Post#5-166:
ผมชอบดูรายการตลก...โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวก “ตลกคาเฟ่” นี่จะชอบเป็นพิเศษ
ที่ชอบก็เพราะความที่ตลกคาเฟ่นั้น มีความ improvise สูงมาก...เรียกว่าพลิกพลิ้วไปได้ทุกกระบวน
ยิ่งเรื่องความสามารถรอบตัวนี่...เรียกว่ารอบด้าน ทั้งศิลปะพื้นบ้าน, กลอน, เต้นหรือรำ, ร้องเพลง, ฯลฯ
ดังนั้น คนที่จะยึดอาชีพเป็นตลกได้ คือคนที่เก่งรอบด้าน และเชี่ยวชาญรอบรู้สารพัด...
ส่วนตัวแล้ว ผมคิดว่า พวกเค้าจะต้องเข้าข่ายเป็นน้องๆ อัจฉริยะเลยทีเดียว
...
เอาจริงๆ ผมว่า เราควรยึดเอาความอัจฉริยะของเหล่าศิลปินตลก เป็นต้นแบบ
ทำอย่างไร เราจึงจะพัฒนาตัวเองให้มีความเก่งกาจรอบด้าน ชำนาญรอบตัว?
ทำอย่างไร เราจึงจะฝึกตัวเองให้รับมือกับสถานการณ์เฉพาะหน้าได้ดีเยี่ยม...พลิกพลิ้วผันแปรไปได้ตามสภาพการณ์?
...
แล้วคิดว่า มีศิลปินตลกสักกี่คนกัน...ที่เกิดมามีชีวิตที่พร้อมจะเป็นตลกเลย?
ส่วนมาก...ศิลปินตลกมักมีชีวิตปูมหลังที่คับแค้น เกิดมาพร้อมกับความลำบากยากจน
แต่พวกเค้าไม่ได้ยอมแพ้ต่อโชคชะตา...และเลือกที่จะต่อสู้กับความรันทดของชีวิตด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
นั่นก็แปลว่า คนเราสามารถที่จะเอาชนะ “ความเศร้า” ด้วย “รอยยิ้ม” ได้
...และมันก็แปลว่า...เราชนะความไม่พร้อมตั้งแต่แรก ด้วยการฝึกฝนให้เก่งขึ้นได้ นั่นไง...
#NoteToSelf:
- ร้องไห้ให้กับความรันทด...นั่นก็คือ “คนธรรมดา”...แต่หัวเราะให้กับความรันทดได้...นั่นล่ะ “ยอดคน”
- เกิดมาข้นแค้น เป็นเรื่องของพรหมลิขิต...แต่ตายอย่างข้นแค้น เป็นเรื่องของเราลิขิต
- ไม่มีใครเกิดมาเก่งพร้อม...”พรสวรรค์” มีจริงหรือไม่ ไม่รู้...รู้แต่ว่า “พรแสวง” น่ะ มีอยู่จริงแน่ๆ!
Comments
Post a Comment