Skip to main content

Post#4-224: ผลไม้ที่ยังไม่สุกได้ที่

Post#4-224:
เที่ยงนี้ผมมีนัดทานข้าวกับเพื่อนรุ่นพี่ 2 ท่าน ที่ผมนับถือมานานหลายปีดีดัก

โดยปกติที่เจอกัน ก็มักไม่ได้คุยเรื่องงานเป็นจริงเป็นจัง แค่เจอกันเพราะอยากเจอ และเพื่อคุยกันเรื่องสัพเพเหระทั่วๆ ไปมากกว่า

ตอนหนึ่งของการคุยกัน ผมปรึกษาพี่ๆ ว่า มีผู้ใหญ่ระดับประเทศท่านหนึ่ง ชอบบทความต่างๆ ที่ผมนำมาแชร์ค่อนข้างมาก...ท่านจึงแนะนำให้ผมเขียนหนังสือเพื่อเผยแพร่ในวงกว้าง

ผมได้แต่ฟังท่าน แล้วก็ยิ้มแหยๆ เพราะไม่มีความมั่นใจเลยว่า หนังสือที่ผมเขียนจะขายได้...จริงๆ อย่าว่าแต่ขายเลยครับ เอาเป็นว่า "แจกฟรี" ยังไม่รู้เลยว่าจะมีใครอยากได้

...

ใครที่เป็นแฟนเพจผมมายาวนาน หรือรู้จักผมมาก่อน จะทราบดีว่า เจตนาที่ผมเขียนบทความเพื่อเผยแพร่นั้น...ไม่ใช่เพราะอยากดัง แต่เพราะหวังว่า ใครบางคนอาจจะได้ประโยชน์จาก "ข้อคิด" ที่ผมมี

เสียดายที่ "เจตนา" เป็นสิ่งที่จับต้องไม่ได้...ดังนั้น การพิมพ์หนังสือออกเผยแพร่ของผม จึงดูเหมือนจะเป็น "ผลไม้ที่ยังไม่สุกได้ที่"

เอาจริงๆ ผมตั้งใจว่า จะรวมเล่มบทความทั้งหมดของผม เพื่อเป็นของขวัญในวันแซยิด หรือไม่ก็งานศพของผมเองด้วยซ้ำ...แล้วแต่ว่า วันไหนจะมาถึงก่อน

...

เปล่าครับ ผมไม่ได้พูดถ่อมตัวเพื่อให้ตัวเองดูดี...แต่เพราะผู้คนส่วนใหญ่จะเลือกซื้อ, เลือกอ่าน และเลือกแชร์ แต่เฉพาะหน้งสือหรือบทความของคนที่มีชื่อเสียง เป็นหลัก

เรียกว่า หากเป็นคนมีชื่อเสียง พูดอะไรก็ดี, เขียนอะไรก็ถูก...แต่ถ้าไม่ใช่คนดัง บางทีอยู่เฉยๆ ก็คงจะเลี่ยงดราม่าได้ดีกว่า

ดังนั้น ความตั้งใจที่อยากจะให้ "ข้อคิด" ของผมเป็นประโยชน์ต่อผู้คนในวงกว้าง ก็ยังคงต้องรอเวลาที่เหมาะสมต่อไป

...

เรื่องนี้ก็ถือเป็น Case Study ที่เกี่ยวกับ "ปัจจัยของความสำเร็จ" ได้เหมือนกันครับ

ไม่ใช่ว่าเรามีทุกอย่างในตัวพร้อม แล้วคิดอยากจะทำอะไร ก็คิดว่ามันจะง่ายดายดุจพลิกฝ่ามือ

แท้จริงแล้วยังมีปัจจัยภายนอกที่เราควบคุมไม่ได้...มาเป็นประเด็นให้เราต้องชั่งใจก่อนจะทำอะไรใหญ่ๆ เช่นกัน

แต่แม้ว่าช่วงไหนที่เราต้องเจอฝนฟ้าไม่เป็นใจ...เราก็อย่าไปมัวท้ออยู่ล่ะครับ

คิดเสียว่า ระหว่างที่รอ "ฟ้าเปิด"...เราก็ฝึกตัวเองให้พร้อมเสมอไว้ดีกว่าครับ

...ฟ้าเปิดเมื่อไหร่...เราจะได้พร้อมตะลุยเลยไงล่ะครับ...

#NoteToSelf:

  • โอกาสมักมาตอนเราไม่พร้อม, เราจึงต้องพร้อมเมื่อโอกาสมาถึง
  • ผลไม้ที่โดนเร่งให้สุกก่อนเวลา ไฉนเลยจะมีรสละมุนเท่าผลไม้ที่สุกตามเวลาที่พอเหมาะพอสม
  • เมื่อถึงเวลาที่บำเพ็ญบารมีได้พร้อมมูล...คงได้มีโอกาสสร้างประโยชน์ให้ผู้คนมากขึ้น

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...