Post#4-223: ตัวขี้เกียจ

Post#4-223:

บ่อยครั้งมากๆ เลยครับ ที่เรามักเสพติดความสบายหลังจากหยุดยาวๆ...ยิ่งช่วงที่หยุดนานเท่าไหร่ เรายิ่งสลัดเจ้า "ตัวขี้เกียจ" ออกยากมากขึ้นเท่านั้น

จำตอนปิดเทอมสมัยเรายังเรียนหนังสือได้มั๊ยครับ? เรียกว่าเปิดเทอมใหม่ทีไร แทบจะเหมือนเราถูกส่งไปเชือดเสียทุกที

เหมือนวันนี้ที่ใครหลายๆ คน กลับมาทำงานเป็นวันแรก หลังจากหยุดติดๆ กัน 4 วัน...ใช้คำว่าต้องแซะร่างออกจากที่นอน ก็คงไม่เกินไป

...

คราวนี้จะทำยังไงดีหนอ...ไม่ให้เจ้า "ตัวขี้เกียจ" มาสิงร่างเราได้?

ต่างคนก็คงต่างวิธีครับ...แต่สำหรับผมแล้ว ผมใช้วิธีกำหนดตารางวันหยุดให้เหมือนวันไปทำงาน

หมายความว่า วันจันทร์-ศุกร์ เคยเข้านอนกี่โมง เคยตื่นกี่โมง...พอมาตรงกับวันหยุด ผมก็จะเข้านอนตามนั้น แล้วก็จะตื่นตามนั้น...ส่วนจะกลับไปนอนต่อหรือไม่ ค่อยว่ากันอีกที

วิธีนี้จะทำให้ Internal Clock ของเราไม่รวน...และทำให้สลัดเจ้าตัวขี้เกียจในวันที่เราต้องกลับมาทำงาน ได้ดีขึ้น

...

เคยได้ยินมาว่า ถ้าเราทำอะไรซ้ำๆ ติดต่อกันเกินกว่า 21 วัน...จะทำให้มันกลายเป็นนิสัยของเรา

ผมเองก็ไม่ทราบว่าจริงหรือไม่ครับ...แต่ถ้าถามผมว่า เชื่อมั๊ย?

ผมตอบดังๆ เลยครับ ว่า "ไม่เชื่อ"

ที่ "ไม่เชื่อ" นั้น ไม่ใช่อยากจะขวางโลกหรือท้าทายทฤษฏีอะไรของใครหรอกครับ

แต่ที่ผมรู้สึกก็คือ...ถ้าเป็นพฤติกรรมอะไรที่ทำให้เราต้องลำบาก เราก็มักจะไม่อยากเคยชินกับมัน หรือทำให้มันเป็นนิสัย

ดังนั้น แม้จะทำเกินกว่า 21 วัน ก็คงยากที่จะให้มันกลายเป็นนิสัยประจำของเราไปได้

ส่วนพฤติกรรมอะไรที่ทำให้เราขี้เกียจหรือสบายได้...ไม่ต้องรอ 21 วันหรอกครับ เพราะแค่ 3-4 วัน เราก็ยึดติดกับมันเสียแล้ว

...ก็แปลว่า "พฤติกรรม" จึงขึ้นอยู่กับ "วิธีคิด" ของเรา โดยแท้...อย่าหาข้ออ้างให้ตัวเองขี้เกียจเลยครับ...

#NoteToSelf:

• เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนเรานั้นหนอ ยึดติดกับความสบาย ไม่ชอบความเหนื่อยยาก..."ตัวขี้เกียจ" จึงมีอยู่ล้นโลก
• แต่มีเฉพาะคนที่เหนื่อยยากเท่านั้น ที่จะมีโอกาสประสบความสำเร็จ...และหากมีใครประสบความสำเร็จได้โดยง่าย ก็ไม่น่าจะมีความยั่งยืน
• จะมีความขยันได้...ก็เริ่มจาก "วิธีคิด" เช่นกัน