Post#5-133:
เมื่อช่วงก่อนเที่ยงเล็กน้อย ผมชวนทีมงานกลุ่มใหญ่คุยกันถึงเรื่อง Performance ที่ผ่านมา
คุยกันเพียง 2-3 ประโยค...ผมก็สัมผัสได้แล้ว ว่าทีมงานแต่ละคนยังไม่ได้ลงมือทำงานเต็มฝีมือเลย
แปลว่า ศักยภาพที่แท้จริงของแต่ละคน ยังคงไม่ได้ถูกปลดปล่อยออกมา...ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม!
...
ว่าแล้ว ผมก็เปิดฉากเทศนาอยู่ยกใหญ่...ด้วยต้องการกระตุ้นให้ทุกคนเพิ่มความมุ่งมั่นในการทำงานให้มากขึ้น
ขณะที่เทศนาทีมงานอยู่นั้น...แว่บหนึ่งของความคิด ผมก็ตั้งคำถามกับตัวเองเช่นกันว่า แล้วตัวเราเองล่ะ ตอนนี้ทำงานได้เต็มศักยภาพแล้วรึยังหนอ?
พูดง่ายๆ ก็คือ...ถามตัวเองว่า “เรายังเก่งกว่านี้ได้อีกมั๊ย?” นั่นเอง
...
เอาจริงๆ ผมว่าคำถามนี้สำคัญสำหรับทุกคนเป็นอย่างยิ่ง
ลองทบทวนดูดีๆ ครับ...จำได้มั๊ยหนอ ว่าเราท้าทายความเป็นไปได้ของตัวเรา ครั้งล่าสุดน่ะ เมื่อไหร่กันเอ่ย?
เรามัวแต่ปิดกั้นตัวเอง ด้วยคำว่า มันยาก, ทำไม่ได้หรอก, เราทำดีที่สุดแล้ว, ฯลฯ...อยู่ใช่มั๊ย?
ลองตั้งสติให้ดี แล้วจงถามและตอบตัวเองอย่างตรงไปตรงมาครับ
...ว่ามันเร็วไปมั๊ย...กับการบอกตัวเองว่า เรามาถึงจุดสูงสุดของศักยภาพตัวเองแล้ว?...
#NoteToSelf:
- ขีดจำกัดความเก่งของคนเรา...น่าจะอยู่ที่ความหลงคิดไปว่า เราเก่งที่สุดได้เท่านี้ กระมัง?
- จะ Impossible หรือ I’m possible นั้น...มันก็อยู่ที่ว่า เราเชื่อว่าเราอยู่ในกลุ่มไหน
- ไม่น่าจะมีหรอกครับ วันที่เรา “เก่งที่สุด”...เราน่าจะมองหาว่า “พรุ่งนี้” เราจะเก่งกว่า “วันนี้” ได้ยังไง มากกว่า
Comments
Post a Comment