Post#3-186:
เที่ยงนี้ผมมีโอกาสไปประชุมกับอดีตเจ้านาย เลยถือโอกาสแวะทานกลางวันที่ร้านเจ้าประจำ ซึ่งเป็นร้านห้องแถวขายก๋วยเตี๋ยวและอาหารตามสั่งทั่วๆ ไป
ที่ว่าเป็นร้านเจ้าประจำก็เพราะไปทานบ่อยเสียจนสนิทกับลูกสาวและลูกสะใภ้ของเจ้าของร้าน ซึ่งทุกคนในละแวกนั้นเรียกว่า "อาม่า"
ที่ดีเลิศกว่า "รสมือ" ก็เห็นจะเป็นรอยยิ้มและอัธยาศัยของอาม่า รวมไปถึงของลูกสาวและลูกสะใภ้ของอาม่าด้วย
นั่นเองทำให้ร้านห้องแถวนี้ เป็นร้านที่ไม่ธรรมดาสำหรับผม...โดยเฉพาะลูกสาวอาม่า ที่กลายมาเป็นเพื่อนรุ่นน้องที่ชอบพอนิสัยกัน
...
ทุกครั้งที่ไปทาน ผมจะเห็น J (ชื่อสมมติ) ง่วนอยู่กับการปรุงก๋วยเตี๋ยว, เก็บโต๊ะ, เก็บเงิน, เสิร์ฟน้ำ และอีกสารพัด...เรียกว่า ยุ่งจนแทบไม่มีเวลาหายใจเลยก็ว่าได้
แต่ผมก็ไม่เคยเห็น J ทำหน้าบึ้ง...มีแต่เห็นรอยยิ้มเปื้อนหน้าอยู่เสมอ
แน่นอนว่า นอกจากรสมือแล้ว นี่ก็เป็นหนึ่งในเหตุผลที่ไม่ใช่แค่ผมที่ชื่นชมน้อง หากแต่ลูกค้าทุกๆ คนก็ชื่นชอบอัธยาศัยของ J เช่นกัน
ช่วงเทศกาลต่างๆ ทั้ง J และลูกสะใภ้อาม่า (ที่รับผิดชอบอาหารตามสั่งที่อร่อยสุดยอด) ก็จะมีของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ไว้แจก "ลูกค้าเจ้าประจำ" ให้เป็นที่น่าประทับใจ
เป็น CRM ห้องแถว ที่มาจากคนทำอาหารชั้นปัญญาชนของ ทั้ง J และ Y (ชื่อสมมติของลูกสะใภ้อาม่า)
ที่สำคัญ...มันเป็น engagement ที่ออกมาจากใจ มากกว่าที่จะทำตามที่ตำราทั่วไปสอนเอาไว้
...
ทุกครั้งที่ผมพาน้องๆ ไปทาน, ผมชอบที่จะบอกให้น้องๆ ดู J เป็นแบบอย่างของความตั้งใจและทุ่มเททำงานอย่างไม่รู้เหนื่อย
บางคนอาจจะเถียงว่า ก็เพราะ J เป็นเจ้าของ ก็เลยทุ่มเทนะสิ...ผมก็ไม่เถียงครับ
แต่การทุ่มเททำงานหนักไปพร้อมๆ กับยิ้มแย้มออกมาจากใจนี่สิ...ที่เป็นสิ่งที่น่าชื่นชมและทำตามจริงๆ
...
