Post#3-193:
ไม่ใช่ว่าผมจะเป็นคนที่ไม่เชื่อเรื่องโชคเอาเสียเลยนะครับ
แต่ถ้าถามว่า เชื่อหรือไม่เชื่อมากกว่ากัน...ผมก็จะตอบว่า "ไม่เชื่อ"
ไม่รู้สิครับ...ผมว่ามันก็ไม่ค่อยจะยุติธรรมเท่าไหร่ ที่เราจะโยนให้ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเรื่องของโชคชะตาเพียงอย่างเดียว
...
ผมรู้สึกว่า การที่เรามัวแต่โทษโชคชะตา มันทำให้ชีวิตเราไม่ไปข้างหน้า...มันเหมือนกับเป็นการตอกย้ำความพ่ายแพ้ของตัวเราเอง
สังเกตดูก็ได้ครับ...เวลาเราคิดว่า เรื่องมันเป็นแบบนี้เพราะเราโชคไม่ดีปุ๊บ เราจะหยุดคิดอย่างอื่นทันที แล้วก็มัวแต่นั่งสมเพชหรือไม่ก็ปลอบใจตัวเอง
ดังนั้น ผมจึงคิดว่า ส่วนหนึ่งของความผิดพลาดหรือความสำเร็จ จึงน่าจะเป็นผลมาจากปัจจัยภายในมากกว่าปัจจัยภายนอก
...
ลองพิจารณาวาทะนี้ดูครับ
"Luck is a matter of Preparation meeting Opportunity."
แปลว่า "โชคดี เป็นเรื่องของการเตรียมตัวให้พร้อม และเจอกับโอกาสที่เข้ามาพอดี" (เข้าใจว่า Oprah Winfrey เป็นผู้กล่าวไว้ - หากผิด ขออภัยครับ)
ขยายความอีกทีว่า ถ้ามีโอกาสเข้ามา แต่เราไม่เคยเตรียมตัวให้พร้อมเลย..."โชคดี" ก็ไม่อาจเป็นของเราได้
หากแต่ถ้าเราเตรียมตัวให้พร้อมอยู่เสมอ...เมื่อใดก็ตามที่โอกาสวิ่งเข้ามาหา ก็ลงตัวเลยครับ..."โชคดี" ก็เป็นของเรา
...
ถ้าเรามั่นใจว่าเตรียมทุกอย่างมาดี แต่ผลลัพธ์ออกมาแย่...เราก็อาจจะบอกตัวเองได้ว่า "เราโชคไม่ดี"
แต่ในความเป็นจริง เราเคยนึกย้อนไปบ้างมั๊ยครับ ว่าที่ว่าเตรียมทุกอย่างมาดีแล้วนั้นน่ะ เตรียมดีแล้ว จริงใช่มั๊ย?
ถ้านึกย้อนกลับไป แล้วยังตอบตัวเองได้ว่า ตรงนั้นน่าจะทำแบบนั้น ตรงนี้น่าจะป้องกันแบบนี้...ก็แปลว่า เรายังเตรียมทุกอย่างไว้ไม่ดีพอ
นั่นก็น่าจะแปลว่า เรายังไม่น่าจะพูดได้เต็มปากว่า "เราโชคไม่ดี" น่าจะเป็น "เรายังเตรียมตัวมาไม่ดีพอ" มากกว่า
หรือใครมีความเห็นเป็นอย่างอื่น...ลองแชร์กันดูครับ
ไม่ใช่ว่าผมจะเป็นคนที่ไม่เชื่อเรื่องโชคเอาเสียเลยนะครับ
แต่ถ้าถามว่า เชื่อหรือไม่เชื่อมากกว่ากัน...ผมก็จะตอบว่า "ไม่เชื่อ"
ไม่รู้สิครับ...ผมว่ามันก็ไม่ค่อยจะยุติธรรมเท่าไหร่ ที่เราจะโยนให้ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเรื่องของโชคชะตาเพียงอย่างเดียว
...
ผมรู้สึกว่า การที่เรามัวแต่โทษโชคชะตา มันทำให้ชีวิตเราไม่ไปข้างหน้า...มันเหมือนกับเป็นการตอกย้ำความพ่ายแพ้ของตัวเราเอง
สังเกตดูก็ได้ครับ...เวลาเราคิดว่า เรื่องมันเป็นแบบนี้เพราะเราโชคไม่ดีปุ๊บ เราจะหยุดคิดอย่างอื่นทันที แล้วก็มัวแต่นั่งสมเพชหรือไม่ก็ปลอบใจตัวเอง
ดังนั้น ผมจึงคิดว่า ส่วนหนึ่งของความผิดพลาดหรือความสำเร็จ จึงน่าจะเป็นผลมาจากปัจจัยภายในมากกว่าปัจจัยภายนอก
...
ลองพิจารณาวาทะนี้ดูครับ
"Luck is a matter of Preparation meeting Opportunity."
แปลว่า "โชคดี เป็นเรื่องของการเตรียมตัวให้พร้อม และเจอกับโอกาสที่เข้ามาพอดี" (เข้าใจว่า Oprah Winfrey เป็นผู้กล่าวไว้ - หากผิด ขออภัยครับ)
ขยายความอีกทีว่า ถ้ามีโอกาสเข้ามา แต่เราไม่เคยเตรียมตัวให้พร้อมเลย..."โชคดี" ก็ไม่อาจเป็นของเราได้
หากแต่ถ้าเราเตรียมตัวให้พร้อมอยู่เสมอ...เมื่อใดก็ตามที่โอกาสวิ่งเข้ามาหา ก็ลงตัวเลยครับ..."โชคดี" ก็เป็นของเรา
...
ถ้าเรามั่นใจว่าเตรียมทุกอย่างมาดี แต่ผลลัพธ์ออกมาแย่...เราก็อาจจะบอกตัวเองได้ว่า "เราโชคไม่ดี"
แต่ในความเป็นจริง เราเคยนึกย้อนไปบ้างมั๊ยครับ ว่าที่ว่าเตรียมทุกอย่างมาดีแล้วนั้นน่ะ เตรียมดีแล้ว จริงใช่มั๊ย?
ถ้านึกย้อนกลับไป แล้วยังตอบตัวเองได้ว่า ตรงนั้นน่าจะทำแบบนั้น ตรงนี้น่าจะป้องกันแบบนี้...ก็แปลว่า เรายังเตรียมทุกอย่างไว้ไม่ดีพอ
นั่นก็น่าจะแปลว่า เรายังไม่น่าจะพูดได้เต็มปากว่า "เราโชคไม่ดี" น่าจะเป็น "เรายังเตรียมตัวมาไม่ดีพอ" มากกว่า
หรือใครมีความเห็นเป็นอย่างอื่น...ลองแชร์กันดูครับ
Comments
Post a Comment