Post#4-207:
ผมเชื่อว่า คนส่วนใหญ่ต่างก็ไม่ชอบการรอคอย...ไม่ว่าจะเป็นการรอคอยที่สร้างสรรค์หรือการรอคอยที่ไม่สร้างสรรค์ ก็ตาม
แต่ความจริงก็คือ ไม่ค่อยจะมีอะไรที่เราสมหวังได้ดังใจแบบทันที
คนเราจึงมักมีชีวิตอยู่คู่กับการต้องรู้จัก "การรอคอย"
บางคนอาจจะกำลังสงสัยว่า การรอคอยมีแบบสร้างสรรค์กับไม่สร้างสรรค์ด้วยหรือ?
แล้วมันแตกต่างกันอย่างไรหนอ?
งั้นลองถามตัวเองดูดีมั๊ยครับ การรอคอยแบบไหนที่เรียกว่า "สร้างสรรค์" แล้วแบบไหนเรียกว่า "ไม่สร้างสรรค์"
ผมให้เวลาค่อยๆ คิด 10 นาที เลยครับ
...
การรอคอยใดๆนั้น จะสร้างสรรค์หรือไม่...ผมว่ามันเกี่ยวพันอย่างแน่นแฟ้นกับความรู้สึก
ถ้ามันเป็น "ความหวัง" ที่เรามีต่ออะไรสักอย่าง...นั่นย่อมผลักดันให้เราอยากลืมตาตื่นในวันรุ่งพรุ่งนี้
แต่ถ้ามันเป็นแค่ "การรอคอยอย่างไร้จุดหมาย"...นั่นย่อมทำให้ใจเราดุจกำลังโดนเผาไหม้อยู่
เพราะรู้ว่าเรามีหวัง...การรอคอยนั้นจึงยังมีคุณค่า และเพราะไม่รู้ว่าเราจะต้องรอไปถึงเมื่อไหร่ เราจึงรอคอยอะไรก็ตามด้วยความทุกข์ทรมาน
...
ถ้าเชื่ออย่างที่ผมว่ามา...หากเราต้องการให้การรอคอยนั้น เป็นไปอย่างสร้างสรรค์ เราจึงจำต้องเรียนรู้อยู่ 2 เรื่อง
หนึ่ง...ต้องรู้จักกำหนด "เป้าหมาย" ให้กับทุกการรอคอย
เมื่อกำหนดเป้าหมายแล้ว...เราจะชัดเจนว่า เรากำลังรอคอยอะไร แล้วจากนั้น เราจึงจะพอจะประเมินได้ว่า เราจะมีโอกาสทำความหวังนั้น ให้เป็นจริงได้มั๊ย?
และสอง...ต้องกำหนด "ระยะเวลา" ให้กับทุกการรอคอย
อย่าลืมนะครับ ว่าถ้ามัวแต่รอคอยโดยไม่ลงมือ เป้าหมายก็จะไม่มีวันเป็นจริงไปได้...ดังนั้น หนทางที่จะทำให้การรอคอยสิ้นสุดลงโดยเร็ว ก็จึงมีแต่ "การลงมือทำ" เท่านั้น
และแม้ว่าบ่อยครั้ง ที่เราอาจจะคิดสะระตะอย่างถ้วนถี่แล้ว ก็ยังมองไปเห็นหนทางสู่เป้าหมาย...
จนสุดท้าย เรามีแต่ "ปาฏิหาริย์" เป็นที่พึ่ง...เราก็ยิ่งต้องกำหนดระยะเวลาให้กับ "ปาฏิหาริย์" เช่นกัน
...การรอคอยของเราจะเป็นไปอย่างสร้างสรรค์ กระตุ้นให้เราอยากมีชีวิต หรือการรอคอยนั้น จะกลายเป็นการบั่นทอนชีวิตที่เรามี...ก็ล้วนอยู่ที่เราทั้งสิ้นครับ...
#NoteToSelf
- บางเรื่องเป้าหมายก็อยู่แค่รอคอยอย่างเงียบๆ ก็มีความสุข
- และเรื่องบางเรื่อง เราก็อาจต้องให้เวลากับเวลาบ้าง
- บางครั้ง เราก็จำต้องลงมือเพื่อให้การรอคอยสิ้นสุด
- ขณะที่รอคอย จงถามตัวเองดูว่า อีก 5 ปีข้างหน้า การรอคอยนี้ ยังจะทำให้เรามีความสุขอยู่ใช่มั๊ย?
