Post#3-341:
แม้จะมีนัดทานข้าวกับเพื่อนๆ ที่ไม่ได้เจอกันมานาน ตอนเที่ยงวันนี้...แต่ผมก็ตื่นแต่เช้าเพราะความเคยชิน
หลังจากทำกิจวัตรนั่น นู่น นี่ รวมถึงทานข้าวเช้าเสร็จ เห็นว่ายังเหลือเวลาอีกมาก ว่าแล้วผมก็เลยนั่งเล่นชิลล์ๆ...แต่คงเพราะหนังท้องตึง หนังตาก็หย่อน และปรากฏว่าเผลอหลับ โดยไม่ได้ตั้งเวลาปลุกไว้
สะดุ้งตื่นมาอีกทีตอนเกือบ 11 โมง แล้วก็ตาลีตาเหลือกเรียก Taxi เพื่อจะไปต่อ BTS เพื่อความรวดเร็ว เพราะไม่อยากไปสาย
ขณะเกือบจะถึง BTS อยู่แล้ว...ไม่รู้อะไรสะกิดใจให้ผมนึกถึงกระเป๋าสตางค์...แล้วสังหรณ์ก็เป็นจริง...ลืมไว้ที่บ้าน
ว่าแล้วผมก็บอกพี่ Taxi อย่างเขินๆ ว่า รบกวนพากลับบ้านทีครับ -"-
...
บางครั้ง ชีวิตเราก็อาจจะเจอเหตุการณ์แบบนี้...แบบที่ประมาทเกินไปจนทำให้พลาดกับเรื่องง่ายๆ
จำนิทานเรื่อง "กระต่ายกับเต่า" ที่เราต่างก็เคยได้ยินได้ฟังในวัยเยาว์ได้มั๊ยล่ะครับ
นั่นล่ะครับ คือบทสรุปของเรื่องที่ผมเจอในเช้าวันนี้เลย
การนิ่งนอนใจ ไม่เตรียมตัวเสียแต่เนิ่นๆ...ทำให้ลงท้ายด้วยการต้องทำอะไรแบบลกๆ และเร็วๆ จนนำไปสู่ความผิดพลาดแบบไม่น่าจะเป็น
...
ผมคงไม่ต้องสาธยายให้มากความ ว่าที่ถูกแล้วเราควรจะทำยังไงบ้าง เพื่อไม่ให้ข้อผิดพลาดแบบ "กระต่ายกับเต่า" เกิดขึ้นได้
ยามที่เจอเหตุการณ์หรือสภาพการณ์อะไรที่ดีเกินจริง สมบูรณ์แบบเกินงาม...อาจต้องสะกิดเตือนตัวเองเสียหน่อย ว่าเราเผลอไผล มองข้ามอะไรไปรึเปล่า?
เตรียมตัวให้พร้อม...เวลาเหลือๆ แล้วค่อยชิลล์ กับชิลล์ให้พอใจ...แล้วค่อยเตรียมตัวกับเวลาที่เหลือ
...แบบไหนเป็นการเตรียมตัวของคนไม่ประมาทกันเอ่ย?...
#พลาดอย่างแรงเพราะเลือกแบบหลัง
แม้จะมีนัดทานข้าวกับเพื่อนๆ ที่ไม่ได้เจอกันมานาน ตอนเที่ยงวันนี้...แต่ผมก็ตื่นแต่เช้าเพราะความเคยชิน
หลังจากทำกิจวัตรนั่น นู่น นี่ รวมถึงทานข้าวเช้าเสร็จ เห็นว่ายังเหลือเวลาอีกมาก ว่าแล้วผมก็เลยนั่งเล่นชิลล์ๆ...แต่คงเพราะหนังท้องตึง หนังตาก็หย่อน และปรากฏว่าเผลอหลับ โดยไม่ได้ตั้งเวลาปลุกไว้
สะดุ้งตื่นมาอีกทีตอนเกือบ 11 โมง แล้วก็ตาลีตาเหลือกเรียก Taxi เพื่อจะไปต่อ BTS เพื่อความรวดเร็ว เพราะไม่อยากไปสาย
ขณะเกือบจะถึง BTS อยู่แล้ว...ไม่รู้อะไรสะกิดใจให้ผมนึกถึงกระเป๋าสตางค์...แล้วสังหรณ์ก็เป็นจริง...ลืมไว้ที่บ้าน
ว่าแล้วผมก็บอกพี่ Taxi อย่างเขินๆ ว่า รบกวนพากลับบ้านทีครับ -"-
...
บางครั้ง ชีวิตเราก็อาจจะเจอเหตุการณ์แบบนี้...แบบที่ประมาทเกินไปจนทำให้พลาดกับเรื่องง่ายๆ
จำนิทานเรื่อง "กระต่ายกับเต่า" ที่เราต่างก็เคยได้ยินได้ฟังในวัยเยาว์ได้มั๊ยล่ะครับ
นั่นล่ะครับ คือบทสรุปของเรื่องที่ผมเจอในเช้าวันนี้เลย
การนิ่งนอนใจ ไม่เตรียมตัวเสียแต่เนิ่นๆ...ทำให้ลงท้ายด้วยการต้องทำอะไรแบบลกๆ และเร็วๆ จนนำไปสู่ความผิดพลาดแบบไม่น่าจะเป็น
...
ผมคงไม่ต้องสาธยายให้มากความ ว่าที่ถูกแล้วเราควรจะทำยังไงบ้าง เพื่อไม่ให้ข้อผิดพลาดแบบ "กระต่ายกับเต่า" เกิดขึ้นได้
ยามที่เจอเหตุการณ์หรือสภาพการณ์อะไรที่ดีเกินจริง สมบูรณ์แบบเกินงาม...อาจต้องสะกิดเตือนตัวเองเสียหน่อย ว่าเราเผลอไผล มองข้ามอะไรไปรึเปล่า?
เตรียมตัวให้พร้อม...เวลาเหลือๆ แล้วค่อยชิลล์ กับชิลล์ให้พอใจ...แล้วค่อยเตรียมตัวกับเวลาที่เหลือ
...แบบไหนเป็นการเตรียมตัวของคนไม่ประมาทกันเอ่ย?...
#พลาดอย่างแรงเพราะเลือกแบบหลัง
Comments
Post a Comment