Post#3-330:
"ทำไมชีวิตฉันต้องมาเจออะไรแย่ๆ แบบนี้ด้วย?"
ผมเชื่อว่า หลายๆ คนคงเคยตั้งคำถามแบบนี้ หรือไม่ก็รำพึงรำพันแบบนี้กับตัวเองอยู่บ้าง
บททดสอบความแข็งแกร่งของคนเรา...บางครั้งมันก็หนักหนาสาหัสจนแทบจะน้ำเน่ากว่าละครเสียด้วยซ้ำ
และผมก็ไม่มีคำแนะนำหรือคำปลอบใจอะไรที่จะดีกว่า "อดทน" และ "สู้ๆ" เพราะแม้มันจะไม่ช่วยให้ชีวิตหายขมขื่น แต่มันก็คือคำที่สะท้อนความจริง...หากว่าเรายังอยากมีพรุ่งนี้ให้ตื่นขึ้น
...
แต่รู้อะไรมั๊ยครับ...ว่าบางครั้งเรื่องราวที่เราคิดว่าเลวร้าย มันอาจจะเป็นแค่ช่วงเริ่มต้นเท่านั้น หากผ่านมันไปได้ เราก็อาจจะเจอเรื่องดีๆ รออยู่...เหมือนที่โบราณท่านว่า "ต้นร้ายปลายดี" นั่นไงครับ
หรือบางครั้งเราก็อาจจะแค่กำลังเผชิญกับฤดูฝนที่อาจจะยาวนานไปสักหน่อย...แต่ฟ้าหลังฝนนั้น สวยงามเสมอครับ ขอเพียงอดทน และแข็งใจเดินฝ่าฝนไปให้ได้เท่านั้นเอง
ผมคงห้ามไม่ได้...หากใครจะคิดว่า นี่เป็นเพียงประโยคปลอบใจที่ไม่อาจจะเกิดขึ้นจริง
แต่บางครั้ง "ปาฏิหาริย์" ก็อาจเกิดขึ้นกับคนที่มีศรัทธาและไม่ยอมแพ้ นะครับ
...
ฝรั่งเองก็ว่าไว้ว่า...
"Sometimes the bad things that happen in our lives put us directly on the path to the best things that will ever happen to us."
แปลว่า "บางครั้ง สิ่งร้ายๆ ต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับเรา อาจนำเราไปสู่เส้นทางที่จะทำให้เราได้พบกับสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตของเรา ก็เป็นได้"
...
ยามที่คิดว่า ตัวเราช่างโชคร้าย ลองฉุกคิดดูเถิดครับ ว่าที่จริงแล้ว บนโลกนี้ ยังมีคนที่โชคร้ายสาหัสสากรรจ์กว่าเราอีกมากนัก...แล้วทำไมพวกเค้าเหล่านั้น ยังยิ้มได้, ยังอยากมีลมหายใจ, ยังพร้อมที่จะลืมตาตื่นขึ้นมาสู้ในวันใหม่อย่างไม่ย่อท้อ?
มันต่างกันมากนะครับ ระหว่าง "ชีวิตที่ไม่มีทางสู้" กับ "ชีวิตที่ไม่คิดจะสู้"
แบบแรก...ถ้ามันเป็นเพราะคนๆ นั้น ไร้ทางสู้จริงๆ วันที่เค้าลาจากโลกไป, น้ำตาฟ้าก็อาจจะหลั่งลงมาเพื่อแสดงความอาลัยให้บ้าง
แบบหลัง...วันที่คนผู้ไม่คิดจะสู้ตายจากโลกนี้ไป, นอกจากจะไม่มีน้ำตาฟ้าแล้ว น่ากลัวว่าจะมีเสียงฟ้าหัวเราะเย้ยหยันไยไพไล่หลังอีกต่างหาก
...คนเราเลือกเกิดไม่ได้ และส่วนใหญ่ก็ไม่ได้เกิดมาพร้อมมูล บางคนก็เกิดมาแบบไม่มีอะไรเลย หรือเรียกว่าเกิดมา Zero...และไม่ว่าจะเกิดมายากดีมีจนยังไง แต่เราก็ควรตายแบบ Hero...ว่ามั๊ยครับ?...
