Skip to main content

Post#5-144: งานมีไว้ทำ

Post#5-144:
บ่อยครั้ง ที่เราอาจรู้สึกว่า งานที่ได้รับมอบหมายมานั้น...มันช่างน่าเหนื่อยหน่ายและดูราวกับว่าไม่น่าจะทำให้สำเร็จได้โดยง่าย

จะดีใจมั๊ยครับ...ถ้าผมจะบอกว่า ความรู้สึกแบบนี้น่ะ มันก็เกิดขึ้นกับแทบจะทุกคนบนโลกนั่นล่ะ

แล้วจะเสียใจมั๊ยครับ...ถ้าผมจะบอกว่า แต่มีคนเพียงแค่หยิบมือเดียวเท่านั้นเอง ที่สามารถแปลงความรู้สึกลบให้กลายเป็นบวก และพิชิตงานนั้นได้สำเร็จ

...

แปลว่า ความแตกต่างสำคัญระหว่างคนที่ทำงานสำเร็จหรือล้มเหลว ก็คือความรู้สึกบวกที่มีแก่งาน นั่นเอง

ก็แล้วทำยังไงล่ะ...เราถึงจะมีความรู้สึกบวกต่องานที่ยากเย็นแสนเข็ญที่เราได้รับมาได้?

ลองคิดดูมั๊ยครับ?

...

ไม่ว่าใครจะมีวิธีอย่างไรก็ตาม...ขอให้มุ่งไปที่ผลลัพธ์ที่ว่า งานหรือปัญหานั้นมีไว้แก้ ไม่ได้มีไว้กลุ้ม

ถ้าตั้งเป้าจะแก้ปัญหาหรือตั้งเป้าจะจัดการงานให้สำเร็จ...เดี๋ยวทางแก้ก็จะปรากฏขึ้นเอง

แต่ถ้ามัวแต่คิดว่างานมันยากหรือปัญหามันไร้ทางแก้...ก็แล้วจะทำให้มันลุล่วงไปได้ยังไงกัน?

งานมันทำได้ยาก กับงานมันทำไม่ได้น่ะ...มันต่างกันมาก

ปัญหานั้นมันยาก กับปัญหานั้นมันแก้ไม่ได้...ก็ต่างกันมาก เช่นกัน

...งานมีไว้ทำ ไม่ได้มีไว้ท้อ และปัญหาน่ะ มีไว้แก้ ไม่ได้มีไว้กลุ้ม สักหน่อย...

#NoteToSelf: 

  • ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ความยากง่ายของงาน...แต่อยู่ที่ทัศนคติที่มีต่อความกระหายจะทำงานให้ลุล่วง ต่างหาก
  • จงบอกตัวเองว่า ก็เพราะงานมันยากหรือท้าทายนี่ล่ะ จึงจะเหมาะกับคนเก่งๆ อย่างเรา
  • งานง่ายๆ เหมาะกับคนทั่วไป...งานยากๆ สิ จึงจะเหมาะกับคนที่จะประสบความสำเร็จในอนาคต
  • ท้าทายขีดจำกัดของตัวเอง...คือก้าวแรกสู่ความไร้ขอบเขตของความสำเร็จในชีวิต

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...