Skip to main content

Post#3-178: ไล่ล่าอนาคต

Post#3-178:
เมื่อหัวค่ำนี้ผมได้มีโอกาสประชุมกับ Digital Marketing Agency รายหนึ่ง...ซึ่งต้องถือว่าเป็นหนึ่งในการประชุมที่ผมเรียกว่า "wow meeting" ได้เลยทีเดียว

หนึ่งในผู้ก่อตั้งมาเอง เป็นเด็กรุ่นใหม่ที่อายุห่างจากผมรอบนึงพอดี...และก็ต้องยอมรับว่า แนวความคิดของเด็กหนุ่มที่อายุไม่เกิน 30 ปีคนนี้...ไม่ธรรมดา

แม้ว่าผมจะชอบคุยกับผู้อาวุโสเพื่อ "เรียนลัด" แต่ผมก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า บางครั้งการคุยกับเด็กรุ่นใหม่ ก็ทำให้ผมได้ update ความเป็นไปของโลกได้ไม่น้อย

...

ผมชอบเทคโนโลยีและคลั่งไคล้ใน Gadget ใหม่ๆ มากๆ แต่ก็ต้องสารภาพว่า ผมไม่ได้เป็นคนเก่งเรื่องเทคโนโลยี เท่าๆ กับที่ไม่ได้รู้เรื่อง Gadget ไปเสียทุกอย่าง...ได้แต่อาศัยว่าอ่านมากหน่อย ก็เลยพอจะตาม Digital Trend ได้บ้าง

แต่หลังจากประชุมวันนี้...แม้จะเป็นการประชุมสั้นๆ แต่กลับทำให้มิติของ Digital Marketing ของผม ได้เปิดกว้างขึ้นกว่าเดิมอีกอักโข...โดยเฉพาะ การที่ได้เห็นว่า Gadget ต่างๆ ผลิตชิ้นงานอะไรออกมาได้มากกว่าที่คิด

...

อย่างที่บอกล่ะครับ...

หากว่าการคุยกับผู้ใหญ่จะทำให้รู้ที่มาที่ไปของเรื่องต่างๆ ถือเป็นการเรียนรู้ประวัติรวบย่อของกาลเวลา...

การคุยกับเด็กรุ่นใหม่ก็เหมือนการกระตุ้นให้เราอยากจะไล่ล่าอนาคต ถือเป็นการ update ไม่ให้เราตกกระแสโลก

ตำราพิชัยซุนวูสอนไว้ว่า...ในสนามรบ...รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้ง ก็ชนะร้อยครั้ง ฉันใด

การได้สนทนากับผู้อาวุโสและคนรุ่นใหม่ ก็คงเป็นการเรียนรู้ความเป็นมา...หยั่งรู้ความเป็นไป อันจะช่วยเติมเต็ม "Vision" หรือ "วิสัยทัศน์" ของเราได้ฉันนั้น...กระมังครับ

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...