรื่องที่ผมเล่ามา ... ดูเผินๆ เหมือนจะไม่เกี่ยวกันเลย แต่แท้จริงแล้ว มันก็คือเรื่องของการลงทุนในตัว " บุคคลากร " น...

Post#4-358: ช่วงวันสองวันที่ผ่านมานี้ ... ผมใช้เวลาค่อนข้างมากในการประชุมทีมเพื่อวางแผนเรื่อง Sales Target สำหรับไตรมาสสุดท้ายของปี การทำ Sales Target นั้น ถือเป็นเรื่องสำคัญอันดับหนึ่งของทุกๆ องค์กร เพราะมันเปรียบเสมือนต้นน้ำของทุกๆ เรื่อง หากทำ Sales Target ผิดพลาด ... ทุกสิ่งทุกอย่างที่ตามมาก็คือความผิดพลาดไปทั้งหมด ที่สำคัญ " ยอดขาย " นั้น ถือเป็น " ตัวชี้วัด " อันดับหนึ่งของทุกๆ องค์กรที่แสวงผลกำไร ... แปลว่า ถ้าทำยอดขายไม่ได้ ไม่ว่าผลลัพธ์อื่นใดจะดีเพียงใด ก็ไม่อาจนำมาชดเชยได้ ... การจะทำ Sales Target ที่ค่อนข้างแม่นยำ จึงเป็นเรื่องของการใช้ข้อมูลในอดีตร่วมกับการคาดการณ์อนาคต ถ้าไม่ดูข้อมูลในอดีตประกอบ ... การทำ Sales Target ก็ไม่ต่างจาก " การนั่งเทียน "  และหากไม่คำนึงถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดในอนาคต ... ก็ไม่ต่างจาก " การปล่อยไปตามยถากรรม " นี่เองที่ทำให้ผมต้องเคี่ยวเข็ญทีมสถิติวิเคราะห์ให้ทำการเก็บข้อมูลอย่างเคร่งครัด ... กับทั้งต้องกดดันให้ทีมขายต้องคุยกับลูกค้าอย่างจริงจัง เพราะเมื่...

Post#4-357: หัวค่ำที่ผ่านมา ผมอยู่ในงาน Party ฉลองความสำเร็จเล็กๆ ร่วมกับทีมงาน ... และถือเป็นงานเลี้ยงส่งคนที่จากไปกับต้อนรับคนที่เข้ามาใหม่ไปด้วย ตลอดปีที่ผ่านมา ผมและทีมงานเหนื่อยกันมามาก ผ่านวิกฤตกันมาหลายครั้ง และร่วมด้วยช่วยกันมาอีกหลายหน ... จึงเป็นโอกาสดีที่ผมจะได้แสดงความขอบคุณต่อทีมงานบ้าง เอาจริงๆ ผมคิดว่า มันก็เป็นการเติมกำลังใจเล็กๆ และเป็นการแสดงออกเชิงสัญลักษณ์ให้น้องๆ สัมผัสได้ถึงคำว่า " ครอบครัวที่สอง " ... ในแต่ละวัน เราใช้ชีวิตอยู่ที่ทำงานมากกว่าที่บ้านเสียอีก ... ดังนั้นแล้ว การใช้ชีวิตในที่ทำงานอย่างมีความสุขนั้น จึงเป็นเรื่องสำคัญยิ่งยวด เราเหนื่อยกายเพราะการทำงานได้ ... แต่เราไม่ควรจะเหนื่อยใจเพราะการทำงาน เรายุ่งยากใจเพราะงานมีขั้นตอนและกระบวนการมากมายได้ ... แต่เราไม่ควรยุ่งยากใจเพราะคนรอบข้างที่เกี่ยวข้องกับงานของเรา การบริหารความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนร่วมงาน , ลูกน้อง และเจ้านาย ... จึงเป็น " ศิลปะ " ที่เราจำต้องใส่ใจและฝึกฝน ... เมื่อเรายังเป็นพนักงาน ... เราต้องเน้นในเรื่อง " เก...

