Skip to main content

Post#4-248: ผู้คุมเกม

Post#4-248:
ผมมีความเชื่ออย่างหนึ่งว่า ในการที่จะทำงานร่วมกันได้อย่างราบรื่นนั้น...ควรอย่างยิ่งที่จะสร้างความสัมพันธ์ส่วนตัวระหว่างกันให้ดีเสียก่อน

เพราะโดยธรรมชาติของมนุษย์ส่วนใหญ่...ย่อมหลีกไม่พ้นกับความรู้สึกชอบหรือเกลียดไปได้

แม้จะบอกว่ามืออาชีพต้องรู้จักแยกเรื่องส่วนตัวออกจากเรื่องงาน...แต่การเต็มใจทำงานร่วมกัน กับการต้องฝืนใจทำงานร่วมกันนั้น

มันแตกต่างกันอย่างมหาศาลจริงๆ ครับ!

...

ทุกคนก็รู้ ว่าความสัมพันธ์ระหว่างผู้คนเป็นเรื่องซับซ้อนและละเอียดอ่อน...แต่ผู้คนน้อยกว่าน้อยที่จะใส่ใจในการบริหารความสัมพันธ์อย่างสม่ำเสมอ

ทั้งที่จริงๆ แล้ว...คนเรามักนิยมจะทำงานร่วมกับคนที่เรารู้จักนิสัยใจคอส่วนตัว มากกว่าคนที่เรารู้จักแบบผิวเผิน

เพราะการรู้นิสัยใจคอของอีกฝ่าย...จะทำให้เรา "รู้เขา"...และทำให้การดีลกับอีกฝ่ายนั้น ง่ายขึ้นมาก

...

ถึงตรงนี้หลายๆ คนอาจจะเข้าใจผิด ว่าการที่เรา "รู้เขา" แต่อีกฝ่าย "ไม่รู้เรา"...จะทำให้เราได้เปรียบ

ส่วนตัวผมคิดว่า ความสัมพันธ์แบบนี้ มักให้ผลลัพธ์ "ในทางตรงกันข้าม"...เสียมากกว่า

เมื่ออีกฝ่ายเปิดเผย เราก็ไม่จำเป็นต้องปกปิด...แต่ต้องรู้ว่า ควรเปิดเผยมากน้อยประมาณไหน?

เมื่อใดก็ตามที่อีกฝ่ายรู้สึกว่า เราได้เปิดเผยบางอย่างไม่น้อยไปกว่าเค้า...ความรู้สึกเปิดรับก็จะมีมากขึ้น

...ก็ในเมื่อเราไม่ชอบให้ใครมามีความลึกลับกับเรา...ก็แล้วทำไมถึงคิดว่าเราควรทำแบบเดียวกันกับคนอื่น?...

#NoteToSelf: 
- จะเปิดทางเรื่องงาน...จึงควรแผ้วทางเรื่องบุคคลก่อน
- รู้จักเขาพร้อมๆ กับที่เขารู้จักเรา...นั่นคือหนทางที่ต่างฝ่ายต่างจะรู้หนทางที่จะดีลกับอีกฝ่าย

- และคนที่เข้าใจเรื่องการบริหารความสัมพันธ์ระหว่างผู้คนเท่านั้น...คือ "ผู้คุมเกม"

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...