ผ่านไปเกือบ 2 ปี, ถึงวันนี้ อาม่า, J และ Y ก็ยังวุ่นวายอยู่กับการปรุงอาหารให้กับลูกค้า...และแม้จะยุ่งแสนยุ่ง ทั้งหมดก็ยังต้อนรับผมด้วยรอยยิ้มเหมือนเดิม
แม้ไม่ได้คุยอะไรด้วยมาก เพราะผมไม่อยากรบกวนเวลาของพวกเธอ แต่อย่างน้อยผมก็ได้มีโอกาสแวะไปอุดหนุนน้อง...ให้รู้ว่าผมยังระลึกถึงไมตรีที่มีให้แก่กัน
ว่างเมื่อไหร่...ก็จะไปอุดหนุน และแอบลักจำ "CRM ห้องแถว" อีกนะครับ
#ก๋วยเตี๋ยวเย็นตาโฟก๋วยเตี๋ยวขาหมูเพชรบุรี42
เที่ยงนี้ผมมีโอกาสไปประชุมกับอดีตเจ้านาย เลยถือโอกาสแวะทานกลางวันที่ร้านเจ้าประจำ ซึ่งเป็นร้านห้องแถวขายก๋วยเตี๋ยวและอาหารตามสั่งทั่วๆ ไป
ที่ว่าเป็นร้านเจ้าประจำก็เพราะไปทานบ่อยเสียจนสนิทกับลูกสาวและลูกสะใภ้ของเจ้าของร้าน ซึ่งทุกคนในละแวกนั้นเรียกว่า "อาม่า"
ที่ดีเลิศกว่า "รสมือ" ก็เห็นจะเป็นรอยยิ้มและอัธยาศัยของอาม่า รวมไปถึงของลูกสาวและลูกสะใภ้ของอาม่าด้วย
นั่นเองทำให้ร้านห้องแถวนี้ เป็นร้านที่ไม่ธรรมดาสำหรับผม...โดยเฉพาะลูกสาวอาม่า ที่กลายมาเป็นเพื่อนรุ่นน้องที่ชอบพอนิสัยกัน
...
ทุกครั้งที่ไปทาน ผมจะเห็น J (ชื่อสมมติ) ง่วนอยู่กับการปรุงก๋วยเตี๋ยว, เก็บโต๊ะ, เก็บเงิน, เสิร์ฟน้ำ และอีกสารพัด...เรียกว่า ยุ่งจนแทบไม่มีเวลาหายใจเลยก็ว่าได้
แต่ผมก็ไม่เคยเห็น J ทำหน้าบึ้ง...มีแต่เห็นรอยยิ้มเปื้อนหน้าอยู่เสมอ
แน่นอนว่า นอกจากรสมือแล้ว นี่ก็เป็นหนึ่งในเหตุผลที่ไม่ใช่แค่ผมที่ชื่นชมน้อง หากแต่ลูกค้าทุกๆ คนก็ชื่นชอบอัธยาศัยของ J เช่นกัน
ช่วงเทศกาลต่างๆ ทั้ง J และลูกสะใภ้อาม่า (ที่รับผิดชอบอาหารตามสั่งที่อร่อยสุดยอด) ก็จะมีของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ไว้แจก "ลูกค้าเจ้าประจำ" ให้เป็นที่น่าประทับใจ
เป็น CRM ห้องแถว ที่มาจากคนทำอาหารชั้นปัญญาชนของ ทั้ง J และ Y (ชื่อสมมติของลูกสะใภ้อาม่า)
ที่สำคัญ...มันเป็น engagement ที่ออกมาจากใจ มากกว่าที่จะทำตามที่ตำราทั่วไปสอนเอาไว้
...
ทุกครั้งที่ผมพาน้องๆ ไปทาน, ผมชอบที่จะบอกให้น้องๆ ดู J เป็นแบบอย่างของความตั้งใจและทุ่มเททำงานอย่างไม่รู้เหนื่อย
บางคนอาจจะเถียงว่า ก็เพราะ J เป็นเจ้าของ ก็เลยทุ่มเทนะสิ...ผมก็ไม่เถียงครับ
แต่การทุ่มเททำงานหนักไปพร้อมๆ กับยิ้มแย้มออกมาจากใจนี่สิ...ที่เป็นสิ่งที่น่าชื่นชมและทำตามจริงๆ
...
ผ่านไปเกือบ 2 ปี, ถึงวันนี้ อาม่า, J และ Y ก็ยังวุ่นวายอยู่กับการปรุงอาหารให้กับลูกค้า...และแม้จะยุ่งแสนยุ่ง ทั้งหมดก็ยังต้อนรับผมด้วยรอยยิ้มเหมือนเดิม
แม้ไม่ได้คุยอะไรด้วยมาก เพราะผมไม่อยากรบกวนเวลาของพวกเธอ แต่อย่างน้อยผมก็ได้มีโอกาสแวะไปอุดหนุนน้อง...ให้รู้ว่าผมยังระลึกถึงไมตรีที่มีให้แก่กัน
ว่างเมื่อไหร่...ก็จะไปอุดหนุน และแอบลักจำ "CRM ห้องแถว" อีกนะครับ
#ก๋วยเตี๋ยวเย็นตาโฟก๋วยเตี๋ยวขาหมูเพชรบุรี42
Comments
Post a Comment