ผมเชื่อว่า คนส่วนใหญ่ต่างก็ไม่ชอบการรอคอย...ไม่ว่าจะเป็นการรอคอยที่สร้างสรรค์หรือการรอคอยที่ไม่สร้างสรรค์ ก็ตาม
แต่ความจริงก็คือ ไม่ค่อยจะมีอะไรที่เราสมหวังได้ดังใจแบบทันที
คนเราจึงมักมีชีวิตอยู่คู่กับการต้องรู้จัก "การรอคอย"
บางคนอาจจะกำลังสงสัยว่า การรอคอยมีแบบสร้างสรรค์กับไม่สร้างสรรค์ด้วยหรือ?
แล้วมันแตกต่างกันอย่างไรหนอ?
งั้นลองถามตัวเองดูดีมั๊ยครับ การรอคอยแบบไหนที่เรียกว่า "สร้างสรรค์" แล้วแบบไหนเรียกว่า "ไม่สร้างสรรค์"
ผมให้เวลาค่อยๆ คิด 10 นาที เลยครับ
...
การรอคอยใดๆนั้น จะสร้างสรรค์หรือไม่...ผมว่ามันเกี่ยวพันอย่างแน่นแฟ้นกับความรู้สึก
ถ้ามันเป็น "ความหวัง" ที่เรามีต่ออะไรสักอย่าง...นั่นย่อมผลักดันให้เราอยากลืมตาตื่นในวันรุ่งพรุ่งนี้
แต่ถ้ามันเป็นแค่ "การรอคอยอย่างไร้จุดหมาย"...นั่นย่อมทำให้ใจเราดุจกำลังโดนเผาไหม้อยู่
เพราะรู้ว่าเรามีหวัง...การรอคอยนั้นจึงยังมีคุณค่า และเพราะไม่รู้ว่าเราจะต้องรอไปถึงเมื่อไหร่ เราจึงรอคอยอะไรก็ตามด้วยความทุกข์ทรมาน
...
ถ้าเชื่ออย่างที่ผมว่ามา...หากเราต้องการให้การรอคอยนั้น เป็นไปอย่างสร้างสรรค์ เราจึงจำต้องเรียนรู้อยู่ 2 เรื่อง
หนึ่ง...ต้องรู้จักกำหนด "เป้าหมาย" ให้กับทุกการรอคอย
เมื่อกำหนดเป้าหมายแล้ว...เราจะชัดเจนว่า เรากำลังรอคอยอะไร แล้วจากนั้น เราจึงจะพอจะประเมินได้ว่า เราจะมีโอกาสทำความหวังนั้น ให้เป็นจริงได้มั๊ย?
และสอง...ต้องกำหนด "ระยะเวลา" ให้กับทุกการรอคอย
อย่าลืมนะครับ ว่าถ้ามัวแต่รอคอยโดยไม่ลงมือ เป้าหมายก็จะไม่มีวันเป็นจริงไปได้...ดังนั้น หนทางที่จะทำให้การรอคอยสิ้นสุดลงโดยเร็ว ก็จึงมีแต่ "การลงมือทำ" เท่านั้น
และแม้ว่าบ่อยครั้ง ที่เราอาจจะคิดสะระตะอย่างถ้วนถี่แล้ว ก็ยังมองไปเห็นหนทางสู่เป้าหมาย...
จนสุดท้าย เรามีแต่ "ปาฏิหาริย์" เป็นที่พึ่ง...เราก็ยิ่งต้องกำหนดระยะเวลาให้กับ "ปาฏิหาริย์" เช่นกัน
...การรอคอยของเราจะเป็นไปอย่างสร้างสรรค์ กระตุ้นให้เราอยากมีชีวิต หรือการรอคอยนั้น จะกลายเป็นการบั่นทอนชีวิตที่เรามี...ก็ล้วนอยู่ที่เราทั้งสิ้นครับ...
#NoteToSelf
- บางเรื่องเป้าหมายก็อยู่แค่รอคอยอย่างเงียบๆ ก็มีความสุข
- และเรื่องบางเรื่อง เราก็อาจต้องให้เวลากับเวลาบ้าง
- บางครั้ง เราก็จำต้องลงมือเพื่อให้การรอคอยสิ้นสุด
- ขณะที่รอคอย จงถามตัวเองดูว่า อีก 5 ปีข้างหน้า การรอคอยนี้ ยังจะทำให้เรามีความสุขอยู่ใช่มั๊ย?
Comments
Post a Comment