Skip to main content

Post#5-199: ความรับผิดชอบ “จากหน้าที่” กับ ความรับผิดชอบ “จากสำนึก”

Post#5-199:
เวลาทำงาน...เราก็จะต้องมี หน้าที่ความรับผิดชอบ ติดมากับตำแหน่งงาน...ก็ที่เรามักเรียกกันว่า Job Description นั่นล่ะครับ

แต่น่าเสียดาย...ที่ไม่ใช่คนทำงานทุกคนจะรับผิดชอบในงานที่ได้รับมอบหมาย ได้ครบถ้วนทุกคน

ที่เป็นแบบนี้ ก็เพราะมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบนั้น แตกต่างจากมีความรับผิดชอบในหน้าที่

...

ลองถามตัวเองดูครับ

เรารับผิดชอบในส่วนงานของเรา ดีเพียงพอแล้วใช่หรือไม่?

ถ้าเรายังทำในส่วนที่เรารับผิดชอบอย่างไม่เต็มที่...งานที่จะส่งต่อไปยังหน่วยงานถัดไป ก็ย่อมมีปัญหา

การทำงานให้เสร็จ...จึงแตกต่างจากการทำงานให้ดี ฉะนี้

...

คราวนี้ ลองถามตัวเองดูอีกทีครับ

สมมติว่า งานที่ส่งมาถึงมือเรา มีความบกพร่องอยู่ก่อนแล้ว...เราเลือกทำแบบไหนกันหนอ?

แก้ไขให้ถูกต้องหรือท้วงติงให้มีการแก้ไขให้ถูกต้อง...ก่อนที่จะทำงานต่อไป เพื่อให้ส่งมอบงานออกจากเราได้เป็นอย่างดี

หรือปล่อยเลยตามเลย...รับงานแย่ๆ มา ก็ทำงานแย่ๆ ส่งต่อไป พร้อมกับคิดเข้าข้างตัวเองว่า เราทำในส่วนของเราดีแล้ว ก็พอ?

...

เอาจริงๆ ผมคงไม่น่าจะต้องบอก ว่าเราควรเลือกทำแบบไหน?

หากแต่มันสำคัญที่ว่า...ทุกคนเลือกแบบที่ 2 แต่ส่วนใหญ่กลับเลือกทำแบบที่ 1

ก็แปลได้ตรงๆ ว่า...เรื่องที่คนส่วนใหญ่เลือกทำ อาจจะไม่ใช่เรื่องที่ควรทำ เสมอไป

...บางครั้ง เราเลือกเป็นคนส่วนน้อยที่มีหัวใจที่ยิ่งใหญ่...ก็ดีเหมือนกันนะครับ...

#NoteToSelf: 

  • เราต่างก็รู้ดี ว่าการทำงานที่ดีควรเป็นอย่างไร...แต่ทำไมเรากลับไม่ตั้งใจทำงานให้ได้ดี
  • หากแค่ทำในส่วนของตัวเองดีแล้วก็พอใจแล้ว...เราก็มีได้แค่ Responsibility
  • หากแต่ทำทุกวิถีทางให้งานเสร็จสิ้นลงได้อย่างสวยงาม...เราก็ยกระดับเป็นผู้มี “Accountability”
  • คนที่มี “Responsibility” ก็เป็นได้เพียงผู้ตามที่ดี...เพราะรับผิดชอบงานตามหน้าที่
  • ส่วนคนที่มี “Accountability” น่ะ มีโอกาสสูงที่จะก้าวขึ้นไปเป็นผู้นำ”...เพราะมีสำนึกแห่งความรับผิดชอบ อยู่ในหัวใจ
  • ย้ำอีกทีว่ามีความรับผิดชอบในหน้าที่ไม่เหมือนกับมีความรับผิดชอบตามหน้าที่นะครับ!

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...