Post#5-164:
ช่วงเช้าที่ผ่านมา...ผมและลูกน้องมือขวาของผม ต้องแก้ปัญหาน่าปวดหัว อันเนื่องมาจากผมไม่รอบคอบมากพอ
เรื่องของเรื่องก็คือ ผมมอบหมายงานไป แต่ไม่ได้กำชับให้หนักแน่น ทำให้ทีมงานไม่ได้ปฏิบัติตามคำสั่งอย่างครบถ้วนสมบูรณ์
และนั่นจึงทำให้ปัญหาย้อนกลับมาให้ผมต้องมาแก้ปัญหาที่ไม่ควรจะเกิดขึ้นเลย
...
เอาจริงๆ...แม้ว่าผมจะตำหนิทีมงานไปแรงพอดู แต่คนที่ผมต้องตำหนิมากที่สุด ก็คือตัวผมเอง
ไม่ได้พูดเอาเท่หรอกครับ...แต่ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆ
เพราะผมก็เคยพลาดแบบนี้มาแล้ว...และนั่นแปลว่า ผมยังคงเรียนรู้ไม่มากพอ หรือเรียกว่า “เจ็บแล้วไม่หลาบจำ” ก็ไม่ผิด
...
ผมมานั่งทบทวนดู...ก็วิเคราะห์ได้ว่า การที่ทีมงานไม่ได้ปฏิบัติตามคำสั่งครบถ้วนนั้น น่าจะเป็นเพราะพวกเค้าไม่เข้าใจ ว่า “อะไร” คือ “ปัญหา”
เมื่อไม่เข้าใจ...ก็จึงละเลยต่อคำสั่ง
และแม้จะไม่ได้มีเจตนาไม่ดี...แต่ก็ทำให้ผมต้องมาเสียเวลาแก้ปัญหาที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นเลยจริงๆ
...
ยังไงก็ตาม...เมื่อปัญหาเกิดขึ้นแล้ว เราก็จำเป็นต้องกลืนความเจ็บใจไว้ข้างใน แล้วก็ต้องพาทีมก้าวข้ามมันไปให้ได้
หลังจากแก้ปัญหาได้แล้ว...ค่อยมาว่ากันอีกที ว่าทำยังไงถึงจะไม่พลาดซ้ำเดิมอีก
...ต่อไปนี้ คงต้อง “แอบมองเธออยู่นะจ๊ะ”...ไปสักพัก เพื่อให้มั่นใจว่า คำสั่งทั้งหมด ได้รับการปฏิบัติอย่างครบถ้วน...
#NoteToSelf:
- เมื่อมีปัญหาเกิดขึ้น...ตำหนิลูกน้องได้ แต่อย่าลืมตำหนิตัวเองด้วย
- เมื่อรู้แล้ว ว่าปัญหาอยู่ตรงไหน...ครั้งต่อไป ต้องอย่าลืมที่จะวางแผนป้องกันไม่ให้ผิดซ้ำเดิมอีก
- แต่ถ้าใครยังดื้อจนเกิดซ้ำเดิมอีก...จากร้องเพลง “คุกกี้เสี่ยงทาย” ก็คงต้องร้องเพลง “คุกกี้เสี่ยง_าย” แทน!
Comments
Post a Comment