Skip to main content

Post#4-217: ตั้งเป้าต้องวัดผล

Post#4-217:
หนึ่งในกิจวัตรประจำที่ผมถือเป็นเรื่องสำคัญที่ขาดไม่ได้เลย ก็คือการวัดผลความสำเร็จของงาน

เมื่อเสร็จสิ้นงานหนึ่ง แล้วผมจะต้องทำการประเมินเสมอ ว่าผลงานที่ออกมาอยู่ในระดับดีร้ายเพียงใด

ถ้าวิเคราะห์ให้ลึกๆ ก็จะพบว่า การจะวัดผลได้นั้น...ก็ต้องเริ่มมาจากการตั้งเป้าหมายเสียก่อน

...

ก่อนจะชี้ว่าผลงานสำเร็จหรือล้มเหลวหรือไม่ เราอาจจำเป็นต้องแน่ใจเสียก่อนว่า ตั้งเป้าถูกหรือไม่, ตั้งตัวชี้วัดถูกหรือไม่ และที่สำคัญวัดผลถูกหรือไม่

บ่อยครั้งที่เราประเมินผลงานดีกว่าความเป็นจริง เพราะเราอาจตั้งเป้าแบบมักง่าย หรือตั้งเป้าให้บรรลุได้ง่ายเกินไป

แต่ก็บ่อยครั้งที่ผลงานออกมาสุดแย่ เพียงเพราะแค่กำหนดตัวชี้วัดผลงานแบบออกทะเล แทนที่จะวัดเชิงคุณภาพ กลับไปวัดเชิงปริมาณซะงั้น

และมากครั้งยิ่งกว่า ที่เรามักกำหนดวิธีวัดผลโดยไม่สอดคล้องกับความเป็นจริง เช่นกำหนดเป้าหมายและตัวชี้วัดไว้อย่าง แต่พอทำจริงกลับทำไปคนละทาง

...

ดังนั้น การจะวัดผลลัพธ์ของงานได้ดีหรือแย่เพียงใดนั้น อยู่ที่ว่าตอนตั้งเป้าหมายน่ะ เห็นภาพตอนถึงเส้นชัยชัดเจนมั๊ย?

ถ้าเป้าหมายไม่ชัด ก็อย่าหวังว่าจะวัดผลได้ชัดเจน...และแม้เป้าหมายชัดเจน ก็อย่าพึ่งนอนใจว่า การวัดผลนั้นจะชัดเจนไปโดยปริยาย

...จนกว่าจะเห็นภาพที่เส้นชัยชัด และจนกว่าจะรู้เส้นทางวิ่งที่แน่นอน...จะรีบออกตัววิ่งไปทำไมครับ?...

#NoteToSelf:

  • คน Work Hard มีเยอะ แต่คน Work Smart มีไม่มาก
  • Work Smart ไม่ใช่ทำงานแบบแกมโกงหรือเอาเปรียบคนอื่น แต่ Work Smart คือการทำงานโดยใช้ทรัพยากรให้น้อยที่สุด เพื่อให้ถึงเส้นชัยได้อย่างสวยงามที่สุด
  • บางครั้งเป้าหมายของการแข่งขัน ไม่ใช่การแข่งกับคนอื่น แต่เป็นการแข่งกับเป้าหมายตัวเอง
  • และหากว่าเป้าหมายที่เราตั้ง ใหญ่กว่าคนอื่น...เราก็เลยเป็น "ที่หนึ่ง" ยังไงล่ะ

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...