Post#5-357:
ผมมีเพื่อนหลายๆ คนที่เป็นพวกโกรธง่ายหายเร็ว...พูดผิดหูนิด หรือทำอะไรขัดใจหน่อย ก็อาจจะมีโวยวายหรือชักสีหน้าบ้าง
บ่อยครั้งที่ผมเห็นเพื่อนๆ เป็นแบบนี้...แล้วก็เห็นว่ามันไม่ค่อยจะเข้าท่าสักเท่าไร
หากแต่ ผมก็ได้แต่สะกดใจตัวเองไว้...ว่าอย่าไปยุ่งไปเตือนจะดีกว่า
เปล่าครับ...ผมไม่ได้คิดจะดูดาย ปล่อยให้เพื่อนทำอะไรผิดๆ
แต่เป็นเพราะเอาจริงๆ แบบไม่เข้าข้างตัวเอง...ผมว่า ผมก็เป็นหนึ่งในพวกโกรธง่ายหายเร็วด้วย นั่นเอง
...
คงไม่เป็นการพูดเกินจริง ถ้าผมจะสรุปว่า นิสัยส่วนตัวของคนเรานั้น...แก้ได้ยาก (หรือที่เรามักใช้คำว่า “สันดาน” นั่นล่ะครับ)
แต่ผมพบว่า...คนเราสามารถทำให้ความเข้มข้นของนิสัยส่วนตัวนั้น เจือจางลงได้บ้าง
และตัวเจือจางนิสัยได้ดีที่สุด ก็คือ “สติ” นั่นเองล่ะครับ
เช่น เมื่อไรที่เราโกรธ ก็ให้รีบรู้สึกตัวให้เร็ว ว่าเรากำลังโกรธ
เมื่อรู้ตัวว่ากำลังโกรธ...ก็ให้รีบเจริญสติปล่อยวางหรือผ่อนคลาย
...
แรกๆ ก็ยากเอาการครับ...เราแทบไม่รู้สึกตัวด้วยซ้ำว่ากำลังโกรธ หรือบ่อยครั้งที่รู้ตัวว่ากำลังโกรธ แต่ก็ไม่อาจหักใจให้หายโกรธได้
ผ่านชีวิตมาจนเกินหลักสี่ ผมพบว่า บางครั้งเราก็จำต้องดัดสันดานตัวเรา...ด้วยการได้รับบทเรียนราคาแพงบ้างเหมือนกัน
เพราะอารมณ์โกรธแบบชั่ววูบ...อาจส่งผลร้ายกับเราแบบต่อเนื่องและยาวนาน อย่างที่เราไม่คาดคิด
...
ลงว่าต้องเดือดร้อนเพราะความโกรธของตัวเองบ่อยๆ...แล้วก็ยังไม่ไม่รู้จักจำหรือเข็ดหลาบ แล้วล่ะก็
ก็แปลว่า เราเองก็เป็นพวกไม่รู้จักโต ยังไม่บรรลุนิติภาวะทางอารมณ์ หรือเป็นพวก EQ อ่อนด้อย นั่นเอง
ดังนั้น ถ้ารู้ตัวว่าโกรธง่าย...ก็ต้องสอนตัวเองให้รู้จักคลายให้เร็ว
ถ้ารู้ตัวว่าโกรธจนทำอะไรผิดต่อคนอื่น...ก็ต้องรู้จักขอโทษให้เป็น
โกรธให้เป็น...จึงเป็นเรื่องที่สมควรสอนตัวเองให้ชำนาญ
...หากแต่ รู้ตัวให้ทันก่อนโกรธน่ะ เป็นเรื่องสมควรยิ่งกว่า...
#NoteToSelf:
- ใครๆ ก็โกรธได้...แต่ไม่ใช่ใครๆ ก็โกรธเป็น
- ไม้ขีดไฟก้านเดียว เผาป่าทั้งผืนให้วอดวายได้ฉันใด...ความโกรธที่ขาดสติกำกับ ก็อาจเผาชีวิตของเราให้วอดวาย ได้ฉันนั้น
- นอกจากจะต้องรู้ทันโลกแล้ว...เราก็จำต้อง “รู้ทันตนเอง” ด้วย
Comments
Post a Comment