Post#5-109:
ต้องบอกว่า ผมมีความสุขทุกๆ ครั้ง ที่ได้รับเชิญไปร่วมงานแต่งงาน...แต่วันนี้พิเศษมากก็ตรงที่เป็นงานของลูกพี่ลูกน้องของผมเอง (สมมติว่าชื่อ น้อง R นะครับ)
ตั้งแต่พิธีหมั้นในตอนเช้า จนพึ่งจะจบสิ้นพิธีแต่งงานไปเมื่อไม่ถึงชั่วโมงที่ผ่านมา...ต้องนับว่าเป็นงานที่ทั้งสนุกและประทับใจ รวมไปถึงยิ่งใหญ่และอลังการเป็นอย่างยิ่ง
แต่ moment ที่ผมประทับใจที่สุด มีอยู่สองช่วง...
ช่วงแรก คือช่วงเช้าที่น้องๆ ของน้อง R กั้นประตูเงินประตูทอง และเอ่ยปากฝากพี่สาวที่รักยิ่งของพวกเค้า ไว้กับว่าที่พี่เขย (สมมติว่าชื่อ น้อง N นะครับ)
และช่วงที่สอง คือช่วงที่น้อง R และน้อง N กล่าวขอบคุณครอบครัวตัวเอง และแขกผู้มีเกียรติ
คำกล่าวของทั้งน้อง R และน้อง N...กลั่นออกมาจากใจ...และโดยเฉพาะที่น้อง R บอกว่า ความรักไม่ได้สำคัญที่จุดหมาย หากแต่เป็นระหว่างทาง ต่างหาก
ใช่จริงๆ อย่างที่น้อง R ว่าล่ะครับ...จุดหมายจะสวยงามได้อย่างไร หากว่าระหว่างทางนั้น ไม่น่ารื่นรมย์!
...
แม้ว่า การแต่งงานใดๆ อาจจะเป็นเรื่องระหว่างคนแค่สองคน
หากแต่ ทั้งสองคนนั้น จำต้องไม่ลืมว่า การตัดสินใจใช้ชีวิตคู่อยู่ร่วมกันนี้...กลับเกี่ยวพันกับผู้คนที่รักคนทั้งสองคนนั้น...อีกมากมายเหลือเกิน
ผมรู้สึกได้ชัดเจนถึงความรักที่น้องๆ ของน้อง R มีต่อพี่สาวของพวกเค้า...ผ่านทางแววตา, สีหน้า และน้ำเสียง ในช่วงพิธีการตอนเช้า
และผมก็มั่นใจว่า น้อง N รับรู้ได้ถึง ความรัก ที่โอบอุ้ม น้อง R ไว้...ได้อย่างแจ่มชัดที่สุด ในช่วงที่น้อง N กล่าวขอบคุณแขกผู้มีเกียรติ ในตอนค่ำ
...
เท่าที่ผมสัมผัส...ทุกๆ การแต่งงาน ญาติทางฝ่ายเจ้าสาว ก็จะประมาณนี้...คือ มีทั้งความดีใจกับความใจหายไปพร้อมๆ กัน
ดีใจ...เพราะเห็นคนในครอบครัวเป็นฝั่งเป็นฝา...
ใจหาย...เพราะตามความเชื่อของชาวจีน มีลูกสาวคือ แต่งออก
ดังนั้น ญาติฝ่ายเจ้าสาวจึงมีความรู้สึกเหมือน “บางอย่างต้องขาดหายไป”...ในขณะที่ฝ่ายเจ้าบ่าวจะรู้สึกว่า “ได้เติมบางอย่างเข้ามา”
แต่แน่นอนว่า ทั้งคุณพ่อและคุณแม่ของคู่บ่าว-สาว ย่อมมีความรู้สึกไม่ต่างออกไป...เพิ่มเติมตรงที่ ต่างฝ่ายต่างดีใจที่ได้มี “ลูก” เพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคน
...
ครอบครัวเล็กๆ ครอบครัวใหม่ ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว...และชีวิตคู่ของพวกเค้า ก็พึ่งจะเริ่มต้น “นับหนึ่ง” เท่านั้นเอง
เป็นการ “นับหนึ่ง” ที่สมบูรณ์แบบ...ท่ามกลางความรักของหนุ่มสาว และโอบอุ้มด้วยความรักของครอบครัว
...และขอพระเจ้าอำนวยพร ให้ความรักครั้งนี้ ของน้อง R และน้อง N...เป็นการเดินทางแห่งความรัก...ที่เป็นนิรันดร...
#NoteToSelf:
- ยามที่รักไม่เป็นอย่างใจ...ไม่มีคาถาใด จะศักดิ์สิทธิ์กว่า “อดทน”
- กว่าจะเริ่มต้น “นับหนึ่ง” ของทั้งคู่นั้น มิใช่เรื่องง่าย...แต่การจะนับต่อไปเรื่อยๆ ตราบนิรันดร์นั้น กลับท้าทายยิ่งกว่า
- ยินดีทุกครั้งกับวันที่ “สองกายหัวใจเดียว” เกิดขึ้นบนโลก
- Love is a joirney, not destination!
Comments
Post a Comment