Post#4-228:
สังเกตตัวเองบ้างมั๊ยครับ ว่าทำไมบ่อยครั้งที่เราทำอะไรตอนซ้อมได้ดีกว่าตอนทำจริง?
เอาจริงๆ ผมว่ามันก็คงเป็นเรื่องปกติของคนธรรมดาทั่วไป...เพราะเวลาทำจริง เรามักกดดันจนมักจะควบคุมความตื่นเต้นไว้ไม่ได้
ถามว่า แล้วจะทำยังไงดีล่ะ ถึงจะลดแรงกดดันในตอนทำจริงให้เหลือน้อยที่สุด?
ผมว่า หลายๆ คน น่าจะมีคำตอบในใจแล้ว...ส่วนคนที่ยังนึกไม่ออก ผมให้เวลา 3 นาทีครับ ลองคิดดู
...
หลายๆ คน คงจะเห็นด้วยกับผม ว่าการจะลดแรงกดดันในตอนทำจริงน่ะ ต้องมีปัจจัย 2 อย่าง เกิดขึ้น
หนึ่ง...ต้องเตรียม "ใจ" ด้วยการสร้างความมั่นใจในการทำ แต่จะมีความมั่นใจได้ ต้องเกิดจากการหมั่นฝึกซ้อม
เรียกว่า...จะมีพรสวรรค์ยังไงก็ตาม เราจำเป็นต้องขัดเกลามันด้วย "พรแสวง" เท่านั้น
สอง...ต้องเตรียม "ตัว" ด้วยการเสริมสร้างร่างกายให้พร้อมก่อนจะลงมือ ซึ่งแม้ใจจะพร้อม แต่ถ้าสังขารไม่อำนวย...ก็ "จบ" กัน
ผมเห็นมามากต่อมาก กับคนที่มีความมั่นใจในระดับ "มากล้น" จนกลายเป็น "ลำพอง"
สุดท้ายความลำพองนั้น ก็นำไปสู่ความประมาท และสะดุดขาตัวเองหกล้มไปอย่างน่าเสียดาย
...
ด้วยเหตุผลที่ว่ามา...ผมจึงอยากจะสรุปว่า เพื่อให้การลงมือจริงออกมาใกล้เคียงกับคำว่า "สมบูรณ์แบบ" ให้มากที่สุด...เราจึงจำเป็นต้อง "เตรียมตัว" และ "เตรียมใจ" ให้พร้อม
เมื่อเตรียมตัวพร้อม ฝึกซ้อมเข้มแข็ง...วันที่ลงมือจริง เราจะรู้สึกเหมือนว่า ได้ทำสิ่งที่คุ้นเคย เป็นสิ่งที่ง่ายที่ทำได้สำเร็จบ่อยๆ มาแล้วไม่รู้กี่ร้อยกี่พันครั้ง
เราจึงน่าจะพอสงบใจและลดแรงกดดันไปได้มาก...และใช้ใจที่สงบลงในการควบคุมให้ร่างกายทำการใดๆ ที่สมองสั่งการและหัวใจร่ำร้อง ได้ดี
...อย่าให้ใครมาตราหน้าได้ว่า เราเป็น "หมูสนามจริง สิงห์สนามซ้อม"...เสียล่ะครับ...
#NoteToSelf:
- แม้จะซ้อมมาเป็นพันหรือหมื่นครั้ง ก็อย่าคิดว่ารอบจริง เราจะไม่ผิดพลาด...ดังนั้น กำหนดใจให้อยู่กับ "ความมั่นใจ" ไม่ใช่ "ความลำพอง"
- เวลาลงมือจริง ให้กำหนดใจอยู่ที่ "ขั้นตอน" ไม่ใช่ "ผลลัพธ์"...เมื่อทำทุกขั้นตอนให้ดี ผลลัพธ์ก็ "น่าจะ" มีโอกาสดีได้
- ซ้อมเต็มที่เหมือนทำจริง...ทำจริงให้สนุกเหมือนตอนซ้อม
Comments
Post a Comment