Post#4-356: ทันทีที่เครื่องแตะพื้นเมื่อช่วงเที่ยง ผมก็มีอันต้องดิ่งตรงไปที่ Office ด้วยความเร็วแสง ... ด้วยเพราะมีเรื่องด่วนที่ต้องหารือกับทีมงาน จะว่าไป ผมก็ชินเสียแล้ว กับการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าที่เกิดขึ้นคลาดเคลื่อนไปจากแผนงานที่วางไว้ เอาจริงๆ ต้องบอกว่า มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย ที่เหตุการณ์หรือสถานการณ์จริง จะเกิดขึ้นตรงตามแผนงานที่วางไว้แบบเป๊ะๆ ก็ในเมื่อรู้แบบนี้แล้ว ... ป่วยการครับ ที่จะไปประสาทเสียกับ " ปัญหาเฉพาะหน้า " ... ในเชิงของการบริหาร ... สิ่งที่เป็นปัญหา นั้นไม่ใช่ปัญหา ... หากแต่เป็นการวิเคราะห์ " ปัญหา " ให้ถูกต้องต่างหาก ที่เป็นปัญหา งงมั๊ยครับ ? ก็เพราะ เราไม่อาจห้าม " ปัญหา " ให้เกิดขึ้นได้ ... มันเป็นธรรมชาติของมันแบบนั้น แต่เมื่อมันเกิดขึ้นแล้วนี่สิ ... เราเข้าใจมันดีพอมั้ย แล้วจะจัดการมันอย่างไร จึงจะเหมาะกับ " เหตุของมัน " และ " ผลกระทบจากมัน " ที่สุด ณ ช่วงเวลานั้นๆ ? ... การวิเคราะห์และจัดการปัญหา จึงเป็นตัวชี้วัด " ความสามารถในเชิงบริหาร ...

Post#4-355: ผมพบตัวเองย่ำต๊อกอยู่ในกรุงย่างกุ้งอีกครั้ง เมื่อเช้านี้เองครับ ^^ คราวนี้ มาเพื่อแสดงความยินดีกับเพื่อนชาวพม่า ที่เปิดร้านสาขาใหม่เพิ่มเติม ... ทั้งๆ ที่ช่วงนี้เศรษฐกิจที่เมียนมาร์ก็ไม่ได้ดีไปกว่าบ้านเราสักเท่าไหร่ เท่าที่เพื่อนๆ ที่นี่เล่าให้ฟัง ... ดูเหมือนเศรษฐกิจของที่นี่ ก็น่าจะซึมยาวไปจนกว่าจะข้ามปี เพื่อรอการลงทุนระลอกใหม่จากต่างชาติ ดังนั้น ช่วงนี้ พวกเพื่อนๆ ของผม ต่างก็ต้องกัดฟันแบกภาระค่าใช้จ่ายไปก่อน ... เพื่อรอให้กำลังซื้อฟื้นตัวกลับมา ... เท่าที่ตระเวณทำธุรกิจใน ASEAN มาหลายปี ... ผมว่า โดยรากฐานแล้ว ผู้คนใน Community นี้ ก็ไม่ได้มีความแตกต่างกันมากนักในเรื่องอุปนิสัยในการทำธุรกิจ นี่ถือเป็นปัจจัยบวกที่น่าจะเอื้อให้เกิด International Trade ระหว่างชนชาติ ASEAN ได้อีกมาก นอกจากชาว ASEAN ด้วยกันแล้ว ... ผมมองว่า ASEAN countries ยังคงถือเป็นฐานการลงทุนใหม่ของโลก ... ซึ่งยังคงมีโอกาสให้เติบโตได้อีกค่อนข้างมหาศาล ... Market Expansion จึงยังคงเป็นแผนยุทธศาสตร์ที่เป็น Main Stream สำหรับองค์กรที่มุ่งหวังการข...

