Post#4-215:
บ่ายวันนี้ ผมพบตัวเองอยู่ที่วัดแห่งหนึ่ง ในจังหวัดสุราษฎร์ธานี เพื่อมาร่วมงานเผาศพคุณพ่อของเพื่อนรุ่นน้องคนหนึ่ง
เป็นอีก Trip โดยเครื่องบินที่ผมต้องเดินทางแบบเช้าไปเย็นกลับ...ซึ่งเกือบจะกลายเป็นเรื่องปกติของผมไปแล้ว
เสียเวลากับรถสามล้อที่ขับอ้อมไปเวียนมาเพื่อส่งผู้โดยสารท่านอื่นๆ ไปนิด...แต่ผมก็มาทันพระท่านเทศน์พอดี
...
โดยปกติ ในงานเผาศพ...พระท่านก็มักจะเทศน์ให้เราระลึกถึง "มรณานุสติ" (ที่ผมเคยแชร์ไว้ใน Post#2-231 เมื่อเกือบ 2 ปีก่อน)
ความจริงก็เป็นเรื่องดีไม่น้อย หากเราจะมี "มรณานุสติ" สถิตย์อยู่ในเรือนใจบ้าง...เราจะได้ถึงพร้อมด้วยความไม่ประมาท รวมไปถึงรู้จัก "ปลง" ได้อย่างรวดเร็ว
เพราะเราไม่มีวันรู้เลย ว่าในวินาทีข้างหน้า เราจะยังมีลมหายใจอยู่หรือไม่...ดังนั้น จะทำอะไรก็ตาม เราจึงควรมีสติกำกับอยู่เสมอ
พลาดพลั้งยังไง หากเรามีสติ ก็อาจผ่อนหนักให้เป็นเบาได้บ้าง...หรือหากถึงคราวตายจริงๆ ก็จะได้ไม่ต้องอายท่านพญายมราช ว่าตายเพราะอะไรก็ยังไม่รู้เลย
ส่วนเรื่องการเจริญมรณานุสติให้ปลงชีวิตเสียบ้าง...ก็ถือเป็นเรื่องดี
เพราะทำให้เราลดอัตตา ลดความยึดมั่นถือมั่น ให้กิเลสมันเบาบางลงบ้าง
สูญเสียอะไรไป, ไม่ได้อะไรอย่างใจ หรือมีความเศร้าในเรือนสติ...ก็จะระลึกได้ว่า สุดท้ายเมื่อตายไป ก็เอาอะไรที่เป็นโลกียทรัพย์ใดๆ ไปไม่ได้...แม้กระทั่ง เหรียญที่สัปเหร่อใส่ไว้ในปาก
...ที่ติดตัวไปได้ จึงมีแต่โลกุตรทรัพย์ หรือกรรมดีที่สร้างไว้ เท่านั้น
...ดังนั้น ใครที่อยากถึงพร้อมโดยความไม่ประมาท จึงควรสะสมโลกุตรทรัพย์ไว้ เพื่อให้เป็นต้นทุนเดินทางไกลสู่กระแสพระนิพพาน ต่อๆ ไป...
#NoteToSelf
ยศและลาภ หาบไป ไม่ได้แน่
มีเพียงแต่ ต้นทุน บุญกุศล
ทรัพย์สมบัติ ทิ้งไว้ ให้ปวงชน
แม้ร่างตน เขาก็เอา ไปเผาไฟ ฯ
เมื่อเจ้ามา มีอะไร มาด้วยเจ้า
ใยมัวเมา โลภลาภ ทำบาปใหญ่
มามือเปล่า แล้วจะ เอาอะไร
เจ้าก็ไป มือเปล่า เหมือนเจ้ามาฯ
ควรเร่งสร้าง กรรมดี หนีกรรมชั่ว
ไม่พาตัว พาใจ ใฝ่ตัณหา
หมั่นเจริญศีล สมาธิ และปัญญา
จึงจะพา ให้พ้นทุกข์ สุขนิรันดร์ฯ
Cr: สมเด็จพระพุฒาจารย์โต พรหมรังสี (บางที่มา ว่าเป็นหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต - ถ้าไม่ใช่ผมต้องขอภัยครับ)
Comments
Post a Comment