Post#5-101:
ถ้าผมประเมินไม่ผิด...หนึ่งในความฝันของคนกรุงเทพฯ ก็คือการได้เป็นเจ้าของบ้านพักตากอากาศในต่างจังหวัด กระมังครับ
ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น...และได้เป็นหนี้ธนาคารเรียบร้อยเพื่อแลกกับความฝันที่ว่า
วันที่ตกลงซื้อน่ะ ดีใจมากมายครับ...ที่ได้ทำความฝันให้เป็นจริง
แต่...ช้าก่อนครับ!
...
ผ่านมาหลายปี กับความฝันที่เป็นจริง
แต่ช้าก่อนที่ผมทิ้งท้ายไว้ ก็คือ ความฝันที่เป็นจริงนั้น มันมาพร้อมกับ “ความจริง” ที่ไม่ได้สวยงามอย่างที่วาดฝันไว้เลย
เพราะปีหนึ่งๆ เราจะได้มาบ้านพักตากอากาศสักกี่ครั้ง?
นอกจากจะเสียค่าส่วนกลางไปเปล่าๆ ทุกๆ เดือนแล้ว...มาถึงบ้านพักตากอากาศ เรายังต้องหมดเวลาไปกับการทำความสะอาด, ปัดกวาดเช็ดถู และซ่อมแซมอุปกรณ์ต่างๆ ที่ไม่ได้ใช้อีก
เอาจริงๆ คือนอนโรงแรมหรูๆ ยังคุ้มค่ากว่าเลยครับ!
...
นี่คือตัวอย่างของการตัดสินใจเพียงเพื่อความฝันที่สวยหรูเพียงชั่วครู่...เพียงเพื่อให้ดีใจและภูมิใจไม่กี่วัน
แต่ต้องแลกมาด้วยภาระทั้งด้านการเงินและความสะดวกสบายอีกนับสิบๆ ปี
...ดังนั้น ก่อนจะกระโจนไปสู่กับดักความสุขชั่วคราว จงมั่นใจว่าจะไม่กลายเป็นความทุกข์ชั่วนาตาปีนะครับ...
#NoteToSelf:
- อะไรที่ทำแล้ว สุขเพียงชั่วครู่ แต่ทุกข์ยาวนาน...ย่อมไม่ใช่การตัดสินใจที่ฉลาด
- ซื้อบ้านพักต่างจังหวัด ไม่ต่างจากซื้อของเหมาโหล เพราะคิดว่าคุ้มค่า...ซึ่งสุดท้ายก็เหลือทิ้ง เพราะกินไม่หมดหรือใช้ไม่ทัน #โง่แท้ๆ
- เรามักไปบ้านพักตากอากาศได้ครั้งละ 2-3 วัน...แต่หมดไปหนึ่งวันกับการเดินทาง และอีกค่อนวันเพื่อทำความสะอาด, ฉลาดหรือไม่ คุ้มหรือไม่ ที่จะเป็นเจ้าของ?
Comments
Post a Comment