Post#4-240: เราวัดชัยชนะกันที่เหรียญรางวัล...งั้นรึเปล่า?

Post#4-240:

ผมโดนตามตัว โดยเพื่อนรุ่นพี่ที่ผมเคารพมากท่านหนึ่ง (พี่ T ที่ผมเล่าถึงไว้ใน Post#2-263 และ Post#2-328) ให้มาฟังสัมมนาเรื่อง Fintech โดยท่านอดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังท่านหนึ่ง (ขออนุญาตไม่เอ่ยนามท่าน นะครับ) ที่ M Academy

ต้องขอสรุปว่า เป็นการสัมมนาที่มีค่า และช่วยจุดประกายความคิดใหม่ๆ หลายๆ อย่าง...เอาว่าเล่าได้อีก 7 วัน ก็ไม่จบ

ยกตัวอย่างเช่น...ตอนหนึ่งของการสัมมนา...ท่านเล่าถึงการตัดสินใจเปลี่ยนจากวงธุรกิจมาเข้าสู่วงการเมือง

ท่านตัดสินใจเลือกพรรค A แทนพรรค B...ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่า พรรค B เหนือกว่าทุกประการ...ก็เพราะ

หนึ่ง...ต้องการมาช่วยเพื่อน และสอง...ประเมินแล้วว่า ตัวเองจะมีโอกาสแสดงศักยภาพในพรรค A ได้มากกว่า

...

แม้แนวคิดของท่านจะไม่ใช่เรื่องใหม่...แต่จะมีสักกี่คนที่ตัดสินใจแบบท่าน...

คือยอมเลือกทีมที่ด้อยกว่า เพียงเพื่อจะได้มีโอกาสฉายแสง...พูดแบบบ้านๆ อย่างผม ก็คือเลือกจะเป็น "นักกีฬาตัวจริงในทีมเล็ก" มากกว่าจะเลือกเป็น "นักกีฬาตัวสำรองในทีมใหญ่"

เพราะเป้าหมายส่วนใหญ่ของคนเรา คือการมีส่วนร่วมในการเป็น "ผู้ชนะ"...แต่กลับไม่ใช่การสร้างโอกาสให้ตัวเองเป็น "ผู้ชนะ" ในบั้นปลาย

...

การที่เราอยู่ทีมใหญ่ เราอาจจะได้รับเหรียญรางวัลในฐานะผู้ชนะ...ทั้งๆ ที่จริงๆ เราเป็นแค่ไม้ประดับ

แต่การที่เราอยู่ทีมเล็ก แม้ว่าเราอาจจะไม่ได้รับเหรียญรางวัล...แต่มันกลับเต็มไปด้วยโอกาสที่เราจะได้แสดงความสามารถที่มี ให้โลกเห็น

และนั่นเอง คือ "ชัยชนะที่แท้จริง" ที่จะส่งผลให้เราเติบโตไปข้างหน้า และมีโอกาสให้เราได้เป็น "ตัวจริง" ในเวทีที่ใหญ่ขึ้นๆ และใหญ่ขึ้น ต่อไป

...ชัยชนะที่แท้จริง จึงไม่ได้นับกันที่จำนวนเหรียญรางวัลที่เราได้รับ...หากแต่เป็นจำนวนรอยหยักในสมองที่เพิ่มขึ้นต่างหาก...เหรียญรางวัลน่ะ ขอให้เรามองมันให้เป็นแค่ผลพลอยได้...

Cr: ท่านอดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง

Cr: M Academy (อยู่ที่ชั้น 6 ฝั่งสำนักงาน ของ Big C ราชดำริ) ซึ่งมีจัดสัมมนาดีๆ แบบนี้ ทุกวันพฤหัสฯ

#NoteToSelf: 

- ถามตัวเองดูหน่อย...ว่างานที่ทำวันนี้ ทำให้เราเก่งกว่างานเดิมรึเปล่า?

- คลื่นลูกหลังแรงขึ้นๆ...เราเป็นคลื่นลูกหน้า จะยอมโดนซัดหายไป หรือจะหาวิธีเอาชนะคลื่นลูกใหม่ๆ?

- อย่าหยุดคิด, อย่าหยุดเรียนรู้ และที่สำคัญ...อย่าหยุดต่อสู้ให้ไม่ยึดติดกับ Comfort Zone