Post#5-139:
เป็นโชคดีของผม...ที่วันนี้ได้มีโอกาสแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับเพื่อนร่วมงานหลายๆ กลุ่ม
ต้องยอมรับว่า หลายๆ ความคิดและหลายๆ มุมมอง...ก็เป็นเรื่องที่ผมไม่เคยคิดไปถึงหรือเคยใส่ใจมาก่อน
ที่สำคัญ...หลายๆ ความคิดเห็นหรือมุมมองใหม่ๆ ที่ผมว่านั้น...ได้มาจากน้องๆ ที่อ่อนอาวุโสกว่า และอ่อนประสบการณ์กว่า ด้วยซ้ำไป
...
นี่ก็เป็นตัวอย่างที่ชัดแจ้งมากๆ ว่า...คนเรานั้น ไม่ควรยึดติดกับกรอบประสบการณ์หรือกรอบความเชื่อของตัวเอง แต่เพียงเท่านั้น
ก็แปลว่า บางครั้ง การเปิดหูให้ยอมฟังความเห็นของคนอื่นเสียบ้างน่ะ...อาจจะกลายเป็นการเปิดโอกาสอันยิ่งใหญ่ให้กับตัวเราเอง โดยที่เราไม่ได้คาดหวังมาก่อน ก็เป็นได้
สำคัญที่ว่า ก่อนจะเปิดหูน่ะ...เราเปิดใจมั๊ย?
...
การจะเปิดใจได้...ต้องยอมทิ้ง “ego” หรือ “อัตตา” ของตัวเราลงชั่วคราว
ถ้าเราฟังความเห็นคนอื่น ทั้งๆ ที่ยังยึดมั่น ถือมั่น ว่า ตัวกูน่ะแน่ที่สุด เก่งที่สุด...แบบนี้รับรองว่า “พัง”
ที่ว่า “พัง”...ก็เพราะเราดันตัดสินคนอื่นไปแล้ว ว่าไม่ถูก...เราต่างหากล่ะที่ถูก
ซึ่งแท้จริงแล้ว...เราอาจจะเชื่อว่าเราถูก ทั้งที่เราผิด ก็เป็นได้
...
เอาจริงๆ พระเจ้าคงต้องการให้เราฟังมากๆ และคิดเยอะๆ...ก็เลยสร้างให้เรามีหู 2 ข้าง และมีขนาดสมองที่ใหญ่
ลองคิดดูดีๆ แล้ว...ผมว่า ขนาดของหูและขนาดสมองของคนเรา ก็คงเล็กใหญ่กว่ากันไม่มากเท่าไหร่
แล้วอะไรกันหนอ ที่ทำให้คนเรามีความสามารถในการฟังและคิดได้ต่างกันมากเหลือเกิน?
ผมเองก็ไม่ทราบคำตอบครับ...แต่ส่วนตัวแล้ว...ผมคิดว่า
...ego นั่นล่ะหนา ที่เป็นตัวแปรให้เราฟังและคิดได้แตกต่างกัน...
#NoteToSelf:
- อย่าหลงคิดหรือเชื่อ ว่ากูเก่งที่สุด แน่ที่สุด...เพราะแท้จริงแล้ว เราอาจจะยังไม่รู้อะไรเลย ก็เป็นได้
- เวลาประชุมเพื่อหารือกัน...ควรอย่างยิ่งที่จะถอดหัวโขน หรือวาง ego ลงชั่วคราว เพราะมันอาจทำให้ประสิทธิภาพในการฟังหรือคิด เสื่อมถอยลงอย่างมาก
- ไม่ว่าเราจะแก่วัย หรือแก่ประสบการณ์...ก็อย่าพึ่งฟันธง ว่าความคิดของเราถูกต้องที่สุด
- เพราะถ้ามันถูกต้องที่สุดจริงๆ...ฟังความคิดหรือความเห็นของคนอื่น แล้วค่อยฟันธงสรุป...ก็คงไม่ช้าเกินไปกระมัง?
Comments
Post a Comment