Post#5-205:
ด้วยความที่ผมมีลูกน้องค่อนข้างมาก...เลยมีโอกาสได้รับฟังข้อมูลที่ค่อนข้างมากอยู่สักหน่อย
บ่อยครั้งที่ผมก็ฟังไปก็อมยิ้มไป...เพราะแยกไม่ออกว่า ลูกน้องกำลัง “ให้ข้อมูล” หรือกำลัง “บ่น” อยู่กันแน่
ฟังทีมโน้นก็บ่นทีมนี้ เช่นเดียวกับที่ฟังทีมนี้ก็บ่นทีมโน้น...แทบจะเป็นเรื่องปกติที่ต้องได้ยินว่า ความผิดพลาดมาจากทีมอื่น ไม่ใช่ทีมของผมหรือทีมของหนู เสียหน่อย
แต่เท่าที่ฟังมานานหลายปี...น้อยครั้งมากๆ ที่จะได้ยินทีมไหน “บ่น” หรือ “ยอมรับ” ว่าทีมตัวเองนั่นล่ะ ที่ทำงานผิดพลาด
...
เอาจริงๆ ผมก็ใช่ว่าจะไม่เข้าใจ ที่ต่างก็โทษกันไปโทษกันมา...เพราะนี่เป็นธรรมชาติของมนุษย์ ที่ไม่ชอบชี้เข้าหาตัวเอง
เท่าที่ผมวิเคราะห์ดู...ส่วนใหญ่ที่ต่างก็โทษทีมอื่นน่ะ เป็นเพราะเรายังไม่เข้าใจงานของทีมอื่นๆ เสียมากกว่า
โดยมาก เมื่อต่างได้อธิบายข้อจำกัดและปัญหาที่แต่ละทีมต้องเจอแล้ว...ก็มักจะปรับความเข้าใจกันได้ในที่สุด
และแน่นอนว่า วัฏจักรแห่งความไม่เข้าใจกันแบบนี้ มันก็ยังดำเนินต่อไปเรื่อยๆ...ตราบเท่าที่ ต้นตอของปัญหาของแต่ละทีม ยังไม่ได้รับการแก้ไข
...
ดังนั้น ผู้บริหารรวมถึงหัวหน้าของแต่ละทีม จึงจำเป็นที่จะต้องมาร่วมถกปัญหากันให้จริงจังเสียหน่อย
หรือสรุปง่ายๆ ว่า อย่าเอาแต่ “ดับไฟ” แต่ต้องใส่ใจกับการ “ป้องกันไม่ให้ไฟไหม้” ให้มากกว่า
ถ้าเข้าใจได้ชัดเจน ถึง Pain Point ของแต่ละทีม...เราก็จะสามารถปรับหรือเปลี่ยนในหลายๆ ปัจจัย เพื่อให้ Pain Point นั้นๆ หายไป หรือคลี่คลายไปได้บ้าง
จงจำไว้ว่า แม้ปัญหาจะมีไว้แก้...ไม่ได้มีไว้กลุ้ม
...ก็ไม่ได้หมายความว่า เราควรจะแก้ปัญหาอย่างไม่รู้จบ อยู่ร่ำไป...
#NoteToSelf:
- ก่อนจะโทษทีมอื่นว่าผิด...พิจารณาให้ดี ว่าเรามีส่วนผิดด้วยหรือไม่?
- เราต้องฝึกให้ตัวเองเก่งในการแก้ปัญหา ไปพร้อมๆ กับฝึกตัวเองให้เก่งยิ่งกว่าในการป้องกันไม่ให้เกิดปัญหา
- คิดดูให้ดี ว่าเมื่อถังน้ำรั่ว เราจะหมั่นเติมน้ำ...หรืออุดรูรั่ว?
Comments
Post a Comment