Post#4-357:
หัวค่ำที่ผ่านมา ผมอยู่ในงาน Party ฉลองความสำเร็จเล็กๆ ร่วมกับทีมงาน...และถือเป็นงานเลี้ยงส่งคนที่จากไปกับต้อนรับคนที่เข้ามาใหม่ไปด้วย
ตลอดปีที่ผ่านมา ผมและทีมงานเหนื่อยกันมามาก ผ่านวิกฤตกันมาหลายครั้ง และร่วมด้วยช่วยกันมาอีกหลายหน...จึงเป็นโอกาสดีที่ผมจะได้แสดงความขอบคุณต่อทีมงานบ้าง
เอาจริงๆ ผมคิดว่า มันก็เป็นการเติมกำลังใจเล็กๆ และเป็นการแสดงออกเชิงสัญลักษณ์ให้น้องๆ สัมผัสได้ถึงคำว่า "ครอบครัวที่สอง"
...
ในแต่ละวัน เราใช้ชีวิตอยู่ที่ทำงานมากกว่าที่บ้านเสียอีก...ดังนั้นแล้ว การใช้ชีวิตในที่ทำงานอย่างมีความสุขนั้น จึงเป็นเรื่องสำคัญยิ่งยวด
เราเหนื่อยกายเพราะการทำงานได้...แต่เราไม่ควรจะเหนื่อยใจเพราะการทำงาน
เรายุ่งยากใจเพราะงานมีขั้นตอนและกระบวนการมากมายได้...แต่เราไม่ควรยุ่งยากใจเพราะคนรอบข้างที่เกี่ยวข้องกับงานของเรา
การบริหารความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนร่วมงาน, ลูกน้อง และเจ้านาย...จึงเป็น "ศิลปะ" ที่เราจำต้องใส่ใจและฝึกฝน
...
เมื่อเรายังเป็นพนักงาน...เราต้องเน้นในเรื่อง "เก่งงาน"
ต่อเมื่อก้าวหน้าในงานขึ้นบ้าง...เราต้องเน้นในเรื่อง "เก่งคิด"
และเมื่อก้าวขึ้นถึงขั้น "ผู้บริหาร"...เราจำเป็นที่จะต้อง "เก่งคน"
แต่ไม่ว่า เราจะอยู่ขั้นไหน และไม่ว่าจะเก่งเรื่องใด...ก็ต้องจำไว้ ว่าเราไม่อาจทำงานโดยปราศจากพวกพ้องที่เป็นครอบครัวเดียวกันไปได้
และจะยังประโยชน์อันใด หากเรามาทำงานโดยปราศจากคนตบไหล่ปลอบใจยามท้อ และคนร่วมยิ้มให้ยามสำเร็จ
...ครอบครัวที่สองของเรา มันจึงสำคัญฉะนี้ล่ะครับ...
#NoteToSelf:
- ฉลองเล็กๆ ให้ทีมเล็กๆ ให้กับความรักเล็กๆ แต่หวังให้มันเติบใหญ่อย่างสวยงาม
- เหนื่อยกาย พักก็หาย...แต่หน่ายใจ ยิ่งพักยิ่งเหนื่อย
- อยู่ให้ไว้ใจ ไปให้คิดถึง...ไม่ใช่ อยู่ไปทำไม ไปได้ก็ดี
Comments
Post a Comment