Skip to main content

Post#4-254: ทีมนักไต่เขาในตำนาน

Post#4-254:
ผมพึ่งจะเสร็จภารกิจในการนำผู้บริหารและน้องๆ ทีมงานกว่าครึ่งร้อย...มาทัวร์ต่างประเทศ เมื่อช่วงหัวค่ำที่ผ่านมานี้เองครับ

เป็นการจัดทัวร์ที่ทีมผู้บริหารตั้งใจจะมอบเป็น "รางวัล" ตอบแทนให้กับน้องๆ ที่ช่วยกันทำให้บริษัทฯ บรรลุเป้าการขาย

แม้จะเป็นทัวร์ระยะเวลาแค่สั้นๆ...แต่ก็เป็นการทำให้น้องๆ หลายๆ คน ทั้งตื่นเต้น, ดีใจ, สนุก และมีความทรงจำดีๆ ไว้พูดคุยและบอกเล่าไปอีกแสนนาน

...

ความจริงแล้ว การบรรลุเป้าการขายที่ว่า...มันเป็นแค่ยอดขายที่ไม่ได้มหาศาลเลยหากเทียบกับมูลค่าตลาด

หากแต่มันเป็นเสมือน "รอยเท้าเล็กๆ ที่ยิ่งใหญ่"...ในระดับรอยเท้าก้าวแรกที่เหยียบบนยอดเขาสูงที่เรายังไม่เคยพิชิตได้มาก่อน

และมันก็เป็นเสมือนหลักฐานชิ้นสำคัญที่พิสูจน์ว่า "เราทำได้" และ "เราได้ทำ" ความฝันเล็กๆ ให้เป็นจริงได้สำเร็จแล้ว...ด้วยความร่วมแรงร่วมใจเป็นหนึ่งเดียวของทั้งทีมงานหน้าบ้านและหลังบ้าน

...

เมื่อเราทำได้และเราได้ทำการพิชิตยอดเขาสำเร็จแล้วอย่างที่ว่า

ผมและทีมบริหารจึงพร้อมแล้วที่จะพาพวกน้องๆ ไปแสวงหาความท้าทายครั้งใหม่กับยอดเขาที่ปีนยากขึ้นไปอีก

แม้พวกเราจะรู้ว่ามันไม่ง่าย แต่พวกเราก็ไม่ได้หวั่นเกรงแต่อย่างใด...

เพราะพวกเรารู้ว่า ตราบใดที่หน้าบ้านและหลังบ้านรวมพลังเป็นหนึ่งเดียวได้แน่นเหนียวแบบนี้...ต่อให้ยอดเขาจะสูงชันและสูงใหญ่เพียงใด...

พวกเราก็จะพิชิตมันได้ในที่สุด!

...

น้องๆ แต่ละคน, ทีมผู้บริหาร และตัวผมเอง...พวกเราล้วนแล้วแต่มิใช่นักไต่เขาที่เก่งที่สุด

บางคนพึ่งจะไต่เขาเป็นเมื่อไม่ถึงปีที่ผ่านมาเสียด้วยซ้ำ...

แต่ด้วยความทุ่มเทและความช่วยเหลือเกื้อกูลกันโดยไม่แบ่งแยก...จึงทำให้นักไต่เขาระดับธรรมดาที่มารวมกัน...

ได้กลายเป็น "ทีมนักไต่เขาในตำนาน" ที่น่าจดจำและเป็นที่โจษขานกันในหมู่นักไต่เขาทั้งหลายได้อย่างน่าอัศจรรย์ที่สุด...เมื่อปีที่ผ่านมา

...

ผมและทีมบริหารจึงภูมิใจและยินดีกับการพิชิตยอดเขาที่ว่า เป็นอย่างมาก...

แม้เราจะรู้ว่า นี่เป็นเพียงความสำเร็จเล็กๆ เท่านั้น เมื่อเทียบกับยอดเขาสูงยอดใหม่...ที่ผมและทีมบริหารต้องการจะพิชิตให้ได้

พวกเราได้ "เริ่มต้น" ปีนยอดเขาที่สูงกว่าเดิมและชันกว่าเดิมไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว...และค่อยๆ ไต่สูงขึ้นๆ เป็นลำดับ

...

มันจึงถือเป็นความท้าทายครั้งใหม่...ที่นักไต่เขาทุกชีวิตกำลังร่วมกันปีนป่ายอย่างมั่นคงและมั่นใจในกันและกันเฉกเช่นเดิม

ตั้งแต่เจ้าของไปจนถึงพนักงานแพ็คสินค้า...พวกเราต่างรวมใจเป็น "หนึ่งเดียว" และมี "เป้าหมาย" เดียวกัน

...และเราเชื่อมั่นว่า สุดท้ายแล้ว...พวกเราจะได้ร่วมกันประทับ "รอยเท้าเล็กๆ ที่ยิ่งใหญ่" บนยอดเขาที่สูงใหญ่ขึ้นไปเรื่อยๆ อย่างไม่รู้จบ...

#NoteToSelf: 
- ไม่สำคัญว่าเราจะเป็นแค่นักไต่เขามือใหม่...แต่สำคัญที่เราจะไม่หยุด จนกว่าจะถึงยอดเขา
- แต่ละคืบแต่ละศอกที่เราปีนป่ายสูงขึ้นและสูงขึ้น...แม้ว่าเราจะคืบไปได้ช้าบ้าง แต่มันก็เต็มไปด้วยความมั่นคงและมั่นใจในกันและกัน
- แม้ว่ายอดเขาที่สูงใหญ่และสูงชัน จะอันตรายไปบ้าง...แต่เราเชื่อว่าวิวบนยอดเขาสูงนั้น จะสวยงามและตรึงใจกว่ายอดที่เราพึ่งพิชิต...อย่างแน่นอน

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...