Post#5-332:
ระหว่างขับรถไปทานมื้อค่ำ...ผมก็คุยเรื่องนั่น นู่น นี่ สัพเพเหระกับลูกสาวไปเรื่อยเปื่อย
ตอนหนึ่งของการสนทนา...เธอถามผมว่า จะขอไปเรียนพิเศษภาษา “ลาติน” ได้มั๊ย?
ผมอึ้งไปเสี้ยววินาที...แล้วถามเธอกลับว่า ทำไมถึงอยากเรียนภาษาลาติน?
คำตอบของเธอก็ประมาณว่า “เพราะลาตินเป็นรากฐานของหลายๆ ภาษา”
คำตอบของผม คือ “ไม่อนุญาต”
เธอถามต่อว่า “ถ้าไม่เห็นด้วยกับการเรียนภาษาลาติน...ก็ขอเป็นเรียนภาษาฝรั่งเศสหรือภาษาเยอรมัน ก็ได้”
คำตอบของผม ก็ยังคงเป็น “ไม่อนุญาต” เหมือนเดิม
...
เอาจริงๆ ผมดีใจที่ลูกกระตือรือร้นอยากเรียนรู้อะไรใหม่ๆ
แต่อยากจะสอนและแนะแนวให้ลูกมองไปไกลกว่าแค่ “อยากเรียนรู้”
หมายความว่า ไม่ใช่แค่อยากเรียนรู้อะไรก็ได้...
แต่ต้องมองให้ออกว่า องค์ความรู้ที่อยากจะได้มานั้น...จะนำไป “ต่อยอด” อะไรได้บ้าง
...
หลายคนอาจกำลังค้านอยู่ในใจว่า...ใครจะไปรู้ วิชาความรู้ที่ร่ำเรียนมา อาจจะเป็นประโยชน์ในวันหนึ่งก็ได้
ใช่ครับ...ผมไม่เถียง...แต่ “อาจจะ” ก็คือ “อาจจะ”
ยังไงก็ไม่อาจเทียบกับการรู้ตั้งแต่ต้นว่า เราอยากจะทำอะไร...แล้วจึงขวนขวายหาความรู้ให้ตรงจุด ไม่ได้
มันจึงเป็นบทสรุปที่ชัดเจนว่า ถ้าเราสักแต่ขวนขวายหาความรู้...โดยขาดเป้าหมายที่ชัดเจน
สุดท้ายแล้ว...เราอาจจะจบลงด้วยการเป็นพวก “มีความรู้ท่วมหัว แต่เอาตัวไม่รอด”
...รู้ชัดแล้วจึงเลือกเรียน...เรียนแล้วจึงจะรู้...ว่าอย่างนั้นครับ!...
#NoteToSelf:
- เรียนไปก่อน แล้วค่อยคิดว่าจะเอาไปทำอะไร...ต่างกันมาก เมื่อเทียบกับรู้ให้ชัดก่อนว่าจะทำอะไร แล้วค่อยเลือกเรียน
- แน่นอนว่า บ่อยครั้งที่ชีวิตก็ไม่ได้เป็นไปตามแผนที่วางไว้...แต่เรามิอาจยอมให้ชีวิตเป็นไปโดยไม่วางแผน
- ดังนั้น ไม่มีแผน จึงต่างจาก ปรับแผนตามสถานการณ์...เพราะแบบแรก คือชีวิตที่ประมาท ส่วนแบบหลัง คือชีวิตที่ประเมิน
- ระหว่าง Learn to learn กับ Learn to earn...คงไม่ต้องบอกกระมังครับ ว่าแบบไหนควรค่ากว่ากัน?
Comments
Post a Comment