Post#5-159: กล้าให้ถูก และกลัวให้เป็น

Post#5-159:

เคยถามตัวเองมั๊ยครับ...ว่าทุกวันนี้ เราทำงานด้วยความกลัวในสิ่งที่ควรกล้า และกล้าในสิ่งที่ควรจะกลัว รึเปล่าหนอ?

พูดง่ายๆ ก็คือ เรื่องควรจะกล้า ดันไม่กล้า...แต่พอเรื่องที่ไม่ควรจะกล้า ดันกล้าเกินควรไปซะงั้น

ถึงตรงนี้...น้องๆ หลายๆ คน อาจจะส่ายหัวด้วยความกลุ้มใจ...ว่าก็แล้วจะรู้ได้ยังไงล่ะ ว่าเรื่องไหนต้องกล้า และเรื่องไหนควรกลัว?

ลองคิดดูมั๊ยครับ?

...

ถ้าเรื่องไหนที่อยู่ในขอบเขตงานและอำนาจหน้าที่ของตัวเอง...และเราใช้มันในทางที่ชอบที่ควร...จงอย่ากลัวครับ

แต่ถ้าเรื่องไหนที่มันอยู่นอกเหนือออกไปน่ะ...จงอย่ากล้าเกินงาม แต่ก็อย่ากลัวเกินเหตุ

อย่ากล้าเกินงามน่ะ หมายถึงแม้จะมั่นใจว่าเป็นเรื่องที่ดีต่อองค์กรเพียงใด...ก่อนจะลงมือทำ ก็ควรประชุมกับทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องเสียก่อน

ต้องเผื่อว่า จะมี “เอ๊ะ” ในมุมที่เราคิดไม่ถึงมาก่อน

เตือนตัวเองไว้ครับ ว่าเจตนาดี ไม่ได้แปลว่าผลลัพธ์จะดีเสมอไปเสียเมื่อไหร่

...

ส่วนอย่ากลัวเกินเหตุ ที่ต้องมีไว้คู่กับอย่ากล้าเกินงามน่ะ...หมายถึง อย่ามัวแต่หดหัวอยู่ใน Comfort Zone

ถ้ามั่นใจว่ามีดีมากกว่าเสีย...ก็นำเสนอทีมที่เกี่ยวข้องหรือผู้มีอำนาจที่เหนือขึ้นไปได้เลย

ติงไว้หน่อยครับ ว่าก่อนจะนำเสนอหรือเรียกประชุม ก็ควรตกผลึกให้รอบคอบพอสมควร...อย่าแค่เสนอเป็นเชิงนโยบายหรือกรอบกว้างๆ แบบที่ไม่มีแผนปฏิบัติรองรับ

เพราะเราอาจจะไม่สามารถ convince ให้ทุกๆ คนเห็นภาพที่เรามีอยู่ได้

...

ผู้คนส่วนใหญ่ มักจะขังตัวเองไว้กับ “ข้อจำกัดในการทำงาน”...แปลว่า มักจะหาคำอธิบายได้ทุกครั้ง ว่าทำไมจึงทำเรื่องนั้น นู้น นี้ ไม่ได้

ดังนั้น ถ้าต้องการก้าวขึ้นไปอยู่แถวหน้า ก็ต้องทลายกรอบความคิดแบบนี้เสีย...ด้วยการ หาหนทางและคำอธิบายให้ได้ทุกครั้ง ว่าจะทำเรื่องนั้น นู้น นี้ ให้สำเร็จได้ด้วยการสนับสนุนในเรื่องใดบ้าง

สรุปแล้ว ก็จงอย่ากลัวในสิ่งที่ควรกล้า, อย่ามองเห็นแต่อุปสรรคในการทำงาน...จงกล้าในสิ่งที่ควรกล้า แต่ไม่ใช่บ้าบิ่น

...และสุดท้าย จงฝึกตัวเองให้มองเห็นถึงหนทางในทุกๆ ปัญหาและอุปสรรคที่พบเจอ...

#NoteToSelf: 

• ความกล้าที่แท้จริง หาใช่ความกล้าแบบบ้าบิ่น หากแต่เป็นความกล้าที่จะเผชิญกับความกลัวที่เรามี
• ถ้าหากจะมีความกลัว...ก็ขอให้เป็นความกลัวที่ตัวเองจะกลายเป็น Dead Wood ให้มากๆ จะดีกว่า
• หากอยากก้าวหน้า...ต้องกล้าให้ถูก และกลัวให้เป็น