The Cocoon of Thoughts

Post#5-146: บ่ายแก่ๆ วันนี้ ... ผมมีโอกาสได้หารือกับทีมงานถึงแนวทางในการปรับปรุงกระบวนการทำงานให้ดีขึ้นกว่าที่เป็นมาและเป็นอยู่ เอาจริงๆ ผมว่า นี่เป็นเรื่องที่มิอาจจะละเลยไปได้ ... ไม่ว่าเราจะเป็นพนักงานประจำ หรือเป็นเจ้าของกิจการ ก็ตาม ยิ่งโดยเฉพาะในยุคนี้ ที่สภาพแวดล้อมในการแข่งขันและค้าขาย มีความผันแปรและผันผวนมากเช่นนี้ ... ย่อมส่งสัญญาณเตือนแล้วว่า คงมีแต่ผู้ที่สามารถปรับเปลี่ยนตามสภาพการณ์เท่านั้น ... ที่จะอยู่รอดได้ ... นี่อาจเป็นความคุ้นชินเดียวเท่านั้นกระมังครับ ... ที่ผมสนับสนุนให้เราอยู่กับมันให้ได้ และต้องอยู่กับมันอย่างสนุกและเข้าใจด้วย เพราะเมื่อเราคุ้นชินและคุ้นเคยกับการที่ต้องปรับปรุง , เปลี่ยนแปลง หรือเปลี่ยนผ่าน ... เราก็จะไม่ได้รู้สึกว่า เราจำต้องยึดติดกับรูปแบบหรือความสำเร็จใดๆ ที่ผ่านมา เมื่อรู้อยู่แก่ใจว่า ไม่มีรูปแบบหรือความสำเร็จใด จะคงอยู่ได้ตลอดไป ... เราก็จะรู้สึกไม่อึดอัดหรือขัดใจเมื่อต้องปรับ , เปลี่ยน หรือแปลง ตรงกันข้าม ... เรากลับจะรู้สึกยินดีด้วยซ้ำ ที่เราไม่ได้ยึดติดอยู่กับ Comfort Zone ใดๆ ก็ตาม ...

Post#5-145: เชื่อว่าหลายๆ คน คงคุ้นเคยดีกับสำนวนที่ว่า “ ไปตายเอาดาบหน้า ”... แต่ผมกลับไม่มั่นใจเอาเสียเลย ว่าแต่ละคนจะ “ ตีความ ” เหมือนกันมั๊ยหนอ ? “ ไปตายเอาดาบหน้า ”... อาจจะหมายความว่า ไม่ต้องคิดอะไรมาก อยากทำอะไรก็ทำเลย แล้วถ้าไปเจอปัญหา ก็ค่อยแก้ไขกันไป หรือว่า “ ไปตายเอาดาบหน้า ”... ควรจะหมายความว่า เราควรคิดถึงความเป็นไปได้ให้ครบทุกแง่ทุกมุมเสียก่อน แล้วจึงวางแผนทุกอย่างให้รอบคอบ ก่อนลงมือทำ   ซึ่งหากว่า เตรียมทุกอย่างพร้อมเพียงนี้แล้ว ก็จงลุยเถอะ ... เพราะอะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดแล้ว ... เอาจริงๆ ผมก็ไม่อาจฟันธงได้ครับ ... ว่าแบบไหนเหมาะกับใคร ? แต่ผมรู้สึกว่า การตีความแบบแรก ... เราออกจะไร้การเตรียมพร้อม ... เอาง่ายๆ คือประมาทมากไปสักหน่อย ส่วนแบบหลัง ... เราได้เตรียมตัวพอสมควรแล้ว ว่าจะไม่ยอมสะดุดขาตัวเองจากปัจจัยที่ควบคุมได้ ... “ ไปตายเอาดาบหน้า ” ในแบบแรก ... จึงเสมือนเป็นการผูกความสำเร็จไว้กับโชคชะตา ส่วนแบบหลัง ... แม้ว่าสุดท้ายแล้ว เราอาจจะไม่ได้พบกับความสำเร็จในบั้นปลาย แต่ก็ทำให้ เราพอจะโยนให้เป็นควา...

