Post#5-343:
เคยมีความรู้สึกอดรนทนไม่ได้บ้างมั๊ยครับ?
ผมเคย...แถมเคยบ่อยๆ เสียด้วย
บ่อยครั้งที่ความรู้สึกอดรนทนไม่ได้นี้...เกิดขึ้นกับคนที่ผมรัก, องค์กรที่ผมรับใช้ รวมไปถึงสังคมที่ผมใช้ชีวิตอยู่
และเมื่อความรู้สึกแบบนี้เกิดขึ้น...ผมไม่เคยลังเลเลยที่จะต้องทำอะไรสักอย่างหนึ่งเพื่อคน, องค์กร และสังคม ของผม
...
หลายคนอาจจะเคยมีความรู้สึกแบบนี้เกิดขึ้นบ้าง...
แต่เลือกที่จะเฉยเสีย
การเลือกที่จะเฉยที่ว่า...อาจเกิดจากหลายเหตุผล และก็ไม่ใช่ความผิด
แต่การเลือกที่จะเฉย กับเลือกที่จะทำอะไรสักอย่าง...
มันอาจเป็นตัวบ่งชี้กลายๆ ถึงระดับความรักและความเป็นห่วง คน, องค์กร และสังคม ที่เรารัก ก็เป็นได้
...
ฉะนั้น เมื่อเกิดความรู้สึกอดรนทนไม่ได้ขึ้นมา...
จงอย่าลังเลที่จะทำอะไรสักอย่างเพื่อคน, องค์กร และสังคม ของเรานะครับ
จะเป็นการเตือน, ว่ากล่าว, ยื่นมือเข้าช่วย, ให้กำลังใจ หรืออื่นๆ...ก็ขึ้นอยู่กับปัจจัยแวดล้อมหลายๆ อย่าง
อย่าไปมัวกลัวว่า เรากำลังไป “เสือก” เรื่องของคนอื่นรึเปล่า?
เพราะคน, องค์กร หรือสังคม ที่เราเข้าไปแสดงความห่วงใยนั้น...ย่อมรู้ดีว่า ความอดรนทนไม่ได้ของเรา มีพื้นฐานมาจากสิ่งใด
...
อย่ารอให้คน, องค์กร หรือสังคม ที่เรารัก ต้องเจ็บช้ำหรือพลั้งพลาดเสียก่อน...แล้วเราค่อยมาเขกหัวตัวเองพร้อมงึมงัมว่า รู้งี้ตอนนั้น เข้าไป ”เสือก” เสียก็ดี
แต่ถ้าเข้าไปด้วยความหวังดี...แล้วโดนด่าว่า “เสือก” ขึ้นมาจริงๆ...
ก็อย่าได้เสียใจครับ
เพราะเราได้ทำหน้าที่ของเราแล้ว...
ต่อให้ใครๆ ไม่รับรู้...แต่เราย่อมรู้
...ดังนั้น หากรักใครก็อย่าดูดาย, ห่วงองค์กรก็อย่าเฉยเมย และอย่าดูแลสังคมด้วยลมปากเลยครับ...
#NoteToSelf:
- ความรักและความห่วงใย...ไม่ใช่สิ่งที่มองเห็นด้วยตา หรือได้ยินด้วยหู...หากแต่เป็นสิ่งที่ “สัมผัสได้ด้วยใจ” เท่านั้น
- ถ้าเลือกจะอยู่เฉยๆ มากกว่าแสดงความอดรนทนไม่ได้ เพราะกลัวโดนด่า, กลัวยุ่งยาก หรือกลัวเดือดร้อน...ก็อาจหมายความว่า เรายังรักคนนั้น, องค์กรนั้น หรือสังคมนั้น ไม่มากพอ
- การเสือกด้วยความหวังดีแล้วโดนตอกหน้ากลับมา...ยังไงก็เจ็บน้อยกว่าการเลือกอยู่เฉยๆ แล้วเห็นคนที่รัก, องค์กรที่รัก และสังคมที่รัก ต้องพังทลายลงต่อหน้า
Comments
Post a Comment