Skip to main content

Post#5-230: ยอมรับ vs สมเพช

Post#5-230:
ลองคิดดูเล่นๆ มั๊ยครับ...ว่าวันที่เราจะรู้สึกว่า เป็นที่ยอมรับสูงสุด คือวันไหน?

อีกคำถามนึงครับ...แล้ววันที่เราจะรู้สึกน่าสมเพชที่สุดล่ะครับ คือวันไหน?

ออกตัวไว้ก่อนนะครับ ว่าคำเฉลยของผมเป็นเพียงความเห็นส่วนตัว...ตอบเหมือนผม ก็ไม่ได้แปลว่าถูกและตอบไม่เหมือน ก็ไม่แปลว่าผิด

ผมให้เวลาคิดคำถามละ 5 นาที เลยครับ

...

สำหรับผมแล้ว...วันที่เราจะรู้สึก เป็นที่ยอมรับมากที่สุด...ก็น่าจะเป็นวันที่ศัตรูให้ความยอมรับและนับถือ

ลงถ้านับใครเป็นศัตรู ก็ย่อมมีอคติต่อกันและกัน...แปลว่า เราจะถูกมองในแง่ลบเสียเป็นส่วนใหญ่

ดังนั้น ถ้าศัตรูให้ความยอมรับ ว่าเรานั้นเก่งจริง, เจ๋งจริง หรือแน่จริง...ก็ยิ้มให้กับตัวเองได้แล้วครับ ว่าเราคงมีดีพอตัว

มีข้อแม้อย่างหนึ่งนะครับ...ว่าก่อนจะกระหยิ่มว่าเราเจ๋งจริงๆ น่ะ ก็ต้องมั่นใจเสียก่อน ว่าศัตรูของเราต้องเจ๋งจริงๆ

เพราะการได้รับการยอมรับจากศัตรูที่มีฝีมืออ่อนด้อย...ย่อมไม่ยังประโยชน์อันใดให้เราเลย

...

ส่วนคำเฉลยของคำถามอีกข้อนึงน่ะ...พอจะเดาออกกันมั๊ยครับ?

ถูกอย่างที่เดานั่นล่ะครับ

วันที่เราจะรู้สึกน่าสมเพชตัวเองที่สุด...ก็น่าจะเป็น วันที่ศัตรูยังรู้สึกสงสารเรา นั่นเอง

การที่ใครคนหนึ่งจะละความรู้สึกเกลียดในฐานะที่เป็นศัตรูกัน...แล้วกลายมาเป็นสงสารได้นี่

ลองจินตนาการดูครับ...ว่าเราน่าจะตกต่ำถึงเพียงไหนกัน?

...

ถ้าเชื่อตามผมแล้วล่ะก็...

จงเร่งพัฒนาตัวเองให้เป็นเลิศ...จนถึงวันที่ศัตรูยังต้องยกย่อง

และที่สำคัญ...

...จงอย่าปล่อยให้ตัวเองตกต่ำ...จนถึงวันที่ศัตรูยังต้องสงสาร เป็นเด็ดขาด!...

#NoteToSelf:

  • อ่านสีหน้าศัตรู...ก็อาจบ่งชี้ถึงสีหน้าตัวเราได้
  • ศัตรูเกลียด เป็นเรื่องปกติ, ศัตรูครั่นคราม เป็นความก้าวหน้า และหากศัตรูยอมรับและยกย่อง ย่อมถือเป็นความสำเร็จ
  • ศัตรูที่แท้จริง...อาจไม่ใช่ใคร...หากแต่เป็นด้านมืดของตัวเรา

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...