Post#5-105: ไม่ใช่สิ่งที่เลือกเจอ...แต่เป็นเลือกทำ
สาวๆ หลายคน คงเห็นด้วยกับผมไม่น้อยเลย ว่า “น้ำหนัก” นี่มันน่าโมโหจริงๆ...เพราะขึ้นง่าย แต่ลดยากชะมัด
ผมเองก็ไม่แน่ใจ ว่ามันเป็นไปตามทฤษฎีใดของกายวิภาค รึเปล่า?...แต่คิดว่า มันน่าจะเกี่ยวข้องกับเรื่องของจิตวิภาค ไม่น้อย
จากการสังเกตตัวเองแล้ว ผมพบว่า เราจะมีความสุขในการกิน...ดังนั้น ตอนกินอย่างเอร็ดอร่อย เราเลยมักลืมตัว จน “กิน” เกินกว่าความต้องการของร่างกายเสมอ
และเพราะกำลังมีความสุข...เราก็เลยคิดว่า กินไปนิดเดียวเอง กินเพิ่มอีกหน่อยคงไม่เป็นไรหรอกน่า
ลงท้ายก็เลยต้องกลุ้ม กับ “ไขมันส่วนเกิน” ตามจุดต่างๆ ของร่างกาย
...
แต่ตอนที่เราออกกำลัง เพื่อ burn ไขมันน่ะ...มันกลับตาลปัตรเป็นตรงกันข้าม
ค่าที่ว่า การออกแรงมัน “เหนื่อย”...ทำให้เราไม่ค่อยอยากจะให้ตัวเองทรมาน และมักจะเลิกออกกำลังก่อนเวลาที่ร่างกายจะ burn ไขมัน เสมอ
เรียกง่ายๆ ว่า สิบนาทีในการกินช่างแสนสั้น ส่วนสิบนาทีในการออกกำลังนั้นช่างแสนนาน...ประมาณนั้น
ยกเว้นก็แต่ผู้ที่ก้าวข้ามช่วงแบบนี้ไปแล้วนะครับ...ก็จะรู้สึกว่า เอาชนะตัวเองได้แล้ว และกลายเป็นผู้เสพติดการออกกำลัง
...
แล้วในชีวิตจริง เราติดอยู่ในกับดักของตัวเองแบบนี้ “กี่เรื่อง” กันหนอ?
น่าเสียดายที่ผู้คนส่วนใหญ่มักเห็นแก่ “ความสุขชั่วครู่” จนลืมไปว่ามันอาจนำมาซึ่ง “ความทุกข์ยาวนาน”
...และนี่เอง ที่อาจจะเป็นสาเหตุหลัก ที่ทำให้เรามิอาจหลุดจาก “โลกียะ” ไปได้...
#NoteToSelf:
- คิดให้มากๆ ก่อนจะฟันธงว่า สิ่งที่กำลังจะทำนั้น เป็นความสุขที่มากพอจะทำให้เราไม่เสียใจกับความทุกข์ที่จะตามมา ใช่มั๊ยหนอ?
- ความสุขหรือความทุกข์ ไม่น่าใช่สิ่งที่เราเลือกเจอ...หากแต่น่าจะเป็นสิ่งที่เราเลือกทำ
- ดูออกมั๊ยหนอ...ทำอย่างไร จึงจะสุขแท้?
Comments
Post a Comment