Post#5-231:
บ่ายวันนี้ ผมมีโอกาสได้ประชุมทีมผู้บริหารขององค์กรแห่งหนึ่ง...เกี่ยวกับเรื่องของทิศทางองค์กร
ยิ่งองค์กรมีขนาดใหญ่ขึ้นเท่าใด...เรื่องของทิศทางขององค์กร ก็เป็นเรื่องยากขึ้นเท่านั้น
เพราะการทำให้ทุกคนในองค์กรเข้าใจในเป้าหมายเดียวกัน เป็นเรื่องที่ไม่ง่าย...
และต่อให้เข้าใจเป้าหมายแล้ว ก็ใช่ว่าทุกคนจะใช้เส้นทางเดียวกัน ไปสู่เป้าหมายนั้นๆ
...
ลองคิดภาพของกองทหารในพิธีสวนสนาม ดูก็ได้ครับ
ถ้าหัวแถวเลี้ยวขวากระทันหันโดยไม่ให้สัญญาณหรือให้สุ้มให้เสียง...คิดว่าคนที่เดินตามมา จะเป็นยังไง?
หรือต่อให้ตะโกนบอกว่าจะเลี้ยวขวาแล้วนะ...แต่คนที่เดินตามมัวแต่เหม่ออยู่ ก็เป็นอันเสียรูปขบวนแน่ๆ
ยกตัวอย่างให้ชัดขึ้นอีกนิด...คิดว่าถ้าเปลี่ยนเป็น “เกมบอกต่อ” จากหัวแถวไปถึงหางแถวน่ะ ยังมั่นใจมั๊ยว่า ข้อความที่สื่อสารออกไป จะถูกต้องตรงกันเป๊ะๆ
...
องค์กรยิ่งมีขนาดใหญ่และมีลำดับขั้นในการบริหารและบังคับบัญชาเยอะ...จึงมักประสบปัญหาเช่นตัวอย่างที่ผมยกมา
ดังนั้น เรา, ในฐานะส่วนหนึ่งขององค์กร, ก็ต้องรู้บทบาทและตำแหน่งของตัวเองให้ชัดเจน
รู้ตัวมั๊ย ว่าอยู่ตำแหน่งไหนของแถว?
รู้ชัดมั๊ย...ตอนไหนต้องออกคำสั่ง, ตอนไหนต้องหยุดพักขบวน, ตอนไหนต้องเร็ว, ตอนไหนต้องช้า, ฯลฯ
รู้รึเปล่า...ว่าตอนไหนต้องเงี่ยหูฟังคำสั่ง, ตอนไหนต้องดึงจังหวะให้ช้า, ตอนไหนต้องซอยเท้าเร่งจังหวะ, ฯลฯ
...
แถวขบวนจะสง่างาม เมื่อทุกคนก้าวเท้าพร้อมเพรียง, แถวไม่ขาดตอน และแปรขบวนได้อย่างสวยงาม
องค์กรก็ไม่ต่างกันครับ...
...ผู้นำต้องตั้งใจสั่ง, ผู้ตามก็ต้องตั้งใจฟัง และทั้งผู้นำและผู้ตาม ต่างต้องตั้งใจที่จะร่วมขบวนไปพร้อมกันด้วย...
#NoteToSelf:
- ความตั้งใจเพียงอย่างเดียว อาจไม่เพียงพอที่จะใช้ขับเคลื่อนองค์กรไปข้างหน้า...หากแต่ต้องมีวินัย, ใส่ใจ และร่วมใจลงมือด้วย
- บทบาทมาพร้อมหน้าที่และความรับผิดชอบ...ดังนั้น จงอย่าลืมตำแหน่งในแถวเป็นเด็ดขาด
- บางคนเป็นผู้ตามที่ดี แต่เป็นผู้นำไม่ได้...บางคนอยากเป็นผู้นำให้ได้ ทั้งๆ ที่ยังไม่เคยเป็นผู้ตามที่ดี
Comments
Post a Comment