Post#5-144: บ่อยครั้ง ที่เราอาจรู้สึกว่า งานที่ได้รับมอบหมายมานั้น ... มันช่างน่าเหนื่อยหน่ายและดูราวกับว่าไม่น่าจะทำให้สำเร็จได้โดยง่าย จะดีใจมั๊ยครับ ... ถ้าผมจะบอกว่า ความรู้สึกแบบนี้น่ะ มันก็เกิดขึ้นกับแทบจะทุกคนบนโลกนั่นล่ะ แล้วจะเสียใจมั๊ยครับ ... ถ้าผมจะบอกว่า แต่มีคนเพียงแค่หยิบมือเดียวเท่านั้นเอง ที่สามารถแปลงความรู้สึกลบให้กลายเป็นบวก และพิชิตงานนั้นได้สำเร็จ ... แปลว่า ความแตกต่างสำคัญระหว่างคนที่ทำงานสำเร็จหรือล้มเหลว ก็คือ “ ความรู้สึกบวก ” ที่มีแก่งาน นั่นเอง ก็แล้วทำยังไงล่ะ ... เราถึงจะมี “ ความรู้สึกบวก ” ต่องานที่ยากเย็นแสนเข็ญที่เราได้รับมาได้ ? ลองคิดดูมั๊ยครับ ? ... ไม่ว่าใครจะมีวิธีอย่างไรก็ตาม ... ขอให้มุ่งไปที่ผลลัพธ์ที่ว่า งานหรือปัญหานั้น “ มีไว้แก้ ไม่ได้มีไว้กลุ้ม ” ถ้าตั้งเป้าจะแก้ปัญหาหรือตั้งเป้าจะจัดการงานให้สำเร็จ ... เดี๋ยวทางแก้ก็จะปรากฏขึ้นเอง แต่ถ้ามัวแต่คิดว่างานมันยากหรือปัญหามันไร้ทางแก้ ... ก็แล้วจะทำให้มันลุล่วงไปได้ยังไงกัน ? งานมันทำได้ยาก กับงานมันทำไม่ได้น่ะ ... มันต่างกันมาก ...

Post#5-143: เมื่อคืนวาน ... ผมอยู่ใน New Year Party ที่น่าจะเป็น Party สุดท้ายแล้ว ... สำหรับปีนี้ ^^ แม้ว่าจะมีข้อจำกัดเรื่องสถานที่ที่คับแคบไปบ้าง และอาหารที่มีรสชาติค่อนไปทางลบ ... กระนั้น ทีมงานก็สนุกสนานกันอย่างเต็มที่ ช่วงดึกๆ ... น้องๆ หลายๆ คนเมาแล้วก็รั่วๆ หน่อย ... ลากคนแก่อย่างผมออกไปขยับแข้งขยับขาเสียจนหัวสั่นหัวคลอน ผมได้แต่ยิ้มแล้วก็ส่ายหัวอย่างขำๆ ... เพราะงานนี้ก็จัดขึ้นเพื่อให้น้องๆ “ ปลดปล่อย ”... ก็เลยต้องปล่อยเลยตามเลย เช้านี้ผมถึงกับต้องไปนอนให้หมอนวดช่วยคลายเส้น ... เพราะอยู่ในงานจนดึกดื่น และยืนจนเส้นตึงไปหมด ^^ ... ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรง หรือหนักหนาสาหัสเงินในกระเป๋าจริงๆ ... ผมก็อยากสนับสนุนให้เจ้านายทั้งหลาย จัดงาน Party แบบนี้ให้กับน้องๆ อย่างน้อยปีละครั้งก็ยังดีครับ เอาจริงๆ ผมว่า Party แบบนี้ ... มันช่วย detox อารมณ์สวะที่หมักหมมอยู่ในใจของน้องๆ ได้มากจริงๆ นอกจากนั้น มันยังเป็นตัวสร้าง bonding ให้เกิดขึ้นในระหว่างทีมงาน ได้เป็นอย่างดีอีกด้วย ... เรื่องหนึ่งที่ผมไม่เคยแชร์มาก่อนเลย ... ก็คือ...

Post#5-142: ช่วงบ่ายที่ผ่านมา ผมมีโอกาสได้พูดคุยกับ Candidate ท่านหนึ่ง ... ซึ่งผมก็ใช้เวลาพูดคุยและแลกเปลี่ยนมุมมองกันหลายเรื่อง ที่ผมไม่ใช่คำว่า “ สัมภาษณ์ ”... เพราะตอนนี้มุมมองของผมในการเลือกคนมาร่วมงานด้วยนั้น เปลี่ยนไปมาก เอาจริงๆ ผมว่า ในขณะที่เราเลือกคนมาทำงานด้วยนั้น ... ตัว Candidate เอง ก็เลือกเช่นกันว่า ตัวเราและองค์กรของเรา มีแรงดึงดูดที่มากพอหรือไม่ ? ... แม้ว่าผู้คนส่วนใหญ่จะคำนึงถึงเรื่องผลตอบแทนเป็นหลัก ... แต่ปัจจัยสำคัญที่ส่งผลต่อการเลือกงาน ก็ย่อมมีเรื่องของความก้าวหน้า รวมอยู่ด้วย ยิ่งโดยเฉพาะคนหนุ่มคนสาวรุ่นใหม่ๆ ที่ใฝ่ก้าวหน้าด้วยแล้ว ... ผมพบว่า น้ำหนักของเรื่องค่าตอบแทนกับเรื่องความก้าวหน้าในงาน เกือบจะอยู่ในระดับที่สูสีกันเลยทีเดียว แปลว่า สำหรับคนที่ใฝ่ก้าวหน้านั้น ... แค่เงินดีอย่างเดียวไม่พอ งานก็ต้องดีด้วย ! ... ถึงตรงนี้ ผมก็อยากแชร์ว่า ก่อนตัดสินใจย้ายจากงานเดิมมาเริ่มต้นงานใหม่นั้น ... เราจำเป็นต้องใส่ใจกับทั้งชัยชนะ short-term กับ long-term ให้มากๆ อย่าตามืดบอดมองแต่เรื่องค่าตอบแทนที่เป็น sho...

