Skip to main content

Post#4-212: ทำบุญ vs ละบาป

Post#4-212:
ผมถือโอกาสที่วันนี้เป็นวันหยุด ติดสอยห้อยตามคุณนายแม่มาแอ่วเชียงใหม่

ความจริงเรียกว่ามาแอ่วได้ไม่ค่อยเต็มปาก เพราะคุณนายแม่มีความสุขกับการนอนดูละครกับเพื่อนๆ ที่บ้านพัก เสียล่ะมากกว่า

กระนั้น ผมก็มีความสุขทุกทีที่ได้ไปไหนมาไหนกับแม่บ้าง

...

หลังมื้อเช้าที่ได้ไปทานโจ๊กร้านสมเพชร (ที่เค้าว่าเป็นเจ้าดังในเชียงใหม่) แล้ว...ก็ถึงเวลาเดินสายไหว้พระ

หนึ่งใน High-light ของช่วงเช้านี้...ก็คือการขึ้นไปสักการะพระธาตุดอยคำและหลวงพ่อทันใจ ที่ว่ากันว่า มีอายุถึง 505 ปี

ที่นี่นิยมสักการะพระธาตุกับหลวงพ่อฯ ด้วยดอกมะลิ...ซึ่งดูจากปริมาณดอกมะลิที่ผู้คนนำมาถวายแล้ว ผมก็พอจะประเมินได้ว่า กำลังศรัทธานั้น มากมายเพียงใด

...

ส่วนตัวผมไม่ค่อยชอบเดินสายไหว้พระขอพรเท่าไหร่...มาวันนี้ เมื่อแม่ชวนไหว้ ผมก็เลยปฏิเสธ บอกแม่ว่า มาเป็นเพื่อนแม่เฉยๆ

ถูกอย่างที่เดานั่นล่ะครับ...หม่อมแม่ก็เลยเทศนาผมเสียยกนึง โดยมีใจความหลักๆ ก็คือ "ไม่เชื่อ อย่าลบหลู่"

ด้วยความสัตย์จริง...ผมไม่เคยคิดลบหลู่สิ่งศักดิ์สิทธิ์เลยแม้แต่น้อย เพราะต่างคนต่างใจ ต่างคนก็ต่างความคิดและความเชื่อ

ใครที่นับถืออะไร อยากกราบไหว้อะไร...ถ้าไม่ทำให้ตัวเองและใครต้องเดือดร้อน ก็ทำไปเถิดครับ

...

ส่วนตัวเวลาผมได้ไปเยือนศาสนสถาน, สถูป, เจดีย์, พระธาตุ หรืออุโบสถใดๆ...ผมมักจะกำหนดจิตของตัวเอง ให้สะท้อนความอลังการของสิ่งปลูกสร้าง ให้กลายมาเป็นศรัทธาโน้มนำให้เลื่อมใสในความยั่งยืนของศาสนา

ทานมัยจึงควรเป็นเพียงสัญลักษณ์เตือนใจเรา เพื่อให้เกิดศรัทธาน้อมนำไปสู่การปฏิบัติธรรมในลำดับที่สูงขึ้น...มากกว่าจะเป็นเพียงเครื่องมือในการขอนั่น นู่น นี่ จากสิ่งศักดิ์สิทธิ์

หลวงปู่ชา สุภัทโท ท่านก็เคยเทศน์สอนเตือนใจเราไว้ว่า...

การจะละความชั่ว ไม่กระทำผิด...มันยาก 

"การทำบุญ" โจรมันก็ทำได้ มันเป็น "ปลายเหตุ

"การไม่กระทำบาป" ทั้งหลายทั้งปวงนั้นน่ะ เป็น..."ต้นเหตุ"

...ดังนั้น ทำบุญโดยไม่เว้นบาป จึงไม่ต่างจากเติมน้ำแต่ไม่อุดรูรั่วที่ก้นถังครับ...

#NoteToSelf:

  • บทสรุปคัดย่อของพุทธศาสนา "ทำดี ละชั่ว ทำจิตใจให้บริสุทธิ์"
  • พุทธ, ผี หรือพราหมณ์...พิจารณาให้ดี
  • ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลก เราล้วนครอบครองแค่ชั่วคราวเท่านั้น...สุดท้ายเราก็ต้องวางคืนก่อนจากไป

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...