#FromZeroToHero
"ทำไมชีวิตฉันต้องมาเจออะไรแย่ๆ แบบนี้ด้วย?"
ผมเชื่อว่า หลายๆ คนคงเคยตั้งคำถามแบบนี้ หรือไม่ก็รำพึงรำพันแบบนี้กับตัวเองอยู่บ้าง
บททดสอบความแข็งแกร่งของคนเรา...บางครั้งมันก็หนักหนาสาหัสจนแทบจะน้ำเน่ากว่าละครเสียด้วยซ้ำ
และผมก็ไม่มีคำแนะนำหรือคำปลอบใจอะไรที่จะดีกว่า "อดทน" และ "สู้ๆ" เพราะแม้มันจะไม่ช่วยให้ชีวิตหายขมขื่น แต่มันก็คือคำที่สะท้อนความจริง...หากว่าเรายังอยากมีพรุ่งนี้ให้ตื่นขึ้น
...
แต่รู้อะไรมั๊ยครับ...ว่าบางครั้งเรื่องราวที่เราคิดว่าเลวร้าย มันอาจจะเป็นแค่ช่วงเริ่มต้นเท่านั้น หากผ่านมันไปได้ เราก็อาจจะเจอเรื่องดีๆ รออยู่...เหมือนที่โบราณท่านว่า "ต้นร้ายปลายดี" นั่นไงครับ
หรือบางครั้งเราก็อาจจะแค่กำลังเผชิญกับฤดูฝนที่อาจจะยาวนานไปสักหน่อย...แต่ฟ้าหลังฝนนั้น สวยงามเสมอครับ ขอเพียงอดทน และแข็งใจเดินฝ่าฝนไปให้ได้เท่านั้นเอง
ผมคงห้ามไม่ได้...หากใครจะคิดว่า นี่เป็นเพียงประโยคปลอบใจที่ไม่อาจจะเกิดขึ้นจริง
แต่บางครั้ง "ปาฏิหาริย์" ก็อาจเกิดขึ้นกับคนที่มีศรัทธาและไม่ยอมแพ้ นะครับ
...
ฝรั่งเองก็ว่าไว้ว่า...
"Sometimes the bad things that happen in our lives put us directly on the path to the best things that will ever happen to us."
แปลว่า "บางครั้ง สิ่งร้ายๆ ต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับเรา อาจนำเราไปสู่เส้นทางที่จะทำให้เราได้พบกับสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตของเรา ก็เป็นได้"
...
ยามที่คิดว่า ตัวเราช่างโชคร้าย ลองฉุกคิดดูเถิดครับ ว่าที่จริงแล้ว บนโลกนี้ ยังมีคนที่โชคร้ายสาหัสสากรรจ์กว่าเราอีกมากนัก...แล้วทำไมพวกเค้าเหล่านั้น ยังยิ้มได้, ยังอยากมีลมหายใจ, ยังพร้อมที่จะลืมตาตื่นขึ้นมาสู้ในวันใหม่อย่างไม่ย่อท้อ?
มันต่างกันมากนะครับ ระหว่าง "ชีวิตที่ไม่มีทางสู้" กับ "ชีวิตที่ไม่คิดจะสู้"
แบบแรก...ถ้ามันเป็นเพราะคนๆ นั้น ไร้ทางสู้จริงๆ วันที่เค้าลาจากโลกไป, น้ำตาฟ้าก็อาจจะหลั่งลงมาเพื่อแสดงความอาลัยให้บ้าง
แบบหลัง...วันที่คนผู้ไม่คิดจะสู้ตายจากโลกนี้ไป, นอกจากจะไม่มีน้ำตาฟ้าแล้ว น่ากลัวว่าจะมีเสียงฟ้าหัวเราะเย้ยหยันไยไพไล่หลังอีกต่างหาก
...คนเราเลือกเกิดไม่ได้ และส่วนใหญ่ก็ไม่ได้เกิดมาพร้อมมูล บางคนก็เกิดมาแบบไม่มีอะไรเลย หรือเรียกว่าเกิดมา Zero...และไม่ว่าจะเกิดมายากดีมีจนยังไง แต่เราก็ควรตายแบบ Hero...ว่ามั๊ยครับ?...
#FromZeroToHero
Comments
Post a Comment