Post#5-141: เรื่องหนึ่งที่ยากมากๆ สำหรับสามัญชนคนทั่วไปอย่างเราๆ ก็คือ “ การปล่อยวาง ” นั่นเองครับ ยิ่งโดยเฉพาะคนที่เอาใจใส่ทุ่มเทกับการทำงานมากๆ นี่ ... บ่อยครั้งเลย ที่หอบเรื่องงานใส่สมองกลับไปที่บ้านด้วย แล้วก็กลายเป็นนั่งก็คิด , นอนก็คิด และแม้กระทั่งหลับก็เอาไปฝันถึง ... แปลว่าทั้งกาย , ใจ และสมอง ก็เป็นอันไม่ได้หยุดพักเสียที ... ที่เป็นแบบนี้ เพราะเราอาจจะเข้าใจไปเองรึเปล่าหนอ ... ว่าการปล่อยวางกับการละเลยนั้น เป็นเรื่องเดียวกัน ? ถ้าใช่ ... เราก็คงจะต้องบอกตัวเองเสียใหม่ ว่าละเลยน่ะ ... หมายถึงการไม่ใส่ใจใดๆ เลย ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ก็ตาม ส่วนปล่อยวางน่ะ หมายความว่า เรารู้ว่าเมื่อถึงคราวต้องกัด ก็จะกัดไม่ปล่อย ... แต่เมื่อถึงคราวที่ต้องพักจากการสู้ ก็รู้จักที่จะวางภาระลงชั่วคราว ... อีกประเด็นที่ต้องบอกตัวเองก็คือ ... ใช่ว่าการที่เราครุ่นคิดเรื่องงานตลอดเวลา จะทำให้เราหาทางออกหรือคำตอบให้กับปัญหาได้ ตรงกันข้ามครับ ... มันจะยิ่งทำให้เราคิดวกไปเวียนมาแบบไม่รู้จบ ... และลงท้ายก็ทำให้เราหลงอยู่ในเขาวงกตแห่งความกังวล เท่านั...

Post#5-140: เรื่องหนึ่งที่ผมให้ความสำคัญเป็นอันดับต้นๆ ในการทำงาน ... ก็คือเรื่องของความถูกต้องของข้อมูล ยิ่งโดยเฉพาะเมื่อต้องนำไปเสนอผู้บริหารระดับสูงด้วยแล้ว ... ผมจะตรวจแล้วตรวจอีก จนมั่นใจว่าต้องถูกต้องจริงๆ บางครั้งข้อมูลที่นำเสนอเพียงประโยคเดียว อาจต้องผ่านการตรวจสอบและตระเตรียมข้อมูลเป็นวันๆ ... ก็มีครับ เพราะสำหรับผู้บริหารระดับสูงแล้ว ... ข้อมูลที่ผิดพลาดเพียงเล็กน้อย อาจจะนำไปสู่การตัดสินใจที่แตกต่างกันอย่างมหาศาล ... ใครที่ต้องนำเสนอข้อมูลให้กับผู้บริหารระดับสูง ... จึงต้องระมัดระวังให้จงดีครับ ว่าจะต้อง หนึ่ง ... มั่นใจเต็มร้อยในเรื่องความถูกต้องของข้อมูล สอง ... จัดการข้อมูลให้ดูง่าย ย่อยง่าย ไม่ซับซ้อนและยุบยับ จนกลายเป็น over information สาม ... ควรนำเสนอข้อมูลที่มีลักษณะเป็น Analytical Report ให้มากกว่าที่จะเป็น Data Report สี่ ... หากเป็นการนำเสนอปัญหา ควรอย่างยิ่งที่จะเสนอทางเลือกในการแก้ปัญหาควบคู่ไปด้วย และห้า ... ต้องนำเสนออย่างน่าสนใจและน่าติดตาม มีที่มาและที่ไปชัดเจน และมีตรรกะที่สมเหตุสมผล ... ทักษ...