Post#4-354: สายการบิน Garuda Airline เที่ยวบินที่ GA868 ได้พาผมกลับบ้านอย่างปลอดภัย เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้เอง ระหว่างอยู่บนเครื่อง ... ผมฆ่าเวลาด้วยการวางแผนการเดินทางและจัดตารางนัดหมายสำหรับเดือนถัดๆ ไป พอมาลองไล่ดูแล้ว เกือบ 8 เดือนที่ผ่านมา ผมเดินทางมากถึง 20 Trip... และช่วงต่อจากนี้ ก็ยังมีอีกหลาย Trip ที่จะตามมา เรียกว่า ... ขาเหยียบขึ้นเครื่อง ผมก็คิดถึงบ้านเสียแล้ว ... แม้ว่าการเดินทางจะกินเวลามาก ตั้งแต่ออกจากบ้านหรือโรงแรม , check-in, ผ่าน ตม ., รอขึ้นเครื่อง , รอ take-off ไปจนกระทั่งต้องใช้เวลาอยู่บนเครื่อง แต่ก็ต้องบอกว่า ขณะอยู่บนเครื่องก็ถือเป็นช่วงเวลาทองคำที่ไม่เลวอยู่เหมือนกันครับ ... ไม่ว่าจะใช้เวลาเพื่อทำงาน , คุยงาน , คุยเล่น , ดูหนัง , ฟังเพลง , ทานขนม หรือกระทั่งนอนหลับ กิจกรรมทุกอย่าง เกือบจะล้วนปราศจากบุคคลที่ 3 มารบกวน ( เพราะต้องยกเว้นให้ Air Crew, ผู้โดยสารที่นั่งข้างๆ และเสียงเด็กร้อง ... ซึ่งเอาจริงๆ ก็มีไม่บ่อย ) ดังนั้น ผมจะวางแผนล่วงหน้าก่อนบินเลยครับ ... หากว่ามี Business Presentation ที่จ...

Post#4-353: เมื่อหัวค่ำที่ผ่านมา ... ผมนั่ง Dinner อยู่ที่ Department Store แห่งหนึ่งในใจกลางกรุงจาการ์ต้า ที่ไม่ได้มาเยือนเสียนาน แน่นอนครับ ว่าผมไม่ได้มาเที่ยว ... แต่มาปฏิบัติภารกิจอีกเช่นเคย บางคนอาจจะส่ายหัว ถ้ารู้ว่าคราวนี้ ผมบินมา เพียงเพื่อจะประชุมแค่ไม่เกิน 2 ชั่วโมงเท่านั้นเอง ... ที่ว่ากันว่า " ดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจ " ก็น่าจะเป็นเหตุผลหลักๆ ที่ทำให้ผมต้องบินมาถึงที่นี่ เพราะ mission หลักของการมาประชุม ... ก็เพื่อมาทำความเข้าใจกันเรื่องสัญญากับ Celeb ท่านหนึ่ง แม้ว่า เราจะสามารถสื่อสารผ่านสื่อยุคใหม่ ได้ง่ายๆ ... แต่ผมก็ยังมั่นใจว่า การได้พบหน้าเพื่อพูดคุย ย่อมสื่อถึงความจริงใจของเราได้ดีที่สุด นอกจากจะต้องทำให้ Celeb เข้าใจเนื้อหาของธุรกิจแล้ว ผมยังจำเป็นที่จะต้อง " เปิดเผย " ข้อความบางอย่างที่ " วัจนะภาษา " ไม่อาจสื่อความได้ด้วย ... ไม่ใช่เฉพาะกับ Celeb เท่านั้น ... แต่กับคนอื่นๆ ก็เช่นกันครับ หากว่าต้องคุยเรื่องสำคัญที่ประกอบไปด้วย " เนื้อความ " กับ " เนื้อ...