Skip to main content

Post#3-201: มโนนี่แหละหนา...ที่พาให้กลัว

Post#3-201:
ช่วงเช้าวันนี้ ครอบครัวของผมยกขบวนกันไปไหว้บรรพบุรุษที่สุสาน อันเป็นธรรมเนียมปฏิบัติเหมือนดังเช่นทุกๆ ปีที่ผ่านมา

พิเศษหน่อย ตรงที่ปีนี้ ผมพาลูกสาวมาด้วยเป็นครั้งแรก...

ก่อนมา เธอก็มโนไปว่า มันจะต้องน่ากลัวแน่ๆ เลย คงจะมีแต่หลุมศพ, หลุมศพ และหลุมศพ เต็มไปหมด

ขากลับบ้าน...แม่เธอถามว่า มันไม่ได้น่ากลัวเหมือนที่มโนไว้ใช่มั๊ย?

เธอตอบว่า "ใช่", และนอกจากไม่น่ากลัวแล้ว ยังได้ปล่อยนกอีกด้วย

...

หลายๆ คนก็คงเป็นเหมือนที่ลูกสาวผมเป็น...คือมักจะมโนไปก่อน โดยที่ไม่รู้ว่าจริงๆ แล้ว สิ่งที่กำลังจะไปเจอ หรือสิ่งที่จะต้องลงมือทำนั้น จะเป็นอย่างไร?

เมื่อมโนไปก่อนเสียแล้ว...ก็เป็นเหตุให้ใจปิดกั้น กลัวนั่น นู่น นี่ ไปสารพัด

สุดท้ายแล้ว ก็อาจทำให้เราไม่กล้าพบคนใหม่ๆ, ไม่กล้าไปที่ใหม่ๆ, ไม่กล้าลองอะไรใหม่ๆ, ฯลฯ

...

เคยไปรับน้องกันบ้างมั๊ยล่ะครับ?

หนึ่งในเกมสุดฮิตที่ทำให้รุ่นน้องทั้งหลายขนพองสยองเกล้า ก็คือ เกมล้วงไห...ที่มันน่ากลัวก็เพราะ รุ่นน้องแต่ละคนไม่มีสิทธิ์รู้เลยว่า ต้องล้วงลงไปเจออะไร...

กว่าจะแหย่มือลงไปล้วงของข้างในได้ ชักมือเข้าๆ ออกๆ นับสิบๆ หน...แถมยังโดนรุ่นพี่ขู่สารพัด ว่ามีนั่นบ้าง นี่บ้าง อยู่ในไห

ตอนผมไปเป็นว้ากเกอร์รับน้องนี่...จำได้ว่ามีอยู่คนถึงกับเกือบเป็นลม ตอนโดนรุมจับให้แหย่มือลงในไหเปล่า ^^

...

ถ้าลองพิจารณาตามหลักความเป็นจริง รุ่นน้องทุกคนก็จะรู้ว่า รุ่นพี่ไม่มีทางใส่ของอันตรายลงไปในไหอย่างแน่นอน...อย่างมากก็อาจจะเจอของแหยะๆ นิดๆ หน่อยๆ ^^

ดังนั้น การล้วงไห จึงไม่น่ากลัวแต่อย่างใด...แต่ทำไมกลับเป็นเกมที่เรียกเสียงกรี๊ดได้มากเหลือเกิน

ก็เพราะ "มโน" นี่แหละหนา...ทีพาให้กลัวได้สุดๆ ^^

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...