Skip to main content

Post#5-140: Chef แห่งข้อมูล

Post#5-140:
เรื่องหนึ่งที่ผมให้ความสำคัญเป็นอันดับต้นๆ ในการทำงาน...ก็คือเรื่องของความถูกต้องของข้อมูล

ยิ่งโดยเฉพาะเมื่อต้องนำไปเสนอผู้บริหารระดับสูงด้วยแล้ว...ผมจะตรวจแล้วตรวจอีก จนมั่นใจว่าต้องถูกต้องจริงๆ

บางครั้งข้อมูลที่นำเสนอเพียงประโยคเดียว อาจต้องผ่านการตรวจสอบและตระเตรียมข้อมูลเป็นวันๆ...ก็มีครับ

เพราะสำหรับผู้บริหารระดับสูงแล้ว...ข้อมูลที่ผิดพลาดเพียงเล็กน้อย อาจจะนำไปสู่การตัดสินใจที่แตกต่างกันอย่างมหาศาล

...

ใครที่ต้องนำเสนอข้อมูลให้กับผู้บริหารระดับสูง...จึงต้องระมัดระวังให้จงดีครับ ว่าจะต้อง

หนึ่ง...มั่นใจเต็มร้อยในเรื่องความถูกต้องของข้อมูล

สอง...จัดการข้อมูลให้ดูง่าย ย่อยง่าย ไม่ซับซ้อนและยุบยับ จนกลายเป็น over information

สาม...ควรนำเสนอข้อมูลที่มีลักษณะเป็น Analytical Report ให้มากกว่าที่จะเป็น Data Report

สี่...หากเป็นการนำเสนอปัญหา ควรอย่างยิ่งที่จะเสนอทางเลือกในการแก้ปัญหาควบคู่ไปด้วย

และห้า...ต้องนำเสนออย่างน่าสนใจและน่าติดตาม มีที่มาและที่ไปชัดเจน และมีตรรกะที่สมเหตุสมผล

...

ทักษะในการนำเสนอข้อมูล ถือเป็นทักษะสำคัญ ที่ผู้บริหารระดับกลางและระดับสูง จำเป็นที่จะต้องใส่ใจและพัฒนา

ข้อมูลที่ดี แต่ผ่านการนำเสนอที่แย่...ก็อาจส่งผลให้เรื่องดีๆ บางเรื่อง ไม่ได้รับการอนุมัติให้ดำเนินการ อย่างน่าเสียดาย

พูดง่ายๆ ก็คือเสียของนั่นล่ะครับ

...ดังนั้น จงจำไว้ว่า เมื่อมี (ข้อมูล) ดีแล้ว...ก็จงอวด (นำเสนอ) ให้ดีด้วย...จึงจะสมบูรณ์...

#NoteToSelf:

  • อย่าปล่อยเลยตามเลย เมื่อนำเสนอข้อมูลผิดๆ...เพราะผลเสียอาจจะมากมายเกินกว่าความกลัวหน้าแตกของเรา
  • ข้อมูลที่ดี เปรียบเสมือนการมีวัตถุดิบที่ดี...และการนำเสนอที่ดี ก็เปรียบเสมือน การมีฝีมือทำอาหารที่ล้ำเลิศ
  • เมื่อวัตถุดิบดี ปรุงอาหารเลิศ...”ความโอชะก็รออยู่ตรงหน้าแล้ว...แล้วเราก็จะกลายเป็น Chef แห่งข้อมูล
  • จงอย่าเป็นคนดีแต่อวด”...แต่จงมุ่งมั่นที่จะเป็นคนอวดแต่ดี

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...