Skip to main content

Post#4-250: พรแสวงที่ใช้ไม่เท่ากัน

Post#4-250:
โดยส่วนตัวแล้ว ผมเชื่อว่าคนเราทุกคน น่าจะมีความสามารถพิเศษอะไรบางอย่าง หรือความถนัดในบางเรื่อง ที่เราทำได้ดีกว่าค่าเฉลี่ยของบุคคลทั่วไป

เป็นความสามารถที่ติดตัวมาแต่กำเนิด...ไม่ว่ามันจะมาจากเทพประทาน, เป็นสัญญาติดตัวมาแต่ปางก่อน หรือจากสาเหตุอื่นใดก็ตาม

ซึ่งเราเรียกมันรวมๆ ว่าเป็น "พรสวรรค์" นั่นล่ะครับ

...

แต่มีผู้คนจำนวนไม่น้อยเลย ที่ไม่รู้ตัวหรือไม่เคยค้นหาว่า ตัวเองมีความสามารถหรือความถนัดที่ว่า

ดังนั้น การจะทำให้ "พรสวรรค์" เปล่งประกายได้...เราจึงจำเป็นต้องหมั่นพินิจพิจารณา และไม่หยุดที่จะทำสิ่งใหม่ๆ อยู่เรื่อยๆ

บางครั้งเราอาจจะค้นพบว่า สิ่งที่เราไม่เคยทำ หรือเรื่องที่เราไม่เคยคิดว่าเราจะทำได้...กลับกลายเป็นสิ่งหรือเรื่องที่เราทำได้อย่างไม่น่าเชื่อ ก็เป็นได้ครับ

...

ยิ่งเราค้นหาตัวเอง เราจึงยิ่งควรจะมีโอกาสค้นพบตัวเองในแง่มุมใหม่ๆ

ไม่เกี่ยวหรอกครับ...ว่าเราจะอายุเท่าไหร่ 

เอาจริงๆ ผมว่า เราไม่ควรยกเอาเรื่องอายุมาเป็นข้อจำกัดในการจะเริ่มต้นทำอะไรใหม่ๆ เลย จะถูกต้องกว่า

เพราะมันไม่สำคัญมากนักหรอก ว่าเราจะมีชีวิตที่ผ่านมาแบบไหน อย่างไร...แต่มันสำคัญมากว่า เราจะมีชีวิตที่เหลืออยู่ แบบไหนและอย่างไร มากกว่า!

บางทีผมก็เชื่อว่า พรสวรรค์ที่เทพประทานมาให้มนุษย์ทุกคนเหมือนๆ กัน และเท่าๆ กัน น่าจะเป็น "พรแสวง" เสียมากกว่า

...แต่น่าเสียดายครับ เพราะแต่ละบุคคลต่างก็ใช้ "พรแสวง" ไม่เท่ากัน...ซึ่งคงไม่ต้องบอกนะครับ ว่าคนที่จะมีโอกาสชนะ จะต้องใช้มันอย่างไร?...

#NoteToSelf: 

  • มีพรสวรรค์เป็นเรื่องดี แต่จะดีมากหากหมั่นลับคมให้มันบ่อยๆ
  • ไม่มีพรสวรรค์แล้วไง...จะโทษฟ้าโทษดินงั้นหรือ?
  • ถ้าอยากให้สวรรค์อวยชัย อยากให้เทวดาให้พร...เริ่มต้นด้วยแสดง "พรแสวง" ให้ท่านเมตตา จะดีมั๊ย?
  • ถ้าไม่หยุดใช้ "พรแสวง" รับรองว่าวันหนึ่งเราจะมี "พรสวรรค์" แน่ๆ

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...