Post#5-148:
เคยสงสัยมั๊ยครับ ว่าเราเป็นพวก “ขี้แพ้” รึเปล่าหนอ?
แล้วจะมีวิธีตรวจสอบตัวเองมั๊ยนะ?
ลองคิดตามดูนะครับ
...
ผมชิงชังกับพวก “ขี้แพ้” มากเป็นพิเศษ
ยิ่งโดยเฉพาะลูกน้องที่มีนิสัย “ขี้แพ้” นี่...ผมเป็นต้องเรียกมาปรับวิธีคิดโดยเร่งด่วน
เพราะถ้าไม่เปลี่ยนวิธีคิดแบบขี้แพ้...เราก็จะกลายเป็นพวกขี้แพ้อยู่ร่ำไป
...
ลองถามตัวเองดูครับ...ว่า
เรามีข้ออ้างให้กับตัวเองทุกครั้งใช่หรือไม่...เมื่อทำอะไรไม่สำเร็จ?
เรารอแต่ให้คนอื่นมาเห็นใจช่วยเหลือ โดยไม่แม้แต่จะลงมือทำด้วยตัวเองก่อน?
เรามองเห็นแต่ปัญหา...ในทุกโอกาสที่มาเยี่ยมเยือน?
เราผิดพลาดซ้ำแล้วซ้ำอีก...โดยที่ตอนนี้ก็ยังไม่รู้เลย ว่าทำไม?
อย่าเสียใจ ถ้าผมจะบอกว่า หากเราเข้าข่ายแม้แต่ข้อเดียวจาก 4 ข้อ ที่ผมยกมา...เราก็คือ “พวกขี้แพ้” ไปเสียแล้ว
...
ถ้ายังไม่เคยรู้สึกว่า เราเองก็ผิด หรือเรามีส่วนผิด...อาจหมายความว่า ความเป็นพวกขี้แพ้นั้น มันซึมเข้าสู่กระแสโลหิต เสียแล้ว
อืมม...แต่ก็ยังไม่สายเกินไปนะครับ...เพราะเราอาจจะเป็นแค่พวกขี้แพ้ “ชั่วคราว” ก็เป็นได้
ถ้าไม่อยากโดนตราหน้า ว่าเป็น “Loser” ตลอดชีวิต...เราต้องเลิกโทษคนอื่น แต่ต้องหันมาโทษตัวเอง
...ตราบเท่าที่ไม่เลิกเข้าข้างตัวเองแบบไร้สติ...ก็จงอย่าได้สงสัยไปเลย ว่าทำไมเราก็ยังเป็น “Loser” อยู่ร่ำไป...
#NoteToSelf:
- จงให้โอกาสคนทำงานผิดพลาด ได้มีโอกาส “แก้ไข”...แต่มันป่วยการที่จะปลุกให้ “พวกขี้แพ้ดักดาน” ได้สำนึก
- พวกขี้แพ้ ไม่ใช่พวกกลัวความสำเร็จ...หากแต่เป็นพวกเสพติดความล้มเหลว
- พ่ายแพ้ ต่างจาก ขี้แพ้...เพราะพ่ายแพ้ คือรบแล้วแพ้ ส่วนขี้แพ้ คือแพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้รบ
Comments
Post a Comment