Post#5-352:
มื้อค่ำที่ผ่านมา ผมและทีมงานอยู่ใน Exclusive Dinner Party ที่เราจัดให้กับกลุ่มลูกค้าชั้นดีของบริษัท
เป็นธรรมเนียมของงานลักษณะนี้...ที่ต้องมีการเชิญผู้บริหาร “กล่าวอะไรสักเล็กน้อย” ให้กับลูกค้า
โดยปกติ ผมไม่ค่อยชอบอะไรที่เป็น “พิธีรีตอง” เยอะๆ หรือเวิ่นเว้อ...ก็เลยรู้สึกตะขิดตะขวงใจทุกครั้ง ที่ต้องขึ้นไปกล่าวอะไรแบบนี้
แล้วก็ไม่ค่อยจะพิสมัยกับการฟังการขานชื่อตำแหน่งอันเป็นทางการ...ที่เหมือนเป็นการอวดอ้างศักดา เอาเสียเลย
...
ดังนั้น ถ้าหลีกเลี่ยงได้...ผมมักจะสั่งให้ทีมงานละเว้นความเวิ่นเว้อของธรรมเนียมที่ว่า ไปเสีย
ด้วยเพราะผมเชื่อว่า ลูกค้าไม่ได้อยากมาร่วมงาน...เพื่อมาพบผู้บริหารหรือทีมงานที่มีตำแหน่งใหญ่โตคับฟ้า
หากแต่ลูกค้าต้องการมาพบผู้บริหารหรือทีมงาน ที่ทำให้ลูกค้ารู้สึกผ่อนคลายและเข้าถึงได้ง่ายๆ...มากกว่า
ที่สำคัญยิ่งก็คือ...ไม่ว่าเราหรือทีมงานจะมีตำแหน่งใหญ่โตเพียงใด
เราก็ “เล็ก” กว่าลูกค้า...เสมอ!
...
ในการทำงานก็เช่นกัน
อย่ามัวแต่หลงใหลได้ปลื้มกับตำแหน่งอันเป็น “หัวโขน”...ให้มากนัก
เพราะ “หัวโขน” นั้น...มักจะกลายเป็น ego ที่ทำให้เราลืมนึกถึงความสำคัญในการทำงานร่วมกับคนอื่น ไปเสีย
ตำแหน่ง จึงควรมีไว้เพื่อบ่งบอกและเตือนใจถึงบทบาทและหน้าที่...ที่เรา commit ไว้กับบริษัท
...หาใช่มีไว้เพื่อให้เราใช้อวด “ศักดา” แต่อย่างใด...
#NoteToSelf:
- ถ้าเราเป็นลูกค้า...อยากไปงานเลี้ยง เพื่อเจอผู้บริหารใหญ่ผู้เย็นชา หรืออยากไปเจอทีมงานผู้เข้าใจ?
- ยิ่งตำแหน่งใหญ่...ยิ่งควรเข้าถึงให้ง่าย และยิ่งตำแหน่งใหญ่ ยิ่งควรยึดเท้าให้ “ติดดิน” เข้าไว้
- ที่มีตำแหน่งใหญ่โตได้ เพราะองค์กรเติบใหญ่...ที่องค์กรเติบใหญ่ได้ ก็เพราะมีลูกค้าอุ้มชู หรือมิใช่?
Comments
Post a Comment