Post#5-095:
บนโลกใบนี้มีหลายอาชีพเหลือเกิน ที่คนธรรมดาสามัญอย่างเราไม่อาจทำได้ หรือไม่อยากที่จะทำ
อาชีพที่ว่านั้น อาจจะเป็นอาชีพที่ใช้ความชำนาญเฉพาะทาง, งานเสี่ยงอันตราย, งานที่ต้องอยู่กับสิ่งสกปรก รวมไปถึงงานอันต่ำต้อยด้อยเกียรติ
น่าเศร้าที่หลายคนรังเกียจงานที่ว่ามา...แต่กลับไม่ลังเลที่จะเลือกทำงานที่ผิดศีลธรรมแทน
...
และนี่คงเป็นข้อบ่งชี้ว่า เราอยู่ใน “กลียุค” ตามความเชื่อของศาสนาพราหมณ์ ที่ผู้คนมีธรรมะเหลืออยู่เพียงแค่ 1 ใน 4 ส่วน เมื่อเทียบกับสัตยยุค
เราจึงนับคนมีเงินเป็นใหญ่ คนมีศีลธรรมเป็นรอง...หรือถ้าพูดให้ชัดๆ แบบไม่เกรงใจคนยุคนี้ ก็คือ “เป็นคนเลวก็ไม่เห็นเป็นไร ขอให้มีเงินเป็นพอ”
ตรงพอมั๊ยครับ?
...
เอาจริงๆ ผมว่าผู้คนส่วนใหญ่ ก็เป็นเหมือนผม...คือใช่ว่าจะไม่มี “อธรรม” หรือ “สีดำ” อยู่ในใจเอาเสียเลย
เพียงแต่ว่า “อธรรม” หรือ “สีดำ” ที่อยู่ในใจนั้น...ยังคงมี “ธรรม” หรือ “สีขาว” ที่มากพอที่จะห่อหุ้ม หรือแทรกซึมอยู่ในสีดำนั้นๆ
เรียกว่า ถ้าชั่วหรือเลว แล้วไม่ทำให้ใครเดือดร้อนจนเกินไปนัก...เราก็ยังจงใจ, เผลอไผล หรือปล่อยปละให้มันเกิดขึ้นบ้าง
...
พระท่านจึงเทศน์สั่งสอนเราไว้เป็นหนักหนา ว่าแค่ไม่ทำชั่ว ก็ยังไม่ถือว่าดีเพียงพอ หากแต่ต้องลงมือทำดีด้วย
ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะ ความดีนั้น ทำได้ยาก ต้องอาศัยสติในการควบคุมจิต...และบ่อยครั้งที่เห็นผลช้า
ต่างจากความชั่ว ที่ทำได้ง่าย เพราะไม่ต้องอาศัยสติควบคุม...อีกทั้งมากหนที่เห็นผลเร็วเหลือเกิน
ดังนั้น จึงไม่ต้องแปลกใจว่า เหตุใด คนที่ทำดีอยู่เป็นนิจ จึงสามารถยกระดับจิตขึ้นสู่โลกุตระได้เร็วกว่าคนทั่วไป
...
เงินตราและความมั่งคั่งนั้น ใครๆ ก็อยากมี อยากได้...แต่เราจำต้องพึงควบคุม อย่าให้ความอยากมี อยากได้ของเรา กลายเป็นความโลภถาวร
เมื่อใดก็ตาม ที่เราปล่อยให้ความโลภเกาะกุมจิตโดยถาวร...มันก็จะนำเราไปสู่ความโกรธ และความหลง จนยากที่จะกลับตัว
และเมื่อนั้น รากเหง้าแห่งความชั่ว ที่ชื่อว่า “อกุศลมูล 3” อันประกอบไปด้วยโลภะ โทสะ โมหะ...ก็จะกลายเป็นรากเหง้าแห่งวิญญาณของเรา
...กลายเป็นว่า เราอาจจะเหลือทางเดินเดียวในชีวิต นั่นก็คือ ทางที่นำไปสู่อบายภูมิ...
#NoteToSelf:
- แม้อยากมี อยากได้ จะเป็นเรื่องปกติของผองชน...แต่ถ้าไม่ควบคุมให้อยู่ในระดับพอเหมาะ เราก็กำลังเดินไปสู่นรก
- พระท่านจึงเตือนเราไว้เป็นหนักหนา ว่าเหตุใดเราต้องหมั่นมี “สติ” กำกับจิต มี “ธรรมะ” กำกับใจ ให้มาก
- “โลกุตระ” แม้เข้าถึงได้ยาก...แต่เป็นปลายทางที่เที่ยงแท้ ที่เราต่างต้องดั้นด้นไปให้ถึง
Comments